ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΜΦΘΕΙ Η ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ
Ποιος είναι ο ρόλος της Βικτόρια Νούλαντ στην επερχόμενη «λύση» του Κυπριακού; Όλα γίνονται ερήμην του κυπριακού λαού, δεν θα ερωτηθεί για αυτό που του ετοιμάζουν και όταν του επιτρέψουν να προσέλθει για δημοψήφισμα θα είναι πλέον για να αποφασίσει περί τετελεσμένων γεγονότων.
Η Βικτόρια Νούλαντ, Βοηθός Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, δεν ξόδεψε πολύ χρόνο και ενέργεια για τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς εφέτος αναφέρει στην εκτενή ανάλυσή του ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος
Σημειώνεται ότι η συγκεκριμένη είναι η ίδια που δραστηριοποιήθηκε ενεργά και στην Ουκρανία για να ανατραπεί ο νόμιμος πρόεδρος της χώρας Β.Γιανουκόβιτς και να αντικατασταθεί από ένα φίλα προσκείμενο στους Αμερικανούς πρόεδρο όπως ο Π.Ποροσένκο.
Μαζί της τότε ήταν και ο νυν πρεσβευτής στην Ελλάδα-πρεσβευτής τότε στο Κίεβο-Τζέφρι Πάιατ
Ανήκει στο απερχόμενο Σύστημα Ομπάμα-Κλίντον-Σόρος αν και τελικά δεν είναι και τόσο απερχόμενο καθώς έχει επιδείξει πολύ μεγάλη ενεργητικότητα μετά τις αμερικανικές εκλογές και έχει προξενήσει μεγάλες ζημιές στο νέο πρόεδρο των ΗΠΑ Ν.Τραμπ με ανυπόστατες κατηγορίες και δήθεν «σοβαρές» εκθέσεις των μυστικών υπηρεσιών προς απόδειξη εμπλοκής του ρωσικού παράγοντα υπέρ του νεοεκλεγέντα.
Έτσι λοιπόν όπως αναφέρει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος έχει ένα άλλο πολύ επείγον και πιεστικό πρόβλημα να λύσει, πριν εγκαταλείψει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τη διαμάχη στην Κύπρο.
Ο τρόπος που θέλει να λύσει αυτή τη διαμάχη είναι με τη μετατροπή ενός δεύτερου μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά την Ελλάδα, σε προτεκτοράτο.
Καθώς βέβαια η προτεινόμενη λύση για την Κύπρο είναι οργανικά ασταθής, δυνάμεις εκτός της ΕΕ θα αποκτήσουν έτσι μια βόμβα στο εσωτερικό της, δηλαδή την δυνατότητα να προκαλέσουν μια Βοσνιακού τύπου σύγκρουση στο εσωτερικό, όχι εκτός των συνόρων της ΕΕ.
Την ίδια στιγμή θέλει επίσης να εντάξει από τώρα την Τουρκία στην ΕΕ, μέσα από το παράθυρο της «λύσης του κυπριακού», που ετοιμάζεται να επιβάλλει.
Δυνάμει των προβλέψεων της υπό υιοθέτηση «λύσης», η Τουρκία αποκτά μετά τις 12 Ιανουαρίου πολλά από τα δικαιώματα και τις εξουσίες (και καμία από τις υποχρεώσεις) των κρατών-μελών της Ένωσης.
Θα νομιμοποιήσει επίσης στη Γενεύη τη στρατιωτική της παρουσία στην Κύπρο και το δικαίωμά της να επεμβαίνει στρατιωτικά στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ένα τέτοιο αποτέλεσμα από τη διάσκεψη της Γενεύης θα έχει τεράστιες στρατηγικές συνέπειες για την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, μετατρέποντας το σύνολο της «Ανατολικής Μεσογείου», ένα θαλάσσιο διάδρομο ζωτικής σημασίας, σε ένα είδος «Mare Nostrum» των «Ναυτικών Δυνάμεων» και αποκλείοντας από την περιοχή οποιοδήποτε «ξένη» στρατηγική επιρροή (γερμανική, ρωσική ή κινεζική), αλλά και συμβάλλοντας στο χτίσιμο ενός ακόμα κρίκου στην αλυσίδα περικύκλωσης της Ρωσίας από τα Νότια με ένα είδος «ζώνης ασφαλείας». Αποσκοπώντας να εμποδίσει την πρόσβασή της στις «θερμές θάλασσες»- όνειρο από πολλούς αιώνες των Βρετανών αυτοκρατορικών σχεδιαστών.
Μια τέτοια μεταβολή θα αποτελέσει την πιο βαθιά αλλαγή στο στρατηγικό τοπίο της Μεσογείου από τον καιρό της εμφάνισης του λεγόμενου Ανατολικού Ζητήματος ή, τουλάχιστον, από την έκρηξη της ελληνικής εθνικής επανάστασης, πριν δύο αιώνες.
Το σχέδιο Ανάν – Δημιουργώντας ένα «Κράτος» Φρανκεστάιν στην Κύπρο
Ο τύπος της διευθέτησης που η κα Νούλαντ θέλει να επιβάλει στην Κύπρο είναι μια παραλλαγή (σε μερικά σημεία αρκετά χειρότερη) του σχεδίου Ανάν, που απορρίφθηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων κατά το δημοψήφισμα του 2004, παρά την τεράστια πίεση που δέχτηκαν και μια αληθινή εκστρατεία τρόμου εναντίον τους, που περιέγραφε την επομένη ενός Όχι ως ημέρα της κρίσεως.
Το σχέδιο Ανάν παραβιάζει όλες τις βασικές διατάξεις του ευρωπαϊκού, διεθνούς και συνταγματικού δικαίου, περιλαμβανομένου του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Συνιστά την πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια που αναλήφθηκε ποτέ, μετά την ήττα του Ναζισμού το 1945, για την επιβολή ενός ολοκληρωτικού συστήματος σε δυτικό κράτος.
Προωθεί ένα είδος κράτους Φρανκενστάιν στην Κύπρο, όπου, μεταξύ άλλων, ο κανόνας της πλειοψηφίας (δημοκρατία) θα καταργηθεί επίσημα, όπου θα υπάρχουν μόνιμα βέτο των δύο κυπριακών κοινοτήτων σε κάθε επίπεδο λήψης αποφάσεων και σε όλους τους κλάδους της εξουσίας (εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής), ενώ, στην πολύ πιθανή περίπτωση που το σύστημα περιέρχεται σε αδιέξοδο, ξένοι δικαστές θα αποφασίζουν τα πάντα.
Στην πραγματικότητα, το νέο «κράτος» θα κυβερνιέται από ξένους δικαστές, που θα συγκεντρώσουν, τρεις αιώνες μετά τον Μοντεσκιέ, όλους τους κλάδους των εξουσιών.
Η λύση αυτή προβλέπει την επιβολή στο νέο «κράτος» μιας κατάστασης πλήρους αφοπλισμού, δηλαδή του απαγορεύει το δικαίωμα της αυτοάμυνας καθώς και τα μέσα να το ασκεί (στρατό).
Και το κάνει αυτό σε μόνιμη βάση, και όχι ως προσωρινό μέτρο, όπως συνέβη με τη Γερμανία και την Ιαπωνία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με Οργουελιανούς όρους, αυτό είναι που ονομάζουν «αποστρατικοποιημένη Κύπρος».
Στην πραγματικότητα, θα προκληθούν εκεί πολλά κυκλοφοριακά προβλήματα, εξαιτίας των στρατιωτικών οχημάτων της Βρετανίας, της Τουρκίας και άλλων χωρών του ΝΑΤΟ, καθώς και των αστυνομικών οχημάτων από διάφορες «χριστιανικές και μουσουλμανικές χώρες» που θα βρίσκονται εκεί.
Βρετανία και Τουρκία θα έχουν το νόμιμο δικαίωμα να επεμβαίνουν στρατιωτικά μέσα στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«F@ck Referendums»
Η κα Νούλαντ δε θέλει να περιμένει οποιοδήποτε δημοψήφισμα.
Γνωρίζει ότι δύσκολα μπορεί να κερδίσει ένα δεύτερο δημοψήφισμα στην Κύπρο με τέτοιους όρους (ή σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα τέτοιους καιρούς).
Δεν έχει και χρόνο, γιατί φεύγει αφήνει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στις 20 Ιανουαρίου και θέλει να τελειώσει την καριέρα της με ένα θρίαμβο, δηλαδή πετυχαίνοντας εκεί όπου οι MacMillan, Τζόνσον, Κίσσινγκερ, Μπους, Ανάν, πριν απ’ αυτήν, απέτυχαν παταγωδώς.
Υπάρχουν όμως επίσης πιο ουσιαστικοί λόγοι που θέλει να λύσει τώρα αυτό το πρόβλημα (ή, μήπως, να το δημιουργήσει ξανά;).
Τόσο η ελληνική όσο και η ευρωπαϊκή κρίση μπορεί να εισέλθουν σε νέα και πιο δραματική φάση το επόμενο (τρέχον) έτος.
Και δίπλα στην Κύπρο, η Μέση Ανατολή, περιμένει τώρα είτε τη Μεγάλη Συμφωνία (Big Deal) είτε τον μεγάλο Πόλεμο (Big War).
Ο μόνος τρόπος που έχει για να κάνει αυτό που θέλει, προκειμένου να παρακάμψει την πρόβλεψη για δημοψήφισμα, είναι να βάλει τον Πρόεδρο της Κύπρου κ. Αναστασιάδη και τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων κ. Ακιντζί να τα υπογράψουν όλα αυτά, ή όσα μπορούν απ’ αυτά.
Στη συνέχεια, ο κ. Τσίπρας, ο κ. Ερντογάν και η κα Μέι θα τα εγκρίνουν και θα κάνουν και κάτι άλλο επίσης, θα νομιμοποιήσουν την τουρκική στρατιωτική παρουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για διάστημα και υπό όρους που δεν γνωρίζουμε ακριβώς καθώς γράφουμε αυτές τις γραμμές.
Ο κ. Γιούνκερ σχεδιάζει επίσης να είναι εκεί για να τα επιδοκιμάσει όλα αυτά στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ειδοποίησε ήδη το Κογκρέσο των ΗΠΑ να είναι έτοιμο να υιοθετήσει νομοσχέδια για την Κύπρο και η Επιτροπή τροποποίησε όλα τα προγράμματά της για τις 12 Ιανουαρίου.
Εκείνη την ημέρα, το CNN θα ανακοινώσει σε όλο τον κόσμο, ότι η Κυπριακή διαμάχη έχει ήδη επιλυθεί.
Όταν οι άνθρωποι θα συνειδητοποιήσουν τι συνέβη κι αρχίσουν να τραβούν τα μαλλιά τους, δεν θα υπάρχει Ομπάμα ή Νούλαντ να απαντήσει σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις. (Και ίσως αυτό βολεύει πολύ περισσότερους ανθρώπους από όσους φαντάζεται κανείς).
Ο κ. Αναστασιάδης έχει ήδη συμφωνήσει σε όλα αυτά, ο κ. Τσίπρας είναι επίσης υπό πίεση να συμφωνήσει.
Ο κ. Γιούνκερ, η κα Μέι και ο κ. Ερντογάν έχουν ήδη συμφωνήσει.
Εξακολουθούν ακόμα να υπάρχουν κάποιες σοβαρές διαφορές σχετικά με τη σύνθεση της Διάσκεψης που απομένουν να διευθετηθούν τη στιγμή που γράφουμε αυτό το άρθρο.
Και το δημοψήφισμα; θα ρωτήσει ενδεχομένως κάποιος.
Εντάξει, θα υποσχεθούν να κάνουν δύο δημοψηφίσματα, ένα για τους Ελληνοκύπριους και ένα για τους Τουρκοκύπριους.
Ίσως και να τα κάνουν, αλλά μόνο αν είναι σίγουροι για το αποτέλεσμα.
Εν πάση περιπτώσει, ακόμη και αν αυτά τα δημοψηφίσματα γίνουν, δεν θα έχουν και πολύ νόημα, καθώς θα είναι αδύνατο για τους κατοίκους να επιστρέψουν στην προτέρα κατάσταση, στο status quo ante.
Η Κυπριακή Δημοκρατία όπως τη γνωρίζουμε θα είναι νεκρή και η τουρκική στρατιωτική παρουσία πάνω στο νησί θα καταστεί νόμιμη.
Όσον αφορά τους ψηφοφόρους θα βρεθούν μπροστά στην επιλογή να αποδεχθούν τελικά ό,τι είναι πολύ αργά για να το αλλάξουν ή να διακινδυνεύσουν μια χαοτική κατάσταση, αν το αρνηθούν εκ των υστέρων (post factum).
Πόσο νόμιμα είναι όλα αυτά;
Καθόλου. Τίποτα από αυτά δεν είναι νόμιμο. Αντίθετα, συνιστούν ένα πραξικόπημα stricto sensu, με τη στενή έννοια του όρου και κατά δύο τρόπους.
Συνιστούν την σοβαρότερη δυνατή παραβίαση της συνταγματικής τάξης της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού η Κύπρος είναι μέλος αυτής της Ένωσης.
Καμιά διεθνής διάσκεψη, ούτε ακόμη ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κύπρου (ή, φυσικά, ο Έλληνας πρωθυπουργός) δεν έχει το δικαίωμα να υπογράψει συμφωνίες που παραβιάζουν την κυριαρχία του κυπριακού κράτους (όπως, για παράδειγμα, να νομιμοποιήσουν την τουρκική στρατιωτική παρουσία στο νησί, όταν πολυάριθμα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών ζητούν την χωρίς όρους άμεση απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων, που εισέβαλαν το 1974).
Ακόμη περισσότερο, κανείς, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου της Κύπρου, δεν έχει το δικαίωμα να αλλάξει τη συνταγματική δομή του κράτους του, πολύ περισσότερο να το καταργήσει εντελώς!
Αν το πράξουν, θα είναι πραξικόπημα (coup d’ etat), με την αυστηρή νομική έννοια του όρου, δηλαδή σοβαρή παραβίαση της συνταγματικής τάξης της Κυπριακής Δημοκρατίας, και, δεδομένου πως η Δημοκρατία αυτή είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, βαριά παραβίαση των Συνθηκών της ΕΕ.
Τέτοια πράγματα πιθανώς να ήταν αποδεκτά, μόνο αν ζούσαμε ακόμη κάτω από ένα μεσαιωνικό καθεστώς απόλυτης μοναρχίας, και όχι στην Ευρώπη του 2016.
Ολόκληρη η διάσκεψη της Γενεύης θυμίζει πολύ αυτό που συνέβη στο Vichy της Γαλλίας, στις 10 Ιουλίου 1940, όταν η γαλλική Εθνοσυνέλευση, με συντριπτική πλειοψηφία, περιέβαλε τον στρατάρχη Πεταίν με συνταγματικές εξουσίες.
Παρά το γεγονός ότι ήταν η Εθνοσυνέλευση που έλαβε αυτή την απόφαση, ό,τι έπραξε ο Πεταίν θεωρήθηκε πραξικόπημα και, παρότι υπήρξε ήρωας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, καταδικάστηκε σε θάνατο μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας.
Ο Charles De Gaulle έχει γίνει ό,τι έγινε, στην ιστορία της Γαλλίας και του κόσμου, επειδή αρνήθηκε να αναγνωρίσει αυτό, το υποθετικά νόμιμο πραξικόπημα, από τους Γάλλους βουλευτές και τον Πεταίν και πολέμησε εναντίον του.
Στην Κύπρο, σε αντίθεση με τον Πεταίν, ο κ. Αναστασιάδης δεν πήρε καν την εξουσιοδότηση του κοινοβουλίου του για αυτό που κάνει, αρνήθηκε μάλιστα ακόμη και αίτημα της αντιπολίτευσης, για μια επείγουσα κοινοβουλευτική συζήτηση.
Ο σκοπός της Γενεύης: Καταστρέψτε την Κύπρο ως κυρίαρχο, δημοκρατικό και ανεξάρτητο κράτος
Μέχρι και πριν από μερικές εβδομάδες όλες οι Κυπριακές και Ελληνικές κυβερνήσεις από το 1974 και μετά αρνήθηκαν την τουρκική πρόταση για σύγκληση μιας τέτοιας διάσκεψης, υποστηρίζοντας ότι το μόνο πράγμα που θα μπορούσαν να συζητήσουν με την Τουρκία για την Κύπρο, ήταν η χωρίς όρους, άμεση απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων που εισέβαλαν στο νησί και παρέμειναν εκεί, κόντρα στα ψηφίσματα του ΟΗΕ που καλούν για την άμεση απόσυρσή τους.
