Θέλεις να κυβερνήσεις; Μην αδιαφορείς για τα «μικρά». Πονάνε πιο πολύ.

Του  συνεργάτη μας κ. Δημήτρη Κωνσταντάρα

Είναι πεποίθησή μου, ύστερα από 15 χρόνια ενεργούς ανάμιξης μου με τα Κοινά ότι αυτός που φιλοδοξεί να κυβερνήσει, κρίνεται μεν από τις  σοβαρές αποφάσεις για κρίσιμα ζητήματα, πιο πολύ όμως  κρίνεται καθημερινά από την αντιμετώπιση, το ενδιαφέρον του  για τα «μικρά» θέματα της καθημερινότητας του πολίτη τα οποία αντιμετωπίζει με απόλυτη αδιαφορία και άγνοια. Ο πολίτης τα έχει συνέχεια μπροστά του, άλυτα εμπόδια με αίσθημα πίκρας και θυμού. Εναντίον ποίου;

Και σου λέει:  «Πώς να περιμένω από την κυβέρνηση, από το Δήμαρχο να βρει λύσεις  στα σοβαρά θέματα όταν αγνοεί και είναι απών από την αντιμετώπιση του δικού μου, καθημερινού, ενοχλητικού προβλήματος που μου κάνει το βίο αβίωτο;»

Ένα σπασμένο πλακάκι, ένας τρύπιος κάδος σκουπιδιών, μια καμένη λάμπα στο δρόμο, μια βιαστική σκέψη απόφαση που προκαλεί καθημερινή δυσαρέσκεια , μια ουρά σ΄ένα ταμείο, μια λανθασμένη ανακοίνωση, μια επιπόλαιη δήλωση ενός υπουργού, μια ανόητη κυκλοφοριακή ρύθμιση, μια  δυσκολονόητη για τον κοινό νου  ανακοίνωση, ξεχασμένα προνόμια των ολίγων που εξακολουθούν να ισχύουν, μια ασαφής αστυνομική  έρευνα, μια «δυσανάγνωστη» εγκύκλιος……. όλα αυτά γίνονται ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ . Και προδίδουν επιπολαιότητα, βιασύνη, έλλειψη σκέψης, ανικανότητα συνεργατών.

 Πριν από ένα χρόνο, τότε που ακόμα έγραφα καθημερινά στο crashonline.gr , είχα επισημάνει  ένα  «μικρό» θέμα της καθημερινότητας με δυο «βραχίονες»: 1. Τη όλο και αυξανόμενη δυσαρέσκεια χιλιάδων  Αθηναίων πολιτών σε μεγάλες, πυκνοκατοικημένες γειτονιές με βασικό άξονα την οδό Πατησίων ( 28^ης Οκτωβρίου αν θέλετε) και 2. Την όλο και αυξανόμενη ανοησία των ανθρώπων που «συμβουλεύουν»  τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, λαμβάνοντας  απαράδεκτες και αστάθμιστες αποφάσεις ακόμη και για τα ολιγότερο σημαντικά ζητήματα της ζωής των πολιτών.

Οι πυκνοκατοικημένες γειτονιές με άξονα την Πατησίων «πιάνουν» από τη Νέα Φιλαδέλφεια, το Γαλάτσι, την  Κολιάτσου, την Πλατεία Αμερικής, το τρίγωνο Πατησίων-Αγίου Μελετίου-Φωκίωνος Νέγρη που συνδέει Τρίτης Σεπτεμβρίου με  Αριστοτέλους και Αχαρνών, την Κυψέλη, την Πλατεία Βικτωρία, τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας  μέχρι Μουσείο, Πολυτεχνείο, Ακαδημίας και τέλος Σταδίου.  Χιλιάδες αυτοκίνητα, τρόλει, ταξί, λεωφορεία, μηχανάκια την ώρα τις κρίσιμες πρωινές και μεσημεριανές ώρες κυκλοφορούν προς όλες τις κατευθύνσεις πάνω σ αυτόν τον άξονα με τις δεκάδες των κάθετων «παράδρομων»  ενώ χιλιάδες πεζοί, νέοι, υγιείς, άρρωστοι, ηλικιωμένοι, παιδιά μόνα τους ή με τους γονείς τους, ανάπηροι, τυφλοί με μπαστούνια ή με πατερίτσες,  μανάδες με καρότσια, κυρίες με σακούλες απ΄τα σούπερμάρκετ, σκυλιά, καθαρίστριες του Δήμου, ρακοσυλλλέκτες με αυτοσχέδια καρότσια , όλοι θέλουν να περάσουν απέναντι. Αλλά από τις 9 παρά δέκα ως τις 9 και τέταρτο ΔΕΝ τους επιτρέπεται γιατί εκείνη την ώρα, φεύγει από το σπίτι του ο πρωθυπουργός για να πάει στη δουλειά του.

