 |
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
|
Δεδομένου ότι ο καθένας έχει δικαίωμα στην (ακόμη και δια του αυτοεξευτελισμού) αυτοδιάθεσή του, το γεγονός ότι ο κ. Παππάς δεν έχει ακόμη παραιτηθεί αποδεικνύει πόσο πολύ γαντζωμένοι στην εξουσία είναι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Από την περασμένη Παρασκευή, όταν έγινε γνωστό το περιεχόμενο της απόφασης του ΣτΕ για τον περίφημο νόμο του περί αδειοδότησης των καναλιών, έντρομος τραυλίζει διάφορες ακατανόητες ερμηνείες της απόφασης, διαστρεβλώνοντάς τη και προαναγγέλλοντας πρακτικά πως ούτε αυτή θα εφαρμόσει.
Επαναλαμβάνει διάφορα φληναφήματα και στρεψοδικίες, ότι τάχα ο περίφημος νόμος του παραμένει σε ισχύ, ότι το ΣτΕ επιβεβαίωσε την παράνομη λειτουργία των τηλεοπτικών σταθμών, ότι κατέστη υποχρεωτικός ο διαγωνισμός και άλλα τέτοια.
Παραδέχεται, βέβαια, ότι κρίθηκε αντισυνταγματική η διάταξή του βάσει της οποίας η αρμοδιότητα του ΕΣΡ μεταφέρθηκε στον ίδιο και η διαγωνιστική διαδικασία ανατέθηκε σε επιτροπή που συστάθηκε στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης – αν και μέχρι πρόσφατα μας έλεγε μισοκακόμοιρα «τι να έκανα; Αφού δεν υπήρχε ΕΣΡ;».
Αλλά δια της παραδοχής αυτής, παραδέχεται ο κ. Παππάς ότι παραβίασε τον όρκο του και έδρασε αντισυνταγματικά. Είναι ένας υπουργός που λειτούργησε αντισυνταγματικά – και με τη βούλα της Δικαιοσύνης.
Λοιπόν, για να τελειώνουμε:
-Με την απόφασή του το ΣτΕ έκρινε ότι ο νόμος Παππά είναι αντισυνταγματικός, καθώς παρέκαμψε το ΕΣΡ.
-Επίσημα, δια στόματος του Προέδρου του ΣτΕ (που τοποθέτησε τον εαυτό του στην μειοψηφία), η μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων στον «υπουργό – καναλάρχη» ακυρώθηκε. Και επομένως ακυρώθηκε και η απόφαση του γενικού γραμματέα Ενημέρωσης περί σύστασης πενταμελούς επιτροπής για τη διενέργεια του επίμαχου διαγωνισμού χορήγησης των τηλεοπτικών αδειών. Ως εκ τούτου, ο περίφημος διαγωνισμός και οι «άδειες» που προέκυψαν από αυτόν θεωρούνται ως μη γενόμενα! Μιλάμε για αυτά ακριβώς που διαφήμιζε ο κ. Παππάς επί μήνες.
-Το ΣτΕ έκρινε ότι τα κανάλια είχαν έννομο συμφέρον να προσφύγουν στο ΣτΕ κατά του τρόπου αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών, ασχέτως αν λειτουργούσαν νόμιμα ή όχι. (Άλλωστε, στην «παρανομία» αυτή είχε οδηγήσει ο ίδιος ο κ. Παππάς, όταν αποφάσισε να μην ανανεωθούν δια νόμου οι προσωρινές άδειες). Πώς γίνεται, λοιπόν, το ΣτΕ να έκρινε ότι οι παράνομοι έχουν έννομο συμφέρον; Μα προφανώς επειδή το δικαστήριο διαπίστωσε την ανωμαλία των δύο τελευταίων χρόνων που είχε ο ίδιος ο κ. Παππάς προκαλέσει. Και κυρίως επειδή αν και «παράνομα» τα κανάλια είχαν τη δυνατότητα να λάβουν μέρος σε μια «νόμιμη» διαδικασία. Για τους λόγους αυτούς, η αποδοκιμασία του ΣτΕ για τη διαδικασία των προσωρινών αδειών φαίνεται ότι είναι έμμεση. (Άλλωστε, οι μόνιμες άδειες θα δίνονταν έτσι κι’ αλλιώς μετά την ολοκλήρωση της μετάβασης στην ψηφιακή εποχή, που ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2014). Και γι’ αυτό στην απόφαση δεν αναφέρεται αν η λειτουργία των τηλεοπτικών σταθμών ήταν νόμιμη ή παράνομη. Απλώς αναφέρεται ότι υπάρχει «νομοθετικό κενό».