Αλλά αυτά ίσχυαν μέχρι την 1η Δεκεμβρίου 2016.
Εκείνη την ημέρα, ο κ. Αναστασιάδης ανακοίνωσε στους πολίτες του, ότι δέχεται την πρόταση χωρίς να εξηγήσει πολλά γιατί το κάνει, ποιός θα είναι ο σκοπός και η ημερήσια διάταξη αυτής της περίεργης διάσκεψης.
Δεν διαβουλεύτηκε με τα πολιτικά κόμματα στο νησί ή την ελληνική κυβέρνηση πριν να ανακοινώσει την απόφασή του.
Η απόλυτη σύγχυση επικράτησε στο νησί, μέχρι τις 27 Δεκεμβρίου, όταν ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων κ. Ακιντζί, μιλώντας σε τουρκοκυπριακά μέσα μαζικής ενημέρωσης, και ίσως για να προειδοποιήσει τον κ. Αναστασιάδη να μην αποκλίνει απ’ ό,τι είχαν ήδη συμφωνήσει κρυφά, έδωσε κάποιες εξηγήσεις για το τι θα συμβεί στη Γενεύη.
Σύμφωνα με τα όσα είπε, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα είναι παρούσα στη διάσκεψη της Γενεύης.
Όλα τα κείμενα εκεί θα υπογραφούν από τη «νέα ομοσπονδία της Κύπρου που θα συγκροτηθεί».
Με αυτόν τον τρόπο ο ίδιος επιβεβαίωσε τον πραγματικό σκοπό της επιχείρησης, που δεν είναι άλλος από το να καταργήσει το υπάρχον κράτος της Κύπρου (επαναλαμβάνουμε, κράτος μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ) και να δημιουργήσει ένα νέο, χωρίς να ζητήσει τη γνώμη των πολιτών, χωρίς να εκλέξει Συντακτική Συνέλευση και χωρίς εξουσιοδότηση από κανέναν να το πράξει.
Σ’ αυτή την περίπτωση, δεν μιλάμε ούτε καν για επιχείρηση «αλλαγής καθεστώτος», όπως αυτές που γνωρίσαμε διεθνώς. Πρέπει να μιλήσουμε για επιχείρηση «αλλαγής χώρας».
Ένας Ελληνοκύπριος πολιτικός, φίλος του κ. Ακιντζί του απάντησε εξηγώντας ότι είναι καλύτερα να αποφεύγει τις πολλές δημόσιες συζητήσεις.
Οι ίδιοι οι πολίτες της Δημοκρατίας βρίσκονται τώρα σε κατάσταση πλήρους σοκ, καθώς δεν μπορούν να πιστέψουν ότι μετά τις 12 Ιανουαρίου θα ζουν σε άλλο κράτος, για το οποίο δεν ξέρουν τίποτα!
Η Κύπρος έχει ιστορικά παράδοση σε επιδρομές και πραξικοπήματα, αλλά, παραταύτα, είναι δύσκολο για τους πολίτες της να κατανοήσουν τη νέα και απίστευτη πραγματικότητα ότι ο ίδιος ο δικός τους Πρόεδρος σχεδιάζει να υπογράψει το θάνατο του κράτους του!
Είναι πολύ δύσκολο, ψυχολογικά και διανοητικά, να σταματήσουν να πιστεύουν ότι ο κ. Αναστασιάδης δεν είναι ο ηγέτης τους (έστω κι αν ορισμένοι τον κρίνουν ως κακό, σφάλλοντα, διεφθαρμένο ή ανίκανο), αλλά ο δολοφόνος τους!
Αν αυτό το πράγμα στην Κύπρο πετύχει θα αντιπροσωπεύει καθαυτό ένα κολοσσιαίο επίτευγμα των νέων πολιτικών τεχνολογιών.
Το κόλπο είναι απλό και ιδιοφυές.
Προκειμένου ένας βιασμός να αναγνωριστεί ως βιασμός, το θύμα πρέπει να αντισταθεί και να καταγγείλει τον βιαστή του.
