 |
| Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία ότι και στην περίπτωση της παρισινής εξόρμησης Τσίπρα με το κρατικό αεροπλάνο, η κυβέρνηση θα κατέφευγε, όπως πάντα, στην προπαγανδιστική πρακτική του «μεγάλου ψέματος» (το οποίο, ως γνωστόν, γίνεται πιστευτό ακριβώς επειδή είναι μεγάλο και ουδείς φαντάζεται πως μπορεί να ειπωθεί ένα τόσο μεγάλο θέμα).
Υπάρχει, όμως, και ένα ακόμη ζήτημα: Μπορεί η κυβέρνηση να λειτουργεί με βάση την θεωρία του μεγάλου ψέματος, πλην όμως δεν έχει δικαίωμα να γελοιοποιεί ολόκληρη τη χώρα.
Πέραν του ότι πρέπει να δημοσιοποιηθεί έστω και τώρα το περιεχόμενο των συζητήσεων με τον πρόεδρο της γαλλικής εταιρίας καλλυντικών Λ’ Ορεάλ και με τους εκπροσώπους της επενδυτικής Τράπεζας Rothschild, (μήπως υπάρχει καμιά φωτογραφία;) αυτή τη στιγμή στη Γαλλία πρέπει να γελούν όλοι πίσω από την πλάτη μας.
Και πρέπει να έπεσε πολύ παρακαλετό για να υπάρξει μια εντελώς ασαφής επιβεβαίωση των συναντήσεων δια της τεθλασμένης, δηλαδή μέσω της εφημερίδας «Λε Φιγκαρό», η οποία, όμως, αναφέρθηκε στο… non paper του Μαξίμου. Και στην οποία γενικά και αόριστα εκ μέρους της Λ’ Ορεάλ αναφέρθηκε ότι επρόκειτο για… ιδιωτική συνάντηση – και πέραν τούτου ουδέν!
Αλήθεια, ποια είναι η «μεγάλη επένδυση» που προετοιμάζει η Λ’ Ορεάλ στη χώρα μας;
Διότι, αν θυμάμαι καλά, η συγκεκριμένη εταιρία έκλεισε το εργοστάσιό της στην Ελλάδα και έφυγε τρέχοντας από τη χώρα μας ήδη το 2000! Όταν δηλαδή δεν υπήρχε ακόμη η κρίση! Και έκτοτε εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο – κυρίως στην Κίνα και γενικότερα στην Ασία και στη Λατινική Αμερική. Θα επέστρεφε τώρα, εν μέσω κρίσης και με τον κ. Τσίπρα στην κυβέρνηση, τον οποίο δεν θέλει να βλέπει στα μάτια του ο Σαρκοζί (ως γνωστόν η οικογένεια Μπετανκούρ είχε παραδοσιακά καλές σχέσεις με την γαλλική κεντροδεξιά, αλλά παρ’ όλα αυτά, αυτήν την εταιρία, μέσα στον πανικό τους επέλεξαν οι Συριζέοι ως συνομιλητή του κ. Τσίπρα)!
Η υπόθεση Μπετανκούρ (η Λιλιάν Μπετανκούρ, κληρονόμος της αυτοκρατορίας μέχρι το 2011, οπότε απομακρύνθηκε από την κόρη της, είχε εμπλακεί σε υπόθεση σύγκρουσης συμφερόντων με την τότε γαλλική κυβέρνηση και είχε ξεσπάσει σκάνδαλο φοροδιαφυγής) σοβεί από το 2010.
Οι σχέσεις της με τον τότε υπουργό Εργασίας Ερίκ Βερτ και τη σύζυγό του Φλοράνς, οδήγησαν στην παραίτηση Βερτ, ενώ εξαιτίας των κατηγοριών για πιθανή παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του Σαρκοζί, το 2007, με αντάλλαγμα φορολογικές διευθετήσεις, ξεκίνησε το 2012 μεγάλη έρευνα εις βάρος του Σαρκοζί και προφυλάκισή του το 2014, προκειμένου να ερευνηθούν οι δεσμοί ανάμεσα στο κεντροδεξιό του κόμμα UMP (σήμερα «Οι Ρεπουμπλικάνοι) και στην 90χρονη τότε Λιλιάν Μπετανκούρ.
Τον Νοέμβριο του 2012, κατά την πολύωρη κατάθεσή του, ο Σαρκοζί είπε πως γνώριζε την οικογένεια Μπετανκούρ από 28 χρόνων, δηλαδή συναπτά τριάντα έτη και πως δεν έλαβε ποτέ ούτε ένα ευρώ. (Σημειώστε ότι η όλη υπόθεση ξεκίνησε το 2009 όταν μία γυναίκα που εργαζόταν ως λογίστρια της Μπετανκούρ δήλωσε ότι μία ανάληψη μεγάλου χρηματικού ποσού έγινε για την προεδρική προεκλογική εκστρατεία του Σαρκοζί).
Την 1η Ιουλίου 2014 ο Σαρκοζί ετέθη υπό κράτηση και στις 2 Ιουλίου 2014 τέθηκε επισήμως υπό δικαστική έρευνα, αφού ανακρίθηκε επί 15 ώρες και πραγματοποιήθηκαν έρευνες στο σπίτι και στο γραφείο του. Στις 24 Σεπτεμβρίου 2014 ανεστάλη η έρευνα εις βάρος του και στις 30 Νοεμβρίου 2014 ο Σαρκοζί εξελέγη πάλι πρόεδρος του κόμματος. Ωστόσο, στις 31 Μαΐου 2015, ο Σαρκοζί κλήθηκε να καταθέσει και πάλι.
Θυμίζω ότι ο Σαρκοζί, μιλώντας στις 12 Ιουνίου 2015 σε ένα ακροατήριο Γερμανών επιχειρηματιών στο Βερολίνο ζήτησε να στηριχθεί η Αθήνα από την Ευρώπη παρόλο που όπως υποστήριξε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας δεν στέκεται «στο ύψος των περιστάσεων».
Όπως είπε, «επιστρέψαμε λοιπόν στο μηδέν», επαινώντας παράλληλα «τον προηγούμενο πρωθυπουργό (σ.σ. τον Αντώνη Σαμαρά) ο οποίος έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη στην Ελλάδα και ξεκίνησε τις μεταρρυθμίσεις». Είχε πάντως προσθέσει: «Όμως στο βάθος, είμαι πεπεισμένος ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε την Ελλάδα να καταρρεύσει».
Θυμίζω επίσης, πως ο Σαρκοζί, σε συνέντευξή του στο γαλλικό ραδιοφωνικό δίκτυο «Europe 1», είχε, στις 19 Φεβρουαρίου 2015, υποστηρίξει πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει καμιά πιθανότητα να πετύχει ως πρωθυπουργός!
Αλλά επειδή μωραίνει κύριος, ίσως και επειδή μας θεωρούν όλους ηλίθιους, μέσα σε αυτό το μπλέξιμο τοποθέτησαν τους εαυτούς τους οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ!
Ας μας πουν ωστόσο έστω και τώρα. Ποια είναι η «μεγάλη επένδυση» που σκέπτεται η Λ’ Ορεάλ για την Ελλάδα του κ. Τσίπρα;
Ερχόμαστε τώρα στην περίπτωση «Ρότσιλντ», καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την φαεινή ιδέα να μας πει πως στο Παρίσι ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε με εκπροσώπους της επενδυτικής τράπεζας Ρότσιλντ, πού… «αποτελεί επίσημο Σύμβουλο του ΟΔΔΗΧ με αντικείμενο την προετοιμασία της εξόδου της χώρας στις αγορές»!
