<<Αδιάλλακτος ή απλά αλλοπρόσαλλος ο Πρόεδρος της Κύπρου; Ένας άνθρωπος, δύο πρόσωπα…>> αναρωτιέται ο δημοσιογράφος του Φιλελευθέρου Μιχάλης Ιγνατίου.
Απλά αλκοολικός είναι κύριε Ιγνατίου με ότι αυτό συνεπάγεται σύμφωνα με την γνώμη των ειδικών. Και έχετε και εσείς οι δημοσιογράφοι και οι υπόλοιποι πολιτικοί που κρύβετε κάτω από το χαλί αυτό το σοβαρότατο πρόβλημα τις ευθύνες σας. Τον ενδοτισμό και την επιρρέπεια στο χρηματισμό τον είχε από το 2004 (Κονδύλια της UNOPS).Τώρα όμως η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να κρύψει τον αλκοολισμό του. Ο ίδιος δυστυχώς δεν θέλει να το καταλάβει παρ’ όλες τις παραινέσεις των αυλικών του.
Και εγώ θα ρωτήσω κάτι ακόμη αν είσασταν Γερμανοί και Αγγλοαμερικάνοι, θα είχατε ποτέ καλύτερη ευκαιρία να κλείσετε το Κυπριακό υπέρ των τουρκικών συμφερόντων; Είχατε ποτέ στο παρελθόν τέτοια ευκαιρία η θα την έχατε ποτέ στο μέλλον με οιονδήποτε άλλον; Σίγουρα όχι. Εγώ αυτά τα έγραφα από το 2012 σε μια προσπάθεια μου να αποφύγουμε τον εφιάλτη. Εσείς και ο Φιλελεύθερος όμως κ. Ιγνατίου στηριζόμενοι στα εκατομμύρια του Νικόλα Παπαδόπουλου, αφήσατε σκόπιμα τον ΑΝΑΝ νι ΑΔΗ ν’ αρπάξει την εξουσία μέχρι να μεγαλώσει πολιτικά ο Νικόλας που μας πουλά σήμερα το παραμύθι της ΔΔΟ με το δήθεν σωστό περιεχόμενο για να τον υποστούμε σαν ηλίθιοι πολιτικά που είμαστε την επόμενη πενταετία. Τώρα επαληθεύουμε αλλά δυστυχώς είναι πολύ αργά, εκτός και αν πεισθείτε επιτέλους σαν έντυπο να ασκήσετε πίεση στους Βουλευτές, που έχουν και αυτοί της κομματικές τους ατζέντες, να τον παύσουν με βάση το Άρθρο 44 του Συντάγματος. Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τον απαλλαγούμε.
Όμηρος Αλεξάνδρου
______________________________________________
Του Μιχάλη Ιγνατίου
Το ομολογώ… Είναι δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, και το πρόβλημα δεν το έχουμε εμείς που διαβάζουμε λέξη προς λέξη τις δηλώσεις του, είτε επειδή το επιβάλλει το δημοσιογραφικό καθήκον, είτε από μαζοχισμό. Το έχει ο ίδιος το πρόβλημα διότι συμβαίνει αυτό που έχω διαπιστώσει πολλές φορές.
Είναι και ο ίδιος μπερδεμένος με όλο αυτό που του συμβαίνει. Και το υποστηρίζω αυτό μετά λόγου γνώσεως και ας φωνάζει και ας εκνευρίζεται κάθε φορά που με διαβάζει.
Εάν μελετούσε τις τελευταίες δηλώσεις του ένας ξένος, ένας άνθρωπος που δεν έχει ιδέα για το Κυπριακό, θα νόμιζε πως ο κ. Αναστασιάδης είναι ένας αδιάλλακτος άνθρωπος. Αν, όμως, δίναμε στον ίδιο άνθρωπο να διαβάσει τα λεγόμενά του μετά από εκείνο το δείπνο, που θα του γίνει εφιάλτης -και να με θυμηθείτε- θα έλεγε πως ο Πρόεδρος είναι αλλοπρόσαλλος, και αυτό που πάει να κάνει είναι τουλάχιστον απαράδεκτο, για να μην χρησιμοποιήσω άλλη πιο βαριά λέξη.
