Υπάρχουν ακόμα «εραστές» της Αυγουστιάτικης δημοσιογραφίας που γράφουν για την τιμή των όπλων
Του συνεργάτη μας, Δημήτρη
Κωνσταντάρα
Παίρνοντας
αφορμή από μια μικρή σειρά άρθρων που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας αυτές τις
άγονες και Μυκονοκρατούμενες
Αυγουστιάτικες ημέρες σε «κάποια» έντυπα και «κάποια» ηλεκτρονικά ΜΜΕ που
εξακολουθούν να ενδιαφέρονται για την κριτική σχολιογραφία ακόμα και τις μέρες
της ραστώνης και να ζητούν από τους συνεργαζόμενους αρθρογράφους που έχουν ακόμα το κουράγιο και την επιθυμία
να γράψουν, διαπιστώνω:
Πολύ λίγα ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. αναρτούν
επίκαιρα άρθρα. Σχεδόν κανένα ραδιόφωνο δεν έχει ενημερωτικές εκπομπές που «σου λένε» κάτι εκτός από τις
ανακοινώσεις της Πυροσβεστικής. Κανένα τηλεοπτικό κανάλι δεν έχει διατηρήσει «αξιόμαχες» ενημερωτικές
εκπομπές κι απ’ αυτά που «κάτι λένε», μόνον ο Σκάι ίσως και να δίνει κάποιες
πληροφορίες για πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές εξελίξεις με συνέπεια να
«περνάνε πράγματα» απαρατήρητα. Δηλαδή χάνεται η ευκαιρία να ενδιαφέροντες
σχολιασμούς και να ακούγονται σοβαρές απόψεις για θέματα που σε δεκαπέντε μέρες
, σε ένα μήνα θα είναι τετελεσμένα
γεγονότα που κανείς δεν θα έχει αντιληφθεί ότι
έγιναν.
Κάτι οι
Ολυμπιακοί, κάτι ο Δεκαπενταύγουστος,
κάτι κάποια πανηγύρια με ζειμπέκικα και καλαματιανούς, κάποια προκλητικά οπίσθια στις παραλίες ,
κάτι οι πυρκαγιές , κάτι κάποια μεμονωμένα κρούσματα βίας, κάτι οι άδειες του
προσωπικού, κάτι οι «διαβουλεύσεις» για τις τηλεοπτικές άδειες και ενημέρωση
τέρμα. Με εξαίρεση ίσως τις δηλώσεις του Βασίλη Λεβέντη που σωστά επιδιώκει να
βρίσκεται τέτοιες μέρες στα στούντιο αλλά δυστυχώς, είναι μια περίοδος που ο
κόσμος έχει εθιστεί να ΜΗΝ παρακολουθεί.
Ξεχάσαμε
λοιπόν ότι τέτοιες ημέρες πέρσι, η κυβέρνηση ψήφιζε με μεγάλες κοινοβουλευτικές
απώλειες, το δικό της μνημόνιο, το τρίτο. Καατέγραφε 47 αρνητικές ψήφους, πέφτοντας
κάτω από το όριο των 120 βουλευτών.
Ο
πρωθυπουργός αναζητούσε
δικαιολογίες για την
ήττα αλλά μόνο με κόλπα
«επιθετικότητας» μπορούσε να προσπαθήσει να αντιστρέψει την πραγματικότητα και
ήταν φανερή η πρόθεση να μην ακουστεί η γλώσσα της αλήθειας. Ο Τσίπρας είχε αρχίσει
επιθετικά να επιχειρεί να αντιστρέψει
την πραγματικότητα.
Διαπίστωση:
Σύμμαχο στην προσπάθεια αυτή είχε τα ισχυρά ΜΜΕ αφού εκμεταλλεύτηκε την
αρνητική εικόνα που είχαν για να την
χρησιμοποιήσει στην προσπάθεια παραπληροφόρησης. Κάτι που κάνει και σήμερα. Το
επιχείρημα για «τα βοθροκάναλα που διαστρέφουν την αλήθεια», λειτουργεί σ’ ένα
μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Μ αυτή τη σκέψη άλλωστε δεν κέρδισε τις εντυπώσεις
στο δημοψήφισμα- άσχετο τι σκόπευε ο ίδιος να κάνει- αφού το σύνολο σχεδόν- των
ΜΜΕ είχαν ταχθεί υπέρ του Ναι ;Έτσι δεν κέρδισε και τις επόμενες εκλογές;
Και
ώρα; Προχωρεί σ έναν αμφισβητούμενης αξιοπιστίας διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, που
πολύ απλά, θα «ξαναμοιράσει την τράπουλα» για να μπουν νέοι φιλικοί προς την κυβέρνηση
παίκτες, είτε για να δηλώσουν κάποιοι από τους προηγούμενους την … υποταγή
τους. Διάβασα κάπου όπου ακόμα γράφουν σοβαροί αρθρογράφοι ότι « Το επιχείρημα ότι τα κανάλια
διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα έχει φτάσει στην ημερομηνία λήξης του» . Έξοχη σκέψη.
Σήμερα, όταν
κόβονται άγρια οι συντάξεις, εξαφανίζονται
κάθε είδους βοηθήματα, επιδόματα,
κάθε πρόβλεψη, κάθε μέριμνα , κάθε πρόνοια και επιβάλλονται σκληροί
φόροι, όταν οι ασθενείς δεν βρίσκουν τα στοιχειώδη στα νοσοκομεία, όταν τίποτε
δεν δουλεύει , δεν χρειάζεται να «ενημερωθεί» ο πολίτης από κανένα ΜΜΕ. Το
ξέρει. Το βλέπει. Το νοιώθει στο πετσί του. Παλιά κανάλια, καινούργια κανάλια,
καμία διαφορά. Η αλήθεια είναι πια απόλυτα ορατή. Και η ευκαιρία να δημιουργηθεί ένα τηλεοπτικό
τοπίο με τους όρους λειτουργίας και διαφάνειας που θα καθορίζει μια ανεξάρτητη αρχή, έχει
χαθεί οριστικά. Και μαζί με αυτήν, θα έχει χαθεί ΟΡΙΣΤΙΚΑ η δυνατότητα να γίνει
γνωστή η αλήθεια και να ενισχυθεί η
ποιότητα της πληροφόρησης και κατ’ επέκταση της δημοκρατίας.
Αν είναι
δυνατόν : ποιος, που, πότε θα τα πει
αυτά; Εκτός από τους ολίγους «εραστές» της Αυγουστιάτικης δημοσιογραφίας που
γράφουν για την τιμή των όπλων;