Δεν στέκομαι στα όσα έχει καταμαρτυρήσει ο εταίρος Καμμένος στους Ρότσιλντ, πλην μιας μικρής υπενθύμισης:
Πάνος Καμμένος, 13 Μαρτίου 2013, ομιλία σε ανοιχτή συγκέντρωση στην Ιερισσό Χαλκιδικής: «Εδώ θέλω να θυμίσω σε κάποιους παλιούς στη Βουλή, όταν κάποιοι αντισταθήκαμε απέναντι στον γυφτοσκοπιανό Σόρος, όταν πρωτοήρθε εδώ και έβαλε στο μάτι την Χαλκιδική, γιατί περιγράψαμε τι πάει να γίνει και αντισταθήκαμε, ενώ βλέπουμε ότι από τότε μέχρι τώρα μεσολάβησαν τα ίδια συμφέροντα. Θυμάστε τον Γενικό Διευθυντή των ορυχείων τον κ. Konig δεξί χέρι του ιδρύματος Ρότσιλντ και των εταιρειών του Ρότσιλντ και πρώην υπάλληλο της Goldman Sachs, αυτοί δηλαδή που μας έστησαν μαζί με τους ντόπιους προδότες την ιστορία με τα μνημόνια και καθυπόταξαν τον ελληνικό λαό».
Αλλά, συγγνώμη, από πού προκύπτει ότι η συγκεκριμένη επενδυτική τράπεζα είναι επίσημος σύμβουλος του ΟΔΔΗΧ;
Μπλέξιμο και εδώ:
Από όσο γνωρίζουμε η εταιρία χρηματοοικονομικών συμβούλων Ρότσιλντ, σε συνεργασία με την Blackrock, είχε αναλάβει την μελέτη για την δεύτερη και την τρίτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μετά από ανάθεση της Τράπεζας της Ελλάδος.
Επίσης, το 2011 είχε επιλεγεί ως ένας από τους συμβούλους για τις συμβάσεις παραχώρησης των αυτοκινητοδρόμων (μαζί με τις Ernst & Young και Barclays Bank PLC), καθώς και για την πώληση μετοχών της ΔΕΠΑ (μαζί με τις UBS και Alpha Bank).
Περί ΟΔΔΗΧ ουδέν γνωρίζουμε.
Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι ότι οι Ρότσιλντ έχουν τον έλεγχο (38,8% των μετοχών) της αριστερής εφημερίδας «Λιμπερασιόν», που είχε ιδρύσει ο Σαρτρ το 1973 («θα τρίζουν τα κόκαλά του», είχε ειπωθεί τότε), από τον Ιανουάριο του 2005.
Τον Ιούνιο του 2006, ο ιστορικός διευθυντής της εφημερίδας και συνιδρυτής της, ο Σερζ Ζιλί, υποχρεώθηκε σε παραίτηση κατ’ απαίτηση της νέας ιδιοκτησίας.
Πριν από τρία ακριβώς χρόνια έγινε γνωστό ότι οι νέοι μέτοχοι της εφημερίδας θέλουν να την μετατρέψουν σε… «κοινωνικό δίκτυο»!
Στις 8 Φεβρουαρίου 2014, η εφημερίδα κυκλοφόρησε με τον πρωτοσέλιδο τίτλο «ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ, όχι ένα εστιατόριο, όχι ένα κοινωνικό δίκτυο, όχι ένας πολιτιστικός χώρος, όχι ένα τηλεοπτικό πλατό, όχι ένα μπαρ, όχι μια μηχανή εκκόλαψης επιχειρήσεων…»!
Κάτω από τον τίτλο «Οι μαύρες μέρες μιας εφημερίδας», οι δημοσιογράφοι κατήγγειλα στις εσωτερικές σελίδες την πρόθεση «να κατασκευαστεί μια Libeland, μια Libemarket, ένας Libeworld. Ένας κόκκινος ρόμβος με τίποτε από πίσω, δέκα γράμματα που δεν σημαίνουν πια πολλά πράγματα (…).
Τελικά, μήπως να αναθέσει η κυβέρνηση στην «Ρότσιλντ» και τα θέματα της «αναδιάρθρωσης» του Τύπου;
Υ.Γ. Θυμίζω ότι στον όμιλο Ρότσιλντ είχε εργαστεί (ως σύμβουλος διαχείρισης περιουσίας) ο Εμανουέλ Μακρόν, πρώην τραπεζικός που ανέλαβε υπουργός Οικονομικών του Ολάντ το 2014 και παραιτήθηκε για να διεκδικήσει την προεδρία.
