ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΣΩΣΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕI
Η Ευρωπαϊκή Ενωση φαίνεται ότι πλέον ανήκει de facto στο παρελθόν: Σύνοδος μόλις τεσσάρων χωρών θα γίνει στις 6 Μαρτίου, στις Βερσαλλίες της Γαλλίας.
Η τετραμερής Σύνοδος που ανακοίνωσε ο Γάλλος πρόεδρος και η οποία θα γίνει στις 6 Μαρτίου στις Βερσαλλίες, με τη συμμετοχή της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, προοιωνίζεται μια "άλλη" ΕΕ αν και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν Ιταλία και Γερμανία μπορούν να καθίσουν πλέον στο ίδιο τραπέζι και να έχουν κοινές απόψεις.
Η Σύνοδος των Βερσαλλιών είναι η απόδειξη ότι η έννοια της "Ευρώπης πολλών ταχυτήτων" δρομολογείται και αυτό θα είναι το τέλος της ΕΕ.
Την έναρξη διάλυσης της νυν ΕΕ την έδωσε η ίδια η Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ. Κατά τη διάρκεια της Συνόδου της Μάλτας, στις 3 Φεβρουαρίου, έκανε μια δήλωση πολύ προσεγμένη και εκτίμησε ότι θα μπορούσε να υπάρξει, στο μέλλον, μια Ευρώπη «πολλών ταχυτήτων» και ότι «όλοι δεν θα συμμετέχουν κάθε φορά σε όλα τα βήματα ενσωμάτωσης».
«Δεν πρόκειται να σχεδιάσουμε εμείς οι τέσσερις πώς πρέπει να είναι η Ευρώπη, δεν είναι αυτός ο στόχος μας, αλλά είμαστε οι 4 πιο σημαντικές χώρες και δικαιούμαστε να συζητήσουμε τι θέλουμε να κάνουμε με τους άλλους, μαζί», δήλωσε τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου ο Φρανσουά Ολάντ, θέλοντας να δικαιολογήσει την πρόσκληση, αλλά ποιος του δίνει σημασία;
Ολοι ξέρουν ότι μετά το Brexit η ΕΕ τελείωσε. Το ότι θέλουν κάποιοι "μεγάλοι" να κάνουν κουμάντο, ελάχιστη σημασία έχει. Ο Ολάντ σε τρεις μήνες θα είναι παρελθόν, το ίδιο και ο Τζεντιλόνι και οι νέες δυνάμεις που θα έρθουν απλώς δεν δέχονται την γερμανική πρωτοκαθεδρία.
Στο μενού της τετραμερούς Συνόδου θα υπάρχει η προετοιμασία της Συνόδου της Ρώμης, που θα γίνει στις 25 Μαρτίου και κατά την οποία οι Ευρωπαίοι θέλουν να γιορτάσουν τα 60ά γενέθλια της Συμφωνίας της Ρώμης (που θεσμοθέτησε την ΕΟΚ), αλλά κυρίως θα επιχειρήσουν να αναζωογονήσουν ένα κοινό ευρωπαϊκό σχέδιο, το οποίο έχει εξασθενήσει από την προοπτική του Brexit και από τη γενικευμένη αστάθεια που επέφερε η εκλογή Τραμπ.
Στη Μάλτα, και ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ είπε κάτι παρόμοιο: «Θα υπάρξουν πολλές ταχύτητες; Η απάντηση είναι "ναι". Αυτό θα συμβεί ώστε στη Ρώμη να μπορέσουμε να πούμε τι θέλουμε για όλους, και για ορισμένους, περισσότερο».
Ο επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης, Πάολο Τζεντιλόνι, συμφώνησε με την ιδέα. Συμφώνησαν επίσης και οι τρεις χώρες της λεγόμενης ζώνης Benelux (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο), οι οποίες, σε κοινή ανακοίνωση, υπογράμμισαν την ανάγκη να ενισχυθούν οι σχέσεις μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωζώνης στα θέματα της μετανάστευσης, της ανάπτυξης και της ασφάλειας.
Βέβαια, του χρόνου τέτοια εποχή και ο Τζεντιλόνι θα αποτελεί παρελθόν.
Η Ιταλία μπαίνει σε μία φάση ρήξης με την Γερμανία γιατί ο λαός της έτσι το θέλει.
Οι δηλώσεις της Μέρκελ δείχνουν, δείχνουν ότι το Βερολίνο αποδέχεται την κατάσταση πλέον για να διασώσει ότι μπορεί. Στη διάρκεια της δίνης του Brexit η Μέρκελ είχε δώσει προτεραιότητα στην ενότητα των «27», φοβούμενη μια πιθανή διάλυση της ΕΕ.
Η αλλαγή κατεύθυνσης της Γερμανίας σφραγίστηκε στη συνάντηση της Μέρκελ και του Ολάντ στις 27 Ιανουαρίου, στο Βερολίνο, μια εβδομάδα μετά την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ.
«Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί η Ευρώπη να συνδέει τη μοίρα της με όποια χώρα-μέλος δεν προχωράει, ότι πρέπει η Ευρώπη να μπορεί να συνεχίζει χωρίς να περιμένει τις συμφωνίες κατά πλειοψηφία», εξηγεί ένας διπλωμάτης.
Σε ό,τι αφορά την ενσωμάτωση στην νομισματική ένωση, «είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί δεν είναι το ίδιο ενθουσιώδεις όπως ήταν πριν μια διετία», δήλωσε ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν στο περιθώριο του Eurogroup της Δευτέρας 20 Φεβρουαρίου.
Πολλοί αμφιβάλλουν ότι το Βερολίνο, εξαιτίας των βουλευτικών εκλογών του προσεχούς Σεπτεμβρίου, θα μπορέσει να υπερασπιστεί την "γερμανική" Ευρωπαϊκή Ενωση.
Αβεβαιότητα υπάρχει και για την πραγματική θέληση των κρατών της Benelux. Το κοινό κείμενο που προέκυψε στη Σύνοδο της Μάλτας είναι γενικό και αόριστο, εξαιτίας του σκεπτικισμού που υπάρχει στην Ολλανδία για το ευρωπαϊκό όραμα.
Οι Βέλγοι, επίσης, δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη. Ο υπουργός-πρόεδρος της Βαλονίας, Paul Magnette, πιστεύει ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί αν δεν αποχωρήσουν οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Ο Φλαμανδός Γκι Φερχόφσταντ, από την πλευρά του, επιμένει ότι πρέπει να δημιουργηθεί η ευρωπαϊκή ομοσπονδία.
Η Γερμανία σοκαρίστηκε από την άρνηση της Βαρσοβίας, της Μπρατισλάβας και της Βουδαπέστης να δεχθούν πρόσφυγες κατά τη διάρκεια της μεταναστευτικής κρίσης. Επιπλέον, η Πολωνία αποτελεί εχθρό του Βερολίνου.
Η Ιταλία μπαίνει σε μία φάση ρήξης με την Γερμανία γιατί ο λαός της έτσι το θέλει.
