31.1.17

Το δικαστικό χάος της Τουρκίας αποφέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα


Άρθρο του Σεμίχ Ιντίζ (Semih İdiz) στην εφ. Hürriyet, 31/1/2017.
Η άρνηση της Ελλάδας να εκδώσει τους Τούρκους στρατιωτικούς που κατηγορούνται ότι συμμετείχαν στην απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 έχει εκνευρίσει την Άγκυρα, η οποία τώρα δείχνει περιφρόνηση στην Αθήνα. Μια βολιδοσκόπηση συνταξιοδοτηθέντων διπλωματών δείχνει, ωστόσο, ότι η αιτία αυτής της άρνησης έγκειται περισσότερο στην Άγκυρα παρά στην Αθήνα.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που οι Τούρκοι διπλωμάτες ενστικτωδώς δεν εμπιστεύονται και παραμένουν επιφυλακτικοί απέναντί της. Το ίδιο ισχύει και από την άλλη πλευρά φυσικά.
Παρά ταύτα, οι συνθήκες έχουν εξαναγκάσει τους δύο γείτονες να προσπαθήσουν να πορευτούν μαζί.
Αποσυρθέντες Τούρκοι διπλωμάτες πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον να προκαλέσει κρίση με την Τουρκία σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, αλλά δεν μπορεί να στείλει πίσω τους στρατιωτικούς εξαιτίας των νομικών αβεβαιοτήτων στην Τουρκία, η οποία έχει έναν πρόεδρο που επίσης υποστηρίζει τη θανατική ποινή, για να μην πούμε για τις αυθαίρετες φυλακίσεις.
Η Άγκυρα πρέπει να το κατανοήσει αυτό διότι αρνήθηκε να εκδώσει τον Ιρακινό αντιπρόεδρο Ταρίκ αλ-Χασίμι στο Ιράκ προκειμένου να δικαστεί για τη δημιουργία αντισιιτικών μονάδων θανάτου.
Παρά το γεγονός ότι η συμπάθεια της Άγκυρας είναι με τον αλ-Χασίμι, χρησιμοποίησε το επιχείρημα ότι δεν θα απολάμβανε μιας δίκαιης δίκης εάν αποστελλόταν πίσω.
Η Ελλάδα είναι δεμένη με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, η οποία εφαρμόζεται σε όλα τα μέλη της ΕΕ. Ο γερμανικός Τύπος αναφέρει ότι 40 Τούρκοι στρατιωτικοί ψάχνουν άσυλο στην Γερμανία, επί τη βάσει ότι δεν θα έχουν δίκαιη δίκη στην Τουρκία, όπου επίσης μπορεί να τύχουν κακομεταχείρισης.
Οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι Δυτικές κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί στους οποίους η Τουρκία είναι μέλος, όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης, όλοι έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με αυτό που λένε ότι μοιάζει περισσότερο με διωγμούς αντιφρονούντων του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παρά μια προσπάθεια να αποκαλυφθούν οι υποστηρικτές της απόπειρας πραξικοπήματος.
Κοιτώντας την εικόνα που η Τουρκία εκπέμπει σήμερα στον κόσμο, είναι πολύ πιθανόν οι ΗΠΑ επίσης να αρνηθούν να εκδώσουν τον Φετουλάχ Γκιουλέν, τον αυτοεξόριστο ισλαμιστή ιεροκήρυκα τον οποίον η Άγκυρα κατηγορεί ότι οργάνωσε την απόπειρα πραξικοπήματος. 
Η τουρκική κυβέρνηση, με άλλα λόγια, τα θέλει όλα δικά της, αλλά δεν είναι πιθανόν να τα έχει. Η μόνη απάντηση που έχει είναι ολομέτωπες επιθέσεις, στολισμένες με τετριμμένες κατηγορίες για αντιτουρκικές συνωμοσίες.
Αυτά μπορεί να κρατούν χαρούμενη την βάση του Ερντογάν, αλλά σημαίνουν ελάχιστα στην πραγματικότητα.
Ένα άλλο παράδειγμα αφορά τον νέο υποψήφιο της Τουρκίας για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο οποίο η θητεία του τωρινού της δικαστή θα λήξει σύντομα. Η κυβέρνηση θέλει να στείλει έναν δικαστή που είναι φιλικός προς τον Ερντογάν και το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP). Το Δικαστήριο ωστόσο φαίνεται να μην το δέχεται αυτό, και επιθυμεί έναν ανεξάρτητο δικαστή. Αυτό δεν είναι σημερινό πρόβλημα, αλλά είναι μια κρίση που μπορεί να αντιμετωπίσουμε αργότερα αυτόν τον χρόνο.
Όσο η ανεξαρτησία της τουρκικής Δικαιοσύνης ολοένα υπονομεύεται, είναι περισσότερο και από πιθανό ότι η Άγκυρα θα αντιμετωπίσει πολλές τέτοιες καταστάσεις, οι οποίες είναι απολύτως δικό της φταίξιμο.
Μετάφραση: Παναγιώτης Μπαλακτάρης.


http://www.pontos-news.gr/