-Το ΣτΕ έκρινε ότι βάσει του άρθρου 15 παράγραφος 2 του Συντάγματος, το ΕΣΡ έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα και σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να παρακαμφθεί με το πρόσχημα της μη συστάσεως της Ανεξάρτητης Αρχής. Αναφέρει δε συγκεκριμένα πως η μη σύσταση μιας Ανεξάρτητης Αρχής δεν είναι συνταγματική, αλλά η μία αντισυνταγματικότητα δεν μπορεί να θεραπευθεί με άλλη αντισυνταγματικότητα. (Άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προκαλέσει την πρώτη αντισυνταγματικότητα: Όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση αρνήθηκε να δεχθεί τη συγκρότηση του ΕΣΡ, λέγοντας πως αυτό θα γινόταν μετά τις εκλογές και όταν βρέθηκε στην κυβέρνηση τορπίλιζε διαρκώς τη διαδικασία, προτείνοντας πρόσωπα που εκ των προτέρων γνώριζε ότι δεν θα συγκέντρωναν τα 4/5 των ψήφων στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής).
-Το ΣτΕ αποφάνθηκε ότι το ΕΣΡ συμπράττει στη θέσπιση των όρων και των προϋποθέσεων για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών, ενώ ρητά αναφέρεται ότι το ΕΣΡ έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα να διενεργεί διαγωνιστική διαδικασία και να ρυθμίζει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.
-Το ΣτΕ αποφάνθηκε πως το Δημόσιο πρέπει να καταβάλει δικαστική δαπάνη ύψους 920 ευρώ σε κάθε προσφεύγοντα. Δηλαδή, εκεί που ο κ. Παππάς θα υποχρέωνε τους καναλάρχες να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη (το μόνο που υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτούς και μια τηλεοπτική άδεια είναι το πορτοφόλι τους, έλεγε), τώρα θα τους πληρώσει κι’ από πάνω. Και εκεί που θα μοίραζε τα περίφημα εκατομμύρια στον λαό, τώρα ο λαός θα τους πληρώσει και τα δικαστικά έξοδα!
-Ο κ. Παππάς λέει τώρα πως το ΣτΕ συμφωνεί με τον αριθμό 4 ως προς τις τηλεοπτικές άδειες. Φυσικά, λέει ψέματα. Η πραγματικότητα είναι πως εκκρεμούν άλλες τρεις αποφάσεις (σχετικά με την τιμή εκκίνησης του διαγωνισμού, τον αριθμό των αδειών και τον ελάχιστο αριθμό απασχολουμένου προσωπικού).
-Ο κ. Παππάς λέει ότι το ΣτΕ έκρινε υποχρεωτική τη διενέργεια του διαγωνισμού. Ούτε αυτό ισχύει. Διότι στην απόφαση αναφέρεται σχετικά:
α) Καθίσταται υποχρεωτική η σύμπραξη του ΕΣΡ στην άσκηση αρμοδιοτήτων, με τις οποίες σε συνεργασία ενδεχομένως και με άλλες ανεξάρτητες αρχές όπου αυτό απαιτείται λόγω της τεχνικής φύσεως των τιθεμένων ζητημάτων, καθορίζονται οι όροι λειτουργίας και αδειοδοτήσεων μεταξύ άλλων και των τηλεοπτικών σταθμών και
β) Σε περίπτωση επιλογής του συστήματος της κατόπιν διαγωνισμού χορηγήσεως των αδειών λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών καθίσταται υποχρεωτική η διενέργεια αποκλειστικώς από το ΕΣΡ της σχετικής διαγωνιστικής διαδικασίας.
