15.5.17

“Είμαστε όλοι Πόντιοι”! Η αναγνώριση της Γενοκτονίας και η εθνική μας επιβίωση


Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΡΟΥΖΙΔΗΣ
Απόστρατος Αξιωματικός
Όλοι οι Έλληνες, λιγότερο ή περισσότερο είμαστε πόντιοι, ας φροντίσουμε να μην υποστούμε άλλη γενοκτονία.
Στις 19 Μαΐου κάθε έτους, τιμάται από το ελληνικό κράτος (νόμος 2193/1994) η ποντιακή γενοκτονία, η οποία συντελέσθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, από τον μεγάλο δάσκαλο του Χίτλερ τον Κεμάλ και προκάλεσε 353.000 θύματα.

Όταν μερικές χιλιάδες τουρκομανικών φύλων Σελτζούκων της Κεντρικής Ασίας προκαλούσαν εγκεφαλικό επεισόδιο στην βυζαντινή αυτοκρατορία, μετά την προδοτική ήττα στη μάχη του Μαντζικέρτ το 1071, κανείς δεν φανταζόταν την οριστική κατάληξη του Βυζαντίου το 1453.
To 1922-24, 1.500.000 πρόσφυγες από τον Πόντο, την Μ. Ασία και την Θράκη, μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την συνθήκη της Λωζάνης, υποχρεώθηκαν με μοναδικό κριτήριο το θρήσκευμα, να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να μετακινηθούν προς τον ελλαδικό χώρο.
Το ελληνικό κράτος, αντιμετώπισε τον προσφυγικό ελληνισμό σαν τον φτωχό συγγενή της Ανατολής, ο οποίος προσέβαλε τα ψευδεπίγραφα δυτικά αντανακλαστικά του. Μετά μάλιστα το σύμφωνο φιλίας Βενιζέλου – Ινονού και στην συνέχεια, μετά την σχεδόν ταυτόχρονη ένταξη Ελλάδας και Τουρκίας στο ΝΑΤΟ το 1952, εντάθηκε η πολιτική της καταπίεσης της προσφυγικής μνήμης. Την ίδια πολιτική επεφύλαξε και εξακολουθεί δυστυχώς σε κάποιο βαθμό να τηρεί και η αριστερή διανόηση στην Ελλάδα.
Οι αναφορές στον Πόντο, στην Καππαδοκία, στην Ιωνία, στην Θράκη, στους Αρμένιους, στους Ασσυρίους , κλπ… φάνταζαν μακρινές στην ελληνική ιστορία.
Λίγοι γνώριζαν για τα λαϊκά δικαστήρια, τις βιαιοπραγίες, τις κρεμάλες, τις πυρπολήσεις, τις εκτοπίσεις, τους βιασμούς, τις αρπαγές βρεφών, τις βίαιες στρατολογήσεις, τα τάγματα εργασίας, κ.ά.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, ο Κεμάλ, επέβαλε την καταγραφή νέας τουρκικής ιστορίας, προκειμένου να ενισχύσει , ως συνεκτικό δεσμό των Νεότουρκων, την εθνική συνείδηση . Ακόμα και ο Όμηρος, και οι Ίωνες φιλόσοφοι, και ο Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο, κ.ά. θεωρήθηκαν ότι ανήκουν στην τουρκική πνευματική και πολιτιστική κληρονομιά.
Ένα σημαντικό ερώτημα που εξακολουθεί να υπάρχει ως τις μέρες μας, είναι η φυλετική εξέλιξη ή απλά η τύχη των 20 εκατομμύρια γηγενών κατοίκων, στην πλειοψηφία τους εκχριστιανισμένων ή εξελληνισμένων, που ζούσαν στα όρια της Μ. Ασίας, όταν κυριάρχησαν οι Σελτζούκοι.
Την καθολική μετάλλαξη των λαών της Ανατολής και την διαγραφή από την ιστορία της ελληνικότητας και της πολυπολιτισμικότητας του χώρου της Μ. Ασίας, διέσωσε ο αγώνας των Ποντίων για την διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας την οποία υπέστησαν, όπως και των Αρμενίων, καθώς επίσης και των Κούρδων για την αυτονομία τους.
Μεγάλο μέρος της τουρκικής κοινωνίας διακατέχεται από ασαφή θρησκευτική και εθνική συνείδηση. Συχνά στον τύπο αναφέρονται στοιχεία, τα οποία μαρτυρούν πώς κάτω από την επιφάνεια της Τουρκίας, υπάρχει ένα απέραντο λαϊκό υπόστρωμα που αναζητά να εκπληρώσει την πίστη του, κυρίως με κρυπτοχριστιανικό τρόπο.
Ο αγώνας τον οποίο συνεχίζουν οι πόντιοι, αποσκοπεί στην ανάδειξη των αξιών, των ιδανικών και των ευρωπαϊκών αρχών σε όλο το χώρο της Μ. Ασίας, στο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού ατόμων και κοινωνιών, στην αναψηλάφηση του μωσαϊκού των εθνοτήτων και στην αφύπνιση των εθνικών συνειδήσεων, που λογικές ολοκληρωτισμού, ρατσισμού και γενοκτονίας εξόντωσαν και έθαψαν.
Ο αγώνας αυτός μπορεί να αποτελέσει και ένα σύγχρονο πολιτικό πανευρωπαϊκό ανάχωμα, απέναντι στον ισλαμοφασισμό που επιχειρεί να διεισδύσει στην Ευρώπη.
Απέναντι στην ιστορική αυτή πρόκληση, ο ελληνισμός οφείλει να αρθεί στο μορφωτικό , πολιτικό και ηθικό επίπεδο που απαιτείται, ώστε να πείσει τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, στην προοπτική της διαμόρφωση μιας απελευθερωτικής διαδικασίας, για τους πληθυσμούς της Ανατολής, ανεξαρτήτου θρησκείας, τάξης και ταυτότητας.
Ίσως τώρα, μπροστά στον ισλαμιστικό κίνδυνο, οι πλέον κοσμικές δυνάμεις της Τουρκίας να αισθανθούν την απουσία της ψυχής των ελληνικών πληθυσμών. Η αγώνας της διεθνούς αναγνώρισης της Ποντιακής Γενοκτονίας, είναι αγώνας του πολιτισμένου κόσμου κατά του Ισλαμοφασισμού
Ο αγώνας της εθνικής μας επιβίωσης, περνάει μέσα από την ανάδειξη και την αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας.