Μήνυμα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου 1984

Ἀνάστασιν Χριστοῦ
Θεασάμενοι

Τήν ἁγία καί λαμπρά νύκτα τῆς Ἀναστάσεως, στόν ὄρθρο και στήν Θεία Λειτουργία ὅλα ἀστράπτουν καί λάμπουν στό φῶς τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας.

Τό φῶς αὐτό φωτίζει καί χαροποιεῖ τούς Χριστιανούς καί ὅλη τήν κτίσι, ὁρατή καί ἀόρατο, «οὐρνόν τε καί γῆν καί τά καταχθόνια» (Ἀναστάσιμος Κανών).

Ὁ Ἀναστάς Κύριος ἔρχεται ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ Του καί ἐκπληρώνει τήν ὑπόσχεσί Του: «ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαράν γενήσεται...καί την χαράν ὑμῶν οὐδείς αἴρει ἀφ’ ὑμῶν» (Ἰωάν. ιστ΄, 20,22).  Ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἀναφαίρετος.  Εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή χαρά.

Ὁ μεγάλος θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι ὁ Κύριος ἔγινε ἄνθρωπος «ἵνα γένηται τῆς ἀναστάσεως καί τῆς αἰωνίου ζωῆς ἀρχηγός καί πίστωσις, λύσας τήν ἀπόγνωσιν ΄ἵνα υἱός ἀνθρώπου γενόμενος καί τῆς θνητότητος μεταβαλών υἱούς Θεοῦ τούς ἀνθρώπους ἀπεργάσηται, κοινωνούς ποιήσας τῆς θείας ἀθανασίας» (Περί τῆς κατά σάρκα τοῦ Κυρίου ἡμῶν οἰκονομίας).

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι λοιπόν ὁ ἀρχηγός καί ἡ βεβαίωσις τῆς ἀναστάσεως καί τῆς αἰωνιοτητός μας. Ἔγινε ἄνθρωπος καί συμμερίστηκε τήν θνητότητά μας, ὥστε νά μᾶς κάνῃ υἱούς Θεοῦ, κοινωνούς τῆς θείας ἀθανασίας. Ἕτσι ἔλυσε τήν ἀπόγνωσι.

Πράγματι, ὅ,τι καί νά κάνῃ ὁ ἀλύτρωτος ἀπό τόν θάνατο ἄνθρωπος, στό τέλος τόν περιμένει ἡ ἀπόγνωσις, γιατί ὅλα «θάνατος διαδέχεται. Ὅλα ἐκμηδενίζονται καί ἀφανίζονται.

Ὁ ἑνωμένος ὅμως μέ τόν Ἀναστάντα Ἰησοῦ ἄνθρωπος, ὅσα βάσαννα, δοκιμασίες, ἀρρώστιες, κατατρεγμούς, θανάτους καί ἐάν περάσῃ, στό βάθος ἔχει χαρά, γιατί γνωρίζει ὅτι συμμετέχει στόν Σταυρό τοῦ Κυρίου του συμμετέχει στήν Ἀνάστασι καί τήν αἰώνιο ζωή Του.

Τώρα ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ἠμποροῦμε νά ἀγωνιζόμαστε, νά χαιρόμαστε, νά ἑορτάζουμε, νά ἐλπίζουμε. Ὁ Κύριος μας ἔλυσε τήν ἀπόγνωσι.

Χωρίς τόν Ἀναστάντα Ἰησοῦ, οἱ ἑορτές τῶν ἀνθρώπων εἶναι πένθιμες καί γι’ αὐτό κατ’ οὐσίαν δέν εἶναι ἑορτές.  Εἶναι προσπάθειες φυγῆς ἀπό τήν μονοτονία, τήν πλήξι, τήν μοναξιά.  Εἶνι θορυβώδεις ἐκδηλώσεις, γιά νά μή ἀκούεται ὁ τρομακτικός ἀπόηχος τοῦ μηδενός.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, πού λύει τήν ἀπόγνωσι, εἶναι ἡ Ἑορτή μας, γατί εἶναι τό Πάσχα μας, ἡ διάβασις ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή.

Γιά τόν πιστό χριστιανό ὅλη ἡ ζωή εἶναι Πάσχα καί Ἑορτή, γιατί ὅλη ἡ ζωή του φωτίζεται, χαριτώνεται καί ἁγιάζεται ἀπό τήν Χάρι τοῦ Ἀναστάντος.  Οἱ ἐκκλησιαστικές Ἑορτές εἶναι ἀφετηρίες, γιά νά γίνεται ὅλη ἡ ζωή ἑορτή.

Πολύ ἀδικοῦν τόν λαό μας ὅσοι θέλουν νά τόν ἀπομακρύνουν ἀπό τίς Ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας καί νά ἀντικαταστήσουν τίς Ἐορτές τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων μέ ἄθεες ἑορτές, ἀθλητικές, πολιτιστικές, ἱστορικές, οἰκογενειακές.  Τόν ξαναφέρουν στήν ἀπελπισία καί τήν ἀπόγνωσι.

Στά νέα ἀναγνωστικά τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου πρέπει να ἐπανέλθῃ ὁ Χριστός, ἡ Αἰωνιότητς, οἱ Ἑορτές τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ λαοῦ μας. Ἀλλοιῶς ἑτοιμάζουμε παιδιά δίχως ἐλπίδα τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως.

Στήν ἑλληνορθόδοξο παιδεία μας τά παιδιά μορφώνονται σέ «υἱούς τῆς Ἀναστάσεως».  Στήν ἄθεο παιδεία σέ «υἱούς θανάτου».

Ὁ ἑλληνορθόδοξος χριστιανικός λαός μας, παρά τίς ἀδυναμίες του, ἔχει τήν εὐλογία νά εἶναι λαός τῆς Ἀναστάσεως.  Ἡ κατ’ ἐξοχήν ἑορτή τῶν Ἑλλήνων εἶναι τό Πάσχα. Γι’ αὐτό καί ὁ λαός μας ἔχει πάντα ἐλπίδα.  Συμμαρτυρεῖ πρός τοῦτο τό πλῆθος τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων τῆς Τουρκοκρατίας καί ὁ πιστός μάρτυς τῆς ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεώς μας Μακρυγιάννης.

Ὅσοι μάχεσθε γιά τόν ἀθεϊσμό, μή προσπαθῆτε νά τόν ἐπιβάλετε στόν λαό μας.  Σεβασθῆτε τήν παράδοσι καί τήν ἐλευθερία του.  Πιστεύω ὅτι ἡ ἀθεΐα δέν ἐκφράζει οὔτε τόν ἰδικό σας βαθύτερο ἑαυτό, ἀφοῦ καί σεῖς εἶστε βαπτισμένοι καί προέρχεσθε ἀπό τά σπλάχνα τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ μας.

Ἀφῆστε τόν λαό μας νά εἶναι ἀναστάσιμος, ὀρθόδοξος, νά ἐλπίζῃ καί ἡ ζωή του νά εἶναι Ἑορτή.  Μή σκοτώνετε τήν ἐλπίδα ἀπό τούς ἀνθρώπους.

Ἀδελφοί μου, «δεῦτε λάβωμεν Φῶς ἐκ τοῦ Ἀνεσπέρου Φωτός καί δοξάσωμεν Χριστόν τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν»

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ἅγιον Πάσχα 1984.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι».
Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα Ἔκδοση της Ι. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους
Ἔτος 2005
σελίδες 31 - 33