Είναι αμφίβολο αν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που να έχει τόσο αναξιόπιστο και καταστροφικό πολιτικό σύστημα, όπως η Ελλάδα. Μια ομάδα ανεύθυνων λαϊκιστών, απλά και μόνο για να αρπάξει την καρέκλα της εξουσίας, χωρίς να έχει απολύτως κανένα σχέδιο, χρησιμοποίησε γι’ αυτόν τον ανίερο σκοπό το θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας, τον κατεξευτέλισε, πήρε την εξουσία και πήγε τη χώρα στην κυριολεξία δεκαετίες πίσω.
Δηλαδή η Ελλάδα υπέστη μια μείζονα καταστροφή, υποθήκευσε στους δανειστές την κρατική περιουσία για 99 χρόνια, «ξεπουλά» (χρησιμοποιώ όρο των ανεύθυνων λαϊκιστών ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όταν το θέμα αφορούσε άλλους) το λιμάνι του Πειραιά, το σιδηρόδρομο, τα αεροδρόμια, τη ΔΕΗ, και ακολουθούν οι οδικοί άξονες – και το κυριότερο, όχι μόνο δεν φαίνεται κάποια προοπτική, αλλά το ένα αδιέξοδο διαδέχεται το άλλο.
Οι δε πολιτικοί, αδύναμα ανθρωπάκια που άγονται και φέρονται από τις εξελίξεις, έχοντας μαζί τους μεγάλο μέρος του λεγόμενου δημοσιογραφικού κόσμου, που κάθε άλλο παρά δημοσιογραφία ασκούν –ας όψεται ο Γκέμπελς–, προσπαθούν να υπνωτίσουν τους πολίτες και να διασωθούν με πολιτικάντικα τρικ όπως ο εκλογικός νόμος, το δημοψήφισμα για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, θεσμό που οι ίδιοι εξευτέλισαν μόλις πριν από ενάμιση χρόνο!
Να ήταν μόνο αυτά; Στην πατρίδα μας παρατηρείται ένα φαινόμενο πραγματικά αξιοπρόσεκτο.
Δεκαετίες τώρα, ανεξαρτήτως κόμματος και προσώπων, όποιος και αν κυβερνά, αναπαράγονται ακριβώς τα ίδια φαινόμενα σήψης, διαφθοράς, διαπλοκής και τελικώς ανικανότητας παραγωγής πολιτικής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σημερινή κυβέρνηση, που θα περίμενε κανείς να κάνει κάτι διαφορετικό από όλες τις άλλες, ακριβώς επειδή η ίδια έβαλε τον πήχη πολύ ψηλά. Και τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχεται και περνάει κάτω από τον πήχη.
Οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης είχαν τα δικά τους «τζάκια», στα οποία στηρίζονταν για να υπάρξουν πολιτικά. Μάλιστα, μετά το 1981 το ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να σβήσει τα παλιά τζάκια και να δημιουργήσει τα δικά του. Τότε είδαμε να γίνονται προσπάθειες εξόντωσης, με… διάφορους τρόπους, παραδοσιακών αστικών οικογενειών με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, όπως Μποδοσάκης, Αγγελόπουλος, Βαρδινογιάννης, για να πάρουν τη θέση τους τα νέα «αριστερά, προοδευτικά» τζάκια.
Τότε μας προέκυψε ο κύριος Μπόμπολας, ο κύριος Κόκκαλης, και άλλοι μικρότερης εμβέλειας επιχειρηματίες αριστερής κοπής και απόκλισης…
Επίσης, τότε είδαμε να εξοντώνονται –και πάλι με… διάφορους τρόπους– παραδοσιακοί εκδότες, για να πάρουν τη θέση τους νέα φιντάνια…
Τότε μας προέκυψε ο Μπόμπολας με το Έθνος, ο Καλογρίτσας με την Πρώτη, ο Τεγόπουλος με την Ελευθεροτυπία, ο Κοσκωτάς με τις 24 Ώρες… Σε όλους αυτούς τους εκδοτικούς ομίλους κυριαρχούσαν δημοσιογράφοι που υπηρέτησαν με φανατισμό τον αριστερό ολοκληρωτισμό, μέχρι την κατάρρευσή του. Μετά μεταλλάχθηκαν, οι περισσότεροι…
Τώρα, η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, περνάει και στον τομέα αυτόν κάτω από τον πήχη. