Γράφει ο
Νίκος Παπαναστάσης
Αντισυνταγματάρχης ε.α.
Κατανοητά και εύκολα ερμηνεύσιμα τα χαρμόσυνα συναισθήματα που γέννησε στον Ελληνικό λαό η ολυμπιακή πρωτιά της Άννας Κορακάκη. Ταυτόχρονα κατανοητή και δικαιολογημένη η αγανάκτηση όλων για την προ ολυμπιακή συμπεριφορά της πολιτείας στην Άννα. Όμως αυτή η αγανάκτηση και η οργή, θα παραμείνουν αντιπαραγωγικές, αν δεν δούμε σε βάθος τις αιτίες αυτής της αντιμετώπισης του αθλητισμού γενικά.
Σήμερα, η πολιτική της ΕΕ (που και οι κυβερνήσεις της χώρας μας υιοθετούν) όχι μόνο επιτρέπει αλλά δημιουργεί και τις προϋποθέσεις, βάζει τις βάσεις για τη μετατροπή της άθλησης σε εμπόρευμα σε μια βιομηχανία κέρδους από πλευράς επιχειρηματιών και πολυεθνικών, προκρίνοντας συνεχώς τις πολιτικές εμπορευματοποίησης του αθλητισμού.
Είναι αυτή η πολιτική που και στη χώρα μας έχει μετατρέψει την άθληση σε πολυτέλεια για τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με στόχο την απαλλαγή του ίδιου του κράτους από οποιαδήποτε ευθύνη για ένα οργανωμένο σχέδιο που να αφορά τη μαζική και φυσικά δωρεάν άθληση του λαού. Φυσικό αποτέλεσμα αποτελεί το άνοιγμα του δρόμου για την εκμετάλλευση αυτής της ανάγκης για άθληση, από τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Τα ιδιωτικά γυμναστήρια με τις υπέρογκες συνδρομές, που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, τα γήπεδα 5χ5, η ακριβή μόδα των προσωπικών γυμναστών κατ’ οίκον η το αναγκαστικό γύρισμα της πλάτης στην άθληση, είναι μερικά από τα αποτελέσματα όλων αυτών των πολιτικών που έχουν εφαρμοστεί στον αθλητισμό. Έτσι, παρά το όποιο δήθεν ενδιαφέρον από πλευράς αρμοδίων της ΕΕ και των εκπροσώπων των κυβερνήσεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, που υπηρετούν με τον έναν ή άλλον τρόπο τα όσα αυτή πρεσβεύει, το σίγουρο είναι ότι σποραδικές πρωτοβουλίες και προτροπές για άθληση, απλά αποτελούν μια κραυγαλέα αντίφαση. Μια αντίφαση που δεν μπορεί να λύσει σήμερα το ίδιο το σύστημα ούτε η ΕΕ, ως ένωση οικονομικών μεγαλοκαρχαριών, αφού στη σημερινή πραγματικότητα ο θλητισμός μόνο ως ανάγκη και δικαίωμα δε θεωρείται.
Δεν μπορεί λοιπόν απ’ τη μια κάποιοι να εκθειάζουν και να στηρίζουν τη πολιτική της Ε.Ε. και των κρατών μελών της κι απ’ την άλλη να οργίζονται για την συμπεριφορά της πολιτείας απέναντι στην Άννα Κορκάκη και τους υπόλοιπους αθλητές και γενικά αθλούμενους. Δεν μπορεί κάποιοι να ανακαλύπτουν την κατάντια του αθλητισμού μέσω της εμφάνισης σποραδικών φωτεινών εξαιρέσεων. Δεν μπορεί κανείς εχέφρον άνθρωπος να θεωρεί ότι η εικόνα που επικρατεί στον αθλητικό χώρο, είναι μια αποσπασματική κατάσταση σε σχέση με τα γενικότερα λαικά προβλήματα. Είναι η άλλη όψη του ίδιου αντιλαϊκού ευρωενωσιακού νομίσματος.