Αλλά εδώ, στην περίπτωση της Κύπρου, ο βιαστής και το πρόσωπο υπεύθυνο για να καταγγείλει το βιασμό είναι το ίδιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο ελληνικός παράγοντας
Ο Αναστασιάδης είναι το πιο ισχυρό όπλο που είχαν ποτέ οι ΗΠΑ στην Κύπρο.
Αλλά η κ. Νούλαντ έχει επίσης ένα άλλο πολύ ισχυρό όπλο και αυτό είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, η σύγχυση και η εξάρτηση των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων. Η συνεργασία της Ελλάδας στην επιχείρηση αυτή κρίνεται απολύτως αναγκαία για πολιτικούς λόγους.
Ο κ. Τσίπρας στην Αθήνα, βρίσκεται τώρα υπό τεράστια αμερικανική πίεση για να δώσει τη συγκατάθεσή του και σε κατάσταση ούτως ή άλλως πολύ δύσκολη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται επιπλέον από τεράστια σύγχυση σχετικά με το Κυπριακό.
Η ελληνική οικονομία και η κοινωνία βρίσκονται σε βαθιά δίνη θανάτου, ενώ ο Πρωθυπουργός μοιάζει να βρίσκεται, όσο ποτέ άλλοτε, στο απόλυτο έλεος των Δανειστών, συμπεριλαμβανομένου του ΔΝΤ.
Η γερμανική κυβέρνηση κήρυξε σχεδόν πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, όταν η ελληνική αποφάσισε, την παραμονή των Χριστουγέννων, να δώσει κάποια ψίχουλα σε πολύ φτωχούς Έλληνες συνταξιούχους, που διατρέχουν πολύ μεγάλο και πραγματικό κίνδυνο για την επιβίωσή τους, σεβόμενη την πειθαρχία του προγράμματος που επιβλήθηκε στην Ελλάδα (κόντρα στη θέληση του λαού της).
Ο υπουργός Οικονομικών αναγκάστηκε να στείλει μια ταπεινωτική επιστολή, υποσχόμενος περισσότερες περικοπές στις συντάξεις κατά το επόμενο έτος, έτσι ώστε να πάρει μια ανακωχή από τον Σόιμπλε. Σαν όλα αυτά να μην ήταν αρκετά, ο κ. Ερντογάν απειλεί να πλημμυρίσει την Ελλάδα με νέα κύματα προσφύγων.
Από τον Πεταίν στον Γέλτσιν – τι είναι πραξικόπημα
Ας επανέλθουμε στο σημείο αυτό στον όρο πραξικόπημα που χρησιμοποιήσαμε.
Ίσως οι αναγνώστες συνδέουν την έννοια του πραξικοπήματος με τανκς και πολυβόλα.
Όσον αφορά τη χρήση των όπλων θα πρέπει να είναι λίγο υπομονετικοί.
Θα ακούσουν πιθανότατα τον ήχο των πολυβόλων (όπως τον ακούσανε και από το Κίεβο), αλλά θα πρέπει πρώτα να περιμένουν να πετύχει η επιχείρηση της Γενεύης κι εφόσον αυτή πετύχει.
Ένα πραξικόπημα όμως δεν έχει τίποτα να κάνει με τα μέσα που χρησιμοποιούνται.
Έχει να κάνει με την παραβίαση/ κατάλυση της συνταγματικής τάξης (και της ευρωπαϊκής στην περίπτωσή μας) ενός δεδομένου κράτους.
Ίσως οι αναγνώστες ρωτήσουν επίσης αν ο ίδιος ο επικεφαλής ενός δεδομένου κράτους μπορεί να κάνει ή να συμμετάσχει σε πραξικόπημα κατά του ίδιου του κράτους του.
Όχι μόνο μπορεί, είναι χίλιες φορές πιο αποτελεσματικός αν επιλέξει να το κάνει, καθώς το μόνο πράγμα που έχει να κάνει είναι η χρήση και κατάχρηση των εξουσιών που διαθέτει ήδη νόμιμα και μπορεί να χρησιμοποιήσει.
