ΚΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ
Το ζήτημα της εθνικοποίησης των ελληνικών τραπεζών ως μοναδικό εργαλείο εξόδου σε ορατό ορίζοντα από την δεινή κρίση και την δημοσιονομική κατοχή της χώρας, επανέρχεται από διεθνείς ανεξάρτητους παρατηρητές.
Το ζήτημα τέθηκε για πρώτη φορά στην οικονομική κρίση του 2008, επί κυβέρνησης Καραμανλή, πάλι από ανεξάρτητους ξένους οικονομικούς αναλυτές, αλλά φυσικά τότε ακουγόταν εξωπραγματικό και η εγχώρια τραπεζική διαπλοκή η οποία ελέγχει ολόκληρη την δομή στην χώρα, έκανε να ακοόγονται τότε τέτοιες προτροπές ως "γραφικές φωνές".
Τώρα που η διαπλοκή των τραπεζιτών πέρασε στην ιστορία με το «ξεκλήρισμά» τους από τα μεγάλα ξένα «ψάρια (στο μεταξύ οι Ελληνες πολίτες ουσιαστικά πλήρωσαν τα ξένα funds με τις ανακεφαλαιοποιήσεις για να αρπάξουν αυτοί τον έλεγχο των τραπεζών!), όλα δείχνουν πιο καθαρά, αλλά είναι «πολύ αργά για δάκρυα». 'Η όχι;
Σε συνέντευξη του Jack Rasmus, γνωστού καθηγητή Οικονομικών στο St. Marys College και συγγραφέα του βιβλίου «Η αρπαγή της Ελλάδας: ένας νέος χρηματοπιστωτικός ιμπεριαλισμός αναδύεται», εκλιιπαρεί την νυν ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Α.Τσίπρα να αποκρούσει όλα τα αιτήματά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για δήθεν «μεταρρυθμίσεις» στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, προκειμένου να εξασφαλίσει μια τρίτη διάσωση, αφού αναφέρει ότι είναι κάτι το οποίο δεν οδηγεί πουθενά. Θα μειωθεί περαιτέρω η αγοραστική δύναμη των πολιτών και η ύφεση θα βαθύνει ακόμα περισσότερο.
Τι προτείνει: Αυτό που όλοι οι μη υπάλληλοι των ξένων funds οικονομολόγοι προτείνουν και το οποίο θα ήταν η πρώτη κίνηση πέρσι αν υπήρχε ρήξη με τους δανειστές: Την εθνικοποίηση των τραπεζών, ενώ θέτει (και αυτός...) πάλι θέμα νομίσματος: «Δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία για την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης και με νεκρή αγροτική οικονομία» σημειώνει.
Βέβαια, εδώ, να σημειώσουμε κάτι το οποίο είναι μια σοβαρή αντικειμενική δυσκολία προς αυτή την κατεύθυνση: Δεν υπάρχει το ανθρώπινο δυναμικό για να γίνει κάτι τέτοιο ή τουλάχιστον δεν υπάρχει σε επαρκή αριθμό.
Χρειάζονται τουλάχιστον 1500-2000 στελέχη στη νέα τράπεζα οι οποίοι να εργαστούν με εθνική συνείδηση ή εν πάση περιπτώσει να δώσουν αυτό που ξέρουν, χωρίς να υπονομεύσουν το έργο.
Στην ίδια αντικειμενική δυσχέρεια είχε αναφερθεί πέρσι μετά την αποκαθήλωσή του ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης και σε αυτό είχε δίκιο: Δεν υπάρχουν στελέχη, όχι 1500, ούτε καν 500 που να έχουν την τεχνογνωσία και την εθνική συνείδηση να συνεργαστούν για ένα τέτοιο έργο.
Εν πάση περιπτώσει ο Rasmus πιστεύει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να εθνικοποιήσει εδώ και τώρα το τραπεζικό της σύστημα για να διασώσει ότι μπορεί: «Έτσι και εθνικοποιήσει το τραπεζικό σύστημα η Ελλάδα, θα διαθέτει ένα τεράστιο διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της, διότι τώρα η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) , οι Γερμανοί και το ΔΝΤ, «σφίγγουν στην μέγγενη» στην χώρα κατά το δοκούν , ειδικά κάθε φορά που υπάρχουν διαπραγματεύσεις. Φέρνουν συνεχώς την οικονομία στο χείλος του γκρεμού για να επιτύχουν τις άνομες επιδιώξεις τους», είπε ο ίδιος .
Ο Rasmus τόνισε ότι όσο η Ελλάδα παραμένει στην ευρωζώνη, δεν υπάρχει τέλος στο θέμα «λιτότητα και οικονομική ύφεση», κάτι που χαρακτηρίζει την ελληνική κατάσταση από οικονομικής απόψεως από το 2009 έως σήμερα.
Ο ίδιος όμως αποκρούει προς το παρόν την ιδέα μιας ολοκληρωτικής εξόδου από την ΕΕ παρόμοια με εκείνη που έπραξε το Ηνωμένο Βασίλειο.
«Μια πιθανή έξοδο όμως από την ευρωζώνη », είπε, «θα δώσει ακόμα ένα ακόμα πιο δυνατό «σπρώξιμο» για της διάλυση της. Ως εκ τούτου, οι τραπεζίτες στην Ευρώπη θα κάνουν ό, τι μπορούν για να το αποτρέψουν αυτό και πλέον στην περίπτωση της Ελλάδας θα ήταν πολύ πιο χαλαροί απ'ότι πριν το Brexit», δήλωσε ο ίδιος.
Ο διάσημος οικονομολόγος τόνισε ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) κάνει ελιγμούς για να εξέλθει από την συμφωνία για «την αναχρηματοδότηση» του ελληνικού χρέους.
Οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις αποτελούν μέρος των «εν εξελίξει μέτρων λιτότητας» που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα από το 2010 για να παράγει αρκετό εισόδημα η χώρα, για να πληρώνει τόκους άνω των 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων του χρέους που η Τρόικα επέβαλε στην Ελλάδα.
«Όλη αυτή η αναδιάρθρωση της αγοράς εργασίας, η μείωση των μισθών και η κατάργηση των συνδικαλιστικών διαπραγματεύσεων είναι μια κατάσταση που είναι σε εξέλιξη σε όλη την Ευρώπη αυτή τη στιγμή … και αποτελεί ένα προϊόν μιας εντελώς αποτυχημένης ευρωζώνης, μιας αποτυχημένης τραπεζικής ένωσης, και μιας αποτυχημένης νομισματικής ένωσης, όπου οι χώρες οι οποίες είναι οικονομικά ασθενέστερες καταλήγουν με ένα τεράστιο χρέος, το οποίο αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν και να πληρώσουν γι “αυτό», είπε ο Rasmus .
Η μόνη διέξοδο για την Ελλάδα είναι να ξεφύγει από την ΕΕ και το «νεκρό χρήμα» ενός διαλυμένου ήδη οικονομικού συστήματος που επικρατεί στο ευρωπαϊκό μπλοκ.
«Είναι προς το συμφέρον της ΕΕ και του ΔΝΤ να κρατήσει με το ζόρι την Ελλάδα στην ουσία ως έναν νεκρό σκλάβο. H ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να σταματήσει τις εισαγωγές και να αρχίσει την παραγωγή όλων των βασικών αγαθών της ζωής που χρειάζεται εσωτερικά στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό».