Η κυκλοφορία ρυθμίζεται από βαρυεστημένους τροχονόμους που παίρνουν εντολές από ασύρματο, τα φανάρια δεν λειτουργούν όπως είναι προγραμματισμένα, ανεξάρτητα  από το τι ώρα αποφασίζει να κινηθεί ο κ. Τσίπρας, οι 3-4 τζιπόνγκες που τον συνοδεύουν και οι μοτοσυκλετιστές που – διακριτικά μεν – βρίσκονται «εκεί».

Από το τέρμα Πατησίων ως το Μέγαρο Μαξίμου, τη Βουλή ή όπου αλλού έχει να πάει ο πρωθυπουργός, ΟΛΑ κινούνται στο δικό του ρυθμό. Με τα αποτελέσματα που φαντάζεστε. Ατέλειωτες ουρές στις διασταυρώσεις με την Πατησίων, ατέλειωτες ουρές στην ίδια την Πατησίων όταν φρακάρει, υστερικές φωνές και σφυρίγματα και χειρονομίες των τροχονόμων, μια ιλαροτραγωδία. Λες και θα πάθαινε μεγάλη ζημιά ο πρωθυπουργός αν έφτανε στο γραφείο του δέκα –δεκαπέντε λεπτά αργότερα. Αίσχος.

Αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση που θυμίζει Νέο Δελχί,  τη ζω ΚΑΘΕ πρωί. Την ξανάζησα την Παρασκευή,  17 Φεβρουαρίου μέσα σε μια τεράστια φόρτιση των ρυθμιστών της κυκλοφορίας που δεν ξέρω αν οφειλόταν στο ότι ο Τσίπρας άργησε να ξυπνήσει, αν ο καφές του ήταν πικρός και του έφτιαξαν άλλο, αν τον έπιασε κατούρημα μέσα στο αυτοκίνητο, αν τον ειδοποίησαν ότι έχει αργήσει για το ραντεβού ή ο, τιδήποτε άλλο αλλά η κατάσταση στους δρόμους ήταν τραγελαφική καθώς;

Οι τροχονόμοι, με ύφος αδιάφορο και μασώντας τσίκλα έδιωχναν με νευρικές κινήσεις τα αυτοκίνητα που κορνάτιζαν υστερικά, δείχνοντάς τους να πάνε πιο γρήγορα ( στη φισκαρισμένη Πατησίων, στις 9.01) και όποιον διαμαρτυρόταν – γιατί υπήρχαν πολλοί- τον … απέπεμπαν περιφρονητικά με χειρονομίες που υπαινίσσονταν κάτι σαν «προχώρα γρήγορα  ρε μα…..».

Δεν εννοώ ότι ευθύνεται ευθέως ο Τσίπρας. Δεν έδωσε αυτός τέτοιες εντολές. Αλλά τις δέχεται και τις ανέχεται, λες και μέσα από το αυτοκίνητο ούτε βλέπει, ούτε ακούει τι γίνεται. Και τους «υπεύθυνους» αυτός τους τοποθετεί και τους διοικεί. Δεν βλέπει; Δεν ακούει; Δεν παίρνει τα μηνύματα; Βουλευτές , βασικά της αντιπολίτευσης – κυρίως της Α΄. Αθηνών αλλά όχι μόνο- δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται, να κάνουν μια ερώτηση, ένα έγγραφο στον φεουδάρχη και να του τα πουν; Ξέρει κανείς τι κακό του κάνει όλο αυτό ΚΑΘΕ μέρα του Τσίπρα; Και πόσους εχθρούς κάνει κάθε μέρα;