Για παράδειγμα, ο νόμιμος αρχηγός του ελληνικού κράτους, βασιλιάς Κωνσταντίνος, συμμετείχε στο υποστηριχθέν από της ΗΠΑ πραξικόπημα κατά της συνταγματικής τάξης του δικού του κράτους το 1967, νομιμοποιώντας την κυβέρνηση των συνταγματαρχών.
Το ίδιο πράγμα έγινε από τον επικεφαλής του ρωσικού κράτους Μπόρις Γέλτσιν τον Δεκέμβριο 1991, όταν διέλυσε τη Σοβιετική Ένωση και τον Οκτώβριο του 1993, όταν βομβάρδισε το ίδιο του το Κοινοβούλιο, αν εξετάσουμε τα γεγονότα αυτά από την άποψη της σοβιετικής και της ρωσικής συνταγματικής τάξης.
Αλλά κανείς βεβαίως στη Δύση δεν ενδιαφέρθηκε για αυτή τη νομική πτυχή των πραγμάτων, καθώς στους δυτικούς άρεσαν πολύ αυτά που έκανε ο Γέλτσιν.
Αναφερόμαστε σ’ αυτό το παράδειγμα, επειδή έχει μεγάλες αναλογίες με αυτό που προσπαθούν να κάνουν τώρα στην Κύπρο.
Παράρτημα – Ο Καθηγητής Κασιμάτης σχετικά με τη νομική πτυχή της Διάσκεψης της Γενεύης
Ρωτήσαμε τον κορυφαίο Έλληνα ειδικό στο Συνταγματικό Δίκαιο και Επίτιμο Πρόεδρο της Διεθνούς Ενωσης Συνταγματικού Δικαίου, καθηγητή Γιώργο Κασιμάτη, τι είναι και τι δεν είναι νόμιμο όσον αφορά τη δικαιοδοσία της διάσκεψης της Γενεύης. Παραθέτουμε τη γνώμη του:
«Η Δημοκρατία της Κύπρου είναι διεθνώς αναγνωρισμένη ως ένα πλήρως κυρίαρχο κράτος, με την εισδοχή της στα Ηνωμένα Εθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
»Κανένας, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου της, του Ελληνα Πρωθυπουργού ή οποιασδήποτε διεθνούς διάσκεψης, δεν δικαιούται να λάβει οποιεσδήποτε αποφάσεις παραβιάζουν, άμεσα ή έμμεσα, την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας ή μεταβάλλουν τη συνταγματική της δομή.
»Αν το κάνουν, θα είναι μια πολύ σοβαρή παραβίαση τόσο του συντάγματος της Κύπρου, όσο και των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
»Μόνο μια συντακτική συνέλευση ή οι ίδιοι οι πολίτες μέσω ενός δημοψηφίσματος, έχουν δικαίωμα να λάβουν τέτοια μέτρα.
»Το μόνο ζήτημα που θα μπορούσε να συζητήσει μια διεθνής διάσκεψη είναι το πώς θα εφαρμόσει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που ζητούν την άμεση απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων κατοχής και την πλήρη αποκατάσταση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
»Δεν είναι νόμιμο να συνδέσει ή να εξαρτήσει κανείς αυτές τις διεθνείς υποχρεώσεις, άμεσα ή έμμεσα, με οποιεσδήποτε συνταγματικές αλλαγές στη χώρα.
»Αντίθετα, όλοι οι τρίτοι έχουν την υποχρέωση να απέχουν από κάθε ενέργεια ή διακηρύξεις, και πολύ περισσότερο από το να υπογράψουν οποιοδήποτε κείμενο, το οποίο αποτελεί άμεση ή έμμεση παραβίαση του δικαιώματος των Κυπρίων πολιτών να αποφασίζουν με τη δική τους ελεύθερη βούληση σχετικά με τις βασικές αρχές της κρατικής τους δομής και το διεθνές καθεστώς της Δημοκρατίας.
»Ολα τα μέρη θα πρέπει να κάνουν το κάθε τι που βρίσκεται στη δύναμή τους για να εξασφαλίσουν στους Κυπρίους τις συνθήκες για την ελεύθερη έκφραση της βούλησής τους, χωρίς οποιεσδήποτε απειλές, εκβιασμούς, πιέσεις, τετελεσμένα (faits accomplis) κ.λπ».