Και είναι εδώ που τίθεται το μέγα ερώτημα: Ποιον εκ των δύο Αναστασιάδηδων να πιστέψουμε; Τον πρώτο που απορρίπτει τις εγγυήσεις και την παραμονή των κατοχικών στρατευμάτων ή αυτόν που αφήνει παράθυρα και πόρτες ανοικτά και πρεσβεύει την «όποια λύση», επειδή κάποια …θεία φώτιση του διαμήνυσε πως είναι ο τυχερός που θα λύσει το Κυπριακό. Βέβαια, εάν η λύση ήταν καθαρή και τερμάτιζε κάθε σχέση της νήσου με την κατοχική δύναμη, να την ψηφίσω πρώτος και καλύτερος και να τον υποστηρίξω μέχρι θανάτου. Είναι, όμως, η λύση καθαρή; – Τερματίζει την τουρκική κατοχή; – Θα γίνονται σεβαστές οι ελευθερίες όλων των πολιτών; – Θα τηρούνται οι δημοκρατικές διαδικασίες.
Και αναφέρω σε κάθε ευκαιρία αυτή την πολύ σημαντική λεπτομέρεια, διότι στο τέλος-τέλος, με τη λύση που μαγειρεύουν, καταργούν τις δημοκρατικές διαδικασίες. Οι ψήφοι των Ελληνοκυπρίων, που αποτελούν το 82% του πληθυσμού, θα μαζεύονται σε ένα καλάθι και θα ισούνται με τις ψήφους των Τουρκοκυπρίων, του 18% δηλαδή, που θα μπαίνουν στο άλλο καλάθι. Ναι, είναι τόσο απλά πράγματα και μην χάνεστε στις δικαιολογίες του Προέδρου της Δημοκρατίας και των συμβούλων του, που έχουν μάθει αυτή την τακτική, την οποία ανέδειξαν σε «επιστήμη», να αναμειγνύουν τα «λευκά» ψέματα με τις μισές αλήθειες. Έτσι δεν γίνεται δουλειά και δεν πείθονται οι πολίτες αγαπητέ Πρόεδρε. Και θα έρθει η ώρα της κρίσης και θα το χάσεις το δημοψήφισμα και θα αναζητάς το λάθος.
Τούτη, είναι η ευκαιρία της ζωής για ένα Πρόεδρο. Και ειδικά για τον κ. Αναστασιάδη. Του το έχω πει και προσωπικά και συμφώνησε: Οι ξένοι, (Βρετανοί, Αμερικανοί, γραφειοκράτες των Βρυξελλών και λοιποί), του χρωστάνε. Διακινδύνευσε μία ολόκληρη καριέρα για να τους βοηθήσει το 2004. Κινδύνευσε να χαρακτηριστεί «προδότης», μία λέξη με την οποία διαφωνώ κάθετα και οριζόντια, και την έχω αφαιρέσει από το λεξιλόγιό μου. Είναι άλλο ένας άνθρωπος να διαπράττει το λάθος και άλλο επί τούτου να βυσσοδομεί εναντίον της πατρίδας του, όπως πιθανότατα έπραξαν άλλοι. Ο σημερινός Πρόεδρος πίστεψε δυστυχώς ότι το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν ήταν το μάννα εξ ουρανού, η καλύτερη ευκαιρία της Κύπρου. Ήταν η χειρότερη και η πλέον απαράδεκτη.
Συνεχίζω να πιστεύω, λοιπόν, ότι είναι η ευκαιρία του, διότι δεν χρειάζεται να επιβεβαιώσει σε κανένα ότι ο στόχος του είναι η λύση του Κυπριακού. Δεν δικαιούται κανένας εκ των ξένων συνομιλητών του να αμφισβητήσει τις προθέσεις του. Το έχει δείξει στην πράξη. Αυτό, λοιπόν, για το οποίο τον κρίνω και τον κατακρίνω είναι ότι έμεινε στο 2004 σε ότι αφορά τα σχέδια λύσης. Αποφάσισε ότι συνεχίζουμε από εκεί που μείναμε, ενώ έπρεπε να πει σε αυτούς τους ανόητους τους μεσολαβητές, ότι οι πολίτες απέρριψαν τις βλακείες που τους θέσατε ενώπιον τους και πρέπει να αλλάξουν όλα. Μόνο αυτός είχε τη δύναμη να απαιτήσει και να κερδίσει.