Τι σημαίνει η φράση «σε περίπτωση επιλογής του συστήματος της κατόπιν διαγωνισμού χορηγήσεως των αδειών λειτουργίας»; Μα προφανώς ότι μπορεί να επιλεγεί και άλλη διαδικασία.
Και ιδού μερικά από τα πιο σημαντικά σημεία της ιστορικής αυτής απόφασης:
-«Ο νόμος 4339/2015 με τον οποίο ανατέθηκαν οι αρμοδιότητες της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης στον αρμόδιο υπουργό Επικρατείας, αντίκειται στο άρθρο 15, παρ. 2 του Συντάγματος».
-«Στο άρθρο 15 του Συντάγματος προβλέπεται η αποκλειστική αρμοδιότητα του ΕΣΡ για έλεγχο και επιβολή κυρώσεων στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Δεν δύναται όμως να συναχθεί ότι η αρμοδιότητα του ΕΣΡ εξαντλείται κατά το Σύνταγμα στην έκδοση μόνο ατομικών διοικητικών πράξεων, η επιβολής κυρώσεως στους σταθμούς, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι φορέας άμεσου ελέγχου των τηλεοπτικών σταθμών και στο προγενέστερο της ενάρξεως λειτουργίας αυτών στάδιο, δηλαδή στο στάδιο της χορήγησης των αδειών. Άρα, στις αρμοδιότητες του ΕΣΡ περιλαμβάνεται και η όλη διαδικασία, η οποία θα καταλήξει στη χορήγηση της άδειας».
-«Από το γεγονός ότι ο αναθεωρητικός νομοθέτης δεν προέβλεψε επικουρικό μηχανισμό για την επιλογή των μελών των ανεξάρτητων Αρχών δεν μπορεί να συναχθεί ότι το Σύνταγμα ανέχεται, σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία των 4/5 στη διάσκεψη των προέδρων της Βουλής, οι αρμοδιότητες οι οποίες κατά το Σύνταγμα πρέπει να ασκούνται από ανεξάρτητη Αρχή, να μεταβιβαστούν από τον κοινό νομοθέτη σε άλλα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας. Διαφορετικά εμμέσως το Σύνταγμα παραβιάζεται. Δεν μπορεί όμως σε καμία περίπτωση η εκ πλαγίου παραβίαση του Συντάγματος να θεραπευθεί με άλλη ευθεία πλέον παραβίαση του, τέτοια δε παραβίαση θα συνιστούσε η πλήρης παράκαμψη αρμόδιας ανεξάρτητης αρχής που προβλέπεται ρητώς από το Σύνταγμα. Συνεπώς έως ότου συγκροτηθεί ανεξάρτητη Αρχή (ΕΣΡ) οι αρμοδιότητες αυτής δεν μπορεί να ασκηθούν από άλλα όργανα ακόμη και όταν η άσκηση των αρμοδιοτήτων αυτών επιβάλλεται για την επίτευξη σκοπών, στη θεραπεία των οποίων αποβλέπουν, άλλες συνταγματικές διατάξεις. Το γεγονός ότι έχουν ενδεχομένως αναληφθεί από το ελληνικό κράτος διεθνείς υποχρεώσεις δεν απαλλάσσει το νομοθέτη ή την εκτελεστική εξουσία κατά την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της από την υποχρέωση τήρησης των συνταγματικών διατάξεων όπως είναι οι ανεξάρτητες Αρχές».
-«Οι τηλεοπτικοί σταθμοί που διατηρούν επιχείρηση παροχής τηλεοπτικών υπηρεσιών και προτίθενται κατά τους ισχυρισμούς τους να λάβουν μέρος στη διαγωνιστική διαδικασία που θα διενεργηθεί σύμφωνα με το νόμο 4339/2015 έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν τις εκτελεστές διοικητικές πράξεις οι οποίες εκδόθηκαν βάσει του εν λόγω νόμου. Συνεπώς, με έννομο συμφέρον άσκησαν την αίτηση ακύρωσης».
Συμπέρασμα: Η απόφαση του ΣτΕ είναι κόλαφος για τον κ. Παππά που έπρεπε ήδη να είχε παραιτηθεί!
Δυστυχώς, όμως, το ΣτΕ μπορεί να ακυρώνει νόμους, αλλά όχι και υπουργούς…
