Ένας ΕΠΟΠ γράφει στο Militaire.gr για τις Ένοπλες Δυνάμεις στις οποίες υπηρετεί,εργάζεται και ζει τα τελευταία 12 χρόνια.Γράφει πολλά αληθινά και πικρά.Για τις υποχρεώσεις που οι ΕΠΟΠ έχουν και για τα ανύπαρκτα αυτονόητα που θα ΄πρεπε να τους παρέχει η υπηρείσα.Για όσα θα έπρεπε να είναι λυμένα εδώ και χρόνια και παραμένουν πάντα ζητούμενα.Και κυρίως για το υποκριτικό χτύπημα στην πλάτη και τις κούφιες υποσχέσεις χρόνων ότι όλα θ΄ αλλάξουν.
Το κείμενό του όπως το έστειλε στο Militaire.gr:
“Είμαι στο Στρατό από το 2004 ως ΕΠΟΠ. Η μικρή μου αυτή εμπειρία μου έμαθε πολλά και μου έδειξε ακόμα περισσότερα αλλά όπως λένε όσο ζεις μαθαίνεις.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως επάγγελμα πολλά αλλά λύσεις πουθενά ή περιορισμένες.
Αναφέρω μερικά παραδείγματα:
1) Μεταθέσεις.... Δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους να ξέρεις ότι η μοριοδότηση είναι λάθος και να μην κάνεις τίποτα για να την αλλάξεις…πχ στέλεχος πέραν των 3 χρόνων στην ίδια φρουρά μη επιθυμίας του να λαμβάνει 0,25 μόρια τον μήνα. Αποτέλεσμα: Υπάρχουν άτομα στον Έβρο με 10 χρόνια ενώ την ίδια στιγμή άτομα από Θεσ/νικη και κάτω με τα ίδια χρόνια. Που είναι η ίση μεταχείριση και το αίσθημα δικαίου;
2) Παραμεθορίου…Όσοι δεν γνωρίζουν ο Στρατός ξηράς δεν παίρνει πλέον… Πως θα κοιτάξεις στα μάτια και τι λόγια θα πεις στον συνάδερφο τον οποίο έχεις 10 χρόνια στην παραμεθόριο και δεν του δίνεις και μετάθεση; και πως θα δώσεις κίνητρο σε κάποιον άλλο να πάει στην παραμεθόριο;
3) Ωράριο-Υπηρεσίες… Εδώ και αν έχει πόνο…Κατά καιρούς και πιστεύω και στην συνέχεια θα βρεθεί κάποιος να μας στολίσει με εκείνα τα ”όμορφα” διακοσμητικά επίθετα αλλά…..
Φωτιά-τρέχα, σεισμός-τρέχα, πλημμύρα-τρέχα, άγημα-τρέχα, επίσκεψη-τρέχα, αντιπροσωπία-τρέχα, άσκηση-τρέχα και άλλα πολλά τα οποία συνοδεύονται από την λέξη ”τρέξιμο”, τις περισσότερες φορές δίχως λόγο και αιτία. Δεν λέω σε κάποια να τρέξω και να παρατρέξω μάλιστα αλλά γιατί μόνο ο Στρατός ή γιατί μόνο ο Στρατός δεν θα πάρει την αποζημίωση;;;; γιατί την υπηρεσία που κάνω δεν την υπολογίζει σαν ωράριο εργασίας;;; γιατί τα βράδια με -10 να είμαι σκοπιά και να μην δικαιούμαι την όποια αποζημίωση;;;γιατί με αναγκάζει να πάω σε οποιαδήποτε αντιπροσωπία πέραν του ωραρίου χωρίς τα υποτυπώδη;;;
4) Διαμονή.…Εδώ εμείς κλαίμε και η κάθε ντόπια κοινωνία τρίβει τα χέρια της και κάθε βράδυ πίνει στην υγειά των κορόιδων, όχι όλοι βέβαια…Θα πω μόνο ότι συνάδερφος με 10 χρόνια στην παραμεθόριο έχει δώσει μόνο για ενοίκια 20.000 ευρώ ενώ την ίδια ώρα άλλος συνάδερφος με τα ίδια χρόνια σπίτι του ή κοντά στο σπίτι του δεν έχει δώσει ούτε τα μισά…γιατί με στέλνει κάπου η υπηρεσία που δεν υπάρχουν σπίτια ή τα ενοίκια είναι πανάκριβα;;;
Αυτά είναι τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αλλά θα σας πω τι έχουμε εισπράξει:
1) Κατανόηση πάνω απ όλα. Φτάνει πια τόση κατανόηση.
2) Χτύπημα στην πλάτη. Με τόσα χτυπήματα έχουμε καταντήσει να περπατάμε σαν τον Κουασιμόδο.
3) Υποσχέσεις ότι όλα θα αλλάξουν. Οι περισσότερες είναι αέρας κοπανιστός, τίποτα δεν αλλάζει δραματικά και ποτέ μην δίνεις μία υπόσχεση αν δεν μπορείς να την κρατήσεις.
4) Μείωση μισθού. Τι να πω ουδέν σχόλιο.
Λύσεις υπάρχουν πολλές θέληση υπάρχει καθόλου;;;; πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι δεν είμαστε ένας απλός αριθμός αλλά ο καθένας μας είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος με τις ευαισθησίες του, τις ανάγκες του, τα προβλήματά του αλλά και τις υποχρεώσεις του. Και έτσι πρέπει να αντιμετωπιζόμαστε..
Οι λύσεις πάντοτε βρίσκονται μέσα από διάλογο πραγματικό και εκπροσώπηση απ όλες τις τάξεις αναλογικά και καθαρά… Όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα.
Επίσης θα ήθελα να αναφέρω και το εξής
Αυτή την στιγμή στο Στρατό Ξηράς υπηρετούν περίπου 65.000-70.000 στελέχη εκ των οποίων τα 17.000-22.000 θα δικαιούνταν επίδομα παραμεθορίου, που σημαίνει υπηρετούν ΑΣΔΕΝ, Έβρο και όπου έχει παραμεθόριο.
Δύο ερωτήματα πάνω σε αυτό:
α. Δεν υπάρχουν παραμεθορίου για 22.000 στελέχη τον μήνα;;;;
β. Πού βρίσκονται οι υπόλοιποι;;; σε άλλο κράτος;;;σε άλλο πλανήτη;;;;
αυτά μπορείτε να τα λάβετε και σαν απάντηση των Νο1 Κ Νο2 προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ…… “
militaire