Έτσι έδωσε το δικαίωμα στους αντιπάλους του να υποστηρίζουν ότι βαδίζει στο δρόμο του 2004, και είναι σε όλους γνωστό πια ότι εκείνο το σχέδιο έθετε την Κύπρο υπό την μόνιμη επιρροή της Τουρκίας. Είναι δυνατόν κ. Πρόεδρε να επιστρέφεις στον τόπο του εγκλήματος, όταν μπορούσες να οδηγήσει το νησί στην οδό της μόνιμης ειρήνης;
Εκτός, λέω τώρα εγώ, αν το προσπάθησες και οι συνομιλητές σου στο Λονδίνο, στις Βρυξέλλες, στην Ουάσιγκτον και αλλού σου ξεκαθάρισαν ότι οι αποφάσεις τους δεν αλλάζουν, και για την Κύπρο θα έχουν λόγω οι Τούρκοι. Μα αν έχουν έτσι τα πράγματα, δεν είχες κανένα λόγο να λάβεις μέρος στην περιπέτεια των διαπραγματεύσεων. Τα γράφω όλα αυτά προσπαθώντας να βρω έστω και μία δικαιολογία για την επιμονή του κ. Αναστασιάδη να συμμετέχει σε μία διαπραγμάτευση της οποίας το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Οι μόνοι που θα χάσουν από αυτή την ιστορία είναι οι Ελληνοκύπριοι.
Διότι υπάρχει και το μείζον θέμα του οικονομικού κόστους, διά το οποίο περιέργως ουδείς ομιλεί ως να μην υπάρχει. Με όποιον και να έχω προσπαθήσει να συζητήσω το θέμα βρήκα τοίχο. Και ο λόγος είναι ότι οι Τούρκοι απαιτούν να πληρωθούν τα όποια έξοδα σε ποσοστά πληθυσμού. Αν π.χ. το κόστος της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι 10 δις, τα 8,2 θα τα πληρώσουν οι Ελληνοκύπριοι και τα υπόλοιπα οι Τουρκοκύπριοι, δηλαδή η κατοχική δύναμη Τουρκία. Ακόμα δύο Μνημόνια, για ποιο λόγο; Για το θέμα αυτό θα επανέλθω…
ΕΝΑ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΕ: Στις 25 Νοεμβρίου, αναρτήθηκαν στην φωτογραφική υπηρεσία του ΚΥΠΕ φωτογραφίες από τις επαφές στα κατεχόμενα μεταξύ του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Τσαβούσογλου και του Ακιντζί. Η λεζάντα, που παρέμεινε για 24 ώρες, πριν αλλάξει άνευ εξηγήσεως, ανέφερε ότι ο Τσαβούσογλου συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών (άνευ εισαγωγικών).
Στις 8 Δεκεμβρίου, στις φωτογραφίες που αναρτήθηκαν διαβάζουμε ότι «ΣΤΗ ΓΕΝΕΥΗ ΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΘΑ ΜΕΤΑΒΕΙ Ο ΑΚΙΝΤΖΙ». Οι λεζάντες παραμένουν ακόμη, αφού ουδείς ενοχλήθηκε, είτε στο ΚΥΠΕ, είτε στους δημοσιογράφους που διάβασαν τις λεζάντες.
Τα ξημερώματα της 2ας Δεκεμβρίου, η μετάφραση της ανακοίνωσης των Ηνωμένων Εθνών μετά το δείπνο, γίνεται λανθασμένα και παραπλανητικά: «Στις 11 Ιανουαρίου θα παρουσιάσουν τους χάρτες τους. Από την 12η Ιανουαρίου θα συγκληθεί Διάσκεψη για την Κύπρο με την πρόσθετη συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων και θα προσκληθούν όσα άλλα ενδιαφερόμενα μέρη απαιτείται.» Ας δούμε τι γράφει στα αγγλικά η ανακοίνωση: «On the 11th of January, they will present their respective maps. From the 12th of January, a Conference on Cyprus will be convened with the added participation of the guarantor powers. Other relevant parties shall be invited as needed.” Αυτά για τώρα… ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ καιMIGNATIOU.COM
