Του Στέλιου Παπαθεμελή*
Στο πανηγύρι της ενωμένης (κατ΄ επιθυμίαν μας) Ευρώπης στη Ρώμη, Γερμανία + δορυφόροι της πήραν την α΄ ταχύτητα. Οι λοιποί, πτωχοί συγγενείς, τα μεγάλα λόγια: «Ασφαλής και προστατευόμενη Ευρώπη», «Ευημερούσα και βιώσιμη», «Κοινωνική Ευρώπη», «Ισχυρότερη Ευρώπη». Τελικά «μία Ένωση που θα μάχεται την ανεργία, τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό». Ποιός στη χάρη μας!
Οι «27» προώθησαν ο καθένας τους και ένα άρτυμα στο κείμενο της Διακήρυξης για να έχουν την ψευδαίσθηση της ιδιοκτησίας της και να ακουστούν στο εθνικό τους ακροατήριο. Καρύκευμα του δικού μας είναι το «Κοινωνική Ευρώπη». Θα μας νουθετούσε όμως ο Δημόκριτος φωνάζοντάς μας από τα βάθη της ιστορίας (470-390 π.Χ.): «Πολλοί δρώντες τα αίσχιστα, λόγους αρίστους ασκέουσι». Πολλοί που κάνουν πανάθλιες πράξεις εκφωνούν εντούτοις πανέμορφους λόγους!
Πανέμορφους και στομφώδεις, όπως και αυτός εδώ από τη Διακήρυξη της Ρώμης: «Όραμα που μετουσιώθηκε σε ελπίδα των πολλών(…) και μετά η Ευρώπη έγινε μία»! Ποτέ δεν έγινε μία. Την ήθελε μία ο Ντε Γκώλ «από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια», αλλά ο ευρωατλαντισμός απέκρουσε μετά μανίας τη Ρωσία και μετά την πτώση του Τείχους και στις μέρες μας που την φαντασιώνεται ως τον «προαιώνιο εχθρό του». Δεν είναι πολύ περισσότερο σήμερα «μία», μετά το Brexit και τα υπ΄ ατμόν εθελούσια ή υπό απειλή “Exit”.
Αλλά τι είδους «μία» μπορεί να είναι μια «Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων»;
Τους λαούς δεν τους απομακρύνει από το κοινό ευρωπαϊκό ιδεώδες ο Μπέπε Γκρίλο ή η Μαρίν Λεπέν, αλλά οι απάνθρωπες και άδικες πολιτικές του Διευθυντηρίου.
Οι Έλληνες πληρώνουμε ατελείωτο φόρο αίματος σ’ αυτές τις πολιτικές. Μας εμπαίζουν, ζητούν να μας πιούν και την τελευταία ρανίδα του αίματός μας. Μήνες τώρα «αξιολόγηση» ακούμε και αξιολόγηση δεν βλέπουμε. Από Αύγουστο χειμώνα και από Μάρτη καλοκαίρι …
Το μνημονιακό τσουνάμι κατέστρεψε και εξακολουθεί να ρημάζει την κοινωνία μας. Η αγοραστική της δύναμη από το 94% του μ.ο. της Ε.Ε το 2009 κατέρρευσε το 2015 στο 68%, το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 57δισ. €. Οι πάσης φύσεως επιβαρύνσεις στα ακίνητα επταπλασιάστηκαν. Νέο σημείο των καιρών: 54.422 αποποιήσεις κληρονομίας μόνο το 2016!
Η πρωταρχική και κύρια ευθύνη είναι των «προηγουμένων» που εγκαθίδρυσαν, ή ανέχθηκαν ένα καθεστώς πελατοκρατίας, κομματοκρατίας, αναξιοκρατίας και κλεπτοκρατίας με διαβρωμένους τους πρωτογενείς θεσμούς της δημοκρατίας, συνδικάτα, συνεταιρισμούς, αυτοδιοίκηση. Δανεική καταναλωτική ευημερία καταβαράθρωσε την πραγματική οκονομία. «Οι επόμενοι» αποδεικνύονται πολιτικά ανεπαρκείς και προσκολλημένοι στα προπατορικά ιδεολογήματα της λεγόμενης Αριστεράς. Μιλούν για τακτικό συμβιβασμό για να αποφύγουν λένε τη στρατηγική ήττα…Ζήσε μαύρε να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι…
Όταν όμως φτάνει κανείς στο σημείο να μην παράγει σχεδόν τίποτε και να εισάγει τα πάντα, αυτό δεν είναι τακτικός συμβιβασμός. Η παγκοσμιοποιημένη αγορά κατέλυσε την προστασία της εθνικής παραγωγής και ανέτρεψε την βασική αρχή της κοινοτικής προτίμησης. Ενός κακού μύρια έπονται, ων πρώτον η στυγνή εσωτερική υποτίμηση λόγω ευρώ.
Και απ΄ το πουθενά μάς προέκυψε ξαφνικά ο ασήμαντος Γερούνδιος, πολιτικό ενεργούμενο του Μεγάλου Ιεροεξεταστή. Λέει «ξοδεύουμε τα χρήματα στο… αλκοόλ και τις…γυναίκες»! Το πολιτικό μας προσωπικό, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων αντέδρασε βαρυεστημένα στην προσβολή του Ολλανδού. Οι περισσότεροι χρησιμοποίησαν ορολογία που θύμιζε την… «θεματική των έμφυλων ταυτοτήτων» που εσχάτως είναι της μόδας.
Και εν τω μέσω της νυκτός, μας προέκυψε και ο πρώην πρωθυπουργός μας. Εκτίμηση: Ο χρόνος δεν κατέστησε σοφότερο τον Κ. Σημίτη. Χωρίς ίχνος αυτοκριτικής εξωράϊσε το όνειδος των Ιμίων και πρόβαλε ως παράδειγμα προς μίμηση την εξωτερική του πολιτική, του ενδοτισμού.
Ξεχνώντας τις «γκρίζες ζώνες» (Ίμια), τα «ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» (Μαδρίτη), την διεύρυνση των διαφορών πέραν της αποκλειστικά μέχρι τότε υφαλοκρηπίδας (Ελσίνκι) έσπευσε να αποδεχθεί ότι «και από την ελληνική πλευρά προβάλλονται ισχυρισμοί οι οποίοι οδηγούν σε εντάσεις με την Τουρκία»(sic!).
Σε μια εποχή που ο νεοοθωμανός έχει γίνει διεθνώς ρεζίλι, δηλώνοντας ιδιοκτήτης απάσης της ελληνικής επικρατείας (πλην…Κολωνακίου), ο κ. Σημίτης συμψηφίζει τα τρομώδη παραληρήματα του νεοσουλτάνου με την «ακροποδητί» σιωπή της πατρίδας του! Κύριε ελέησον!
Δεν είπε λέξη για τον αφελληνισμό της ελληνικής ταυτότητας, με την υποχρεωτική απάλειψη του θρησκεύματος. Χαρακτήρισε τη διαφθορά «κοινωνικό φαινόμενο», κάτι όπως λέμε σαν παιδική αρρώστια για να καταλήξει ότι «η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν γίνεται με καταγγελίες». Πώς γίνεται, με την δια της αιδήμονος σιωπής συγκάλυψή της;
Για τις μίζες των συνεργατών του, στα εξοπλιστικά, ούτε λέξη. Ούτε άλλωστε ρωτήθηκε από το team της πολιτικής ορθότητας που τον «ανέκρινε». Και την ώρα που απειλούμεθα λόγω και έργω από τον νεοοθωμανό, αυτός το βιολί του: «Πρόσφατα είπαμε ότι πρέπει να αγοράσουμε πιο προωθημένα αεροπλάνα, πόσο κοστίζουν, τι κάνουν. Πόσο επηρεάζουν τον προϋπολογισμό. Τη στιγμή που θα έπρεπε να διακόψουμε ή να περιορίσουμε τις δαπάνες στη χώρα». Και να την αφήσουμε άοπλη…Ε, όχι!
*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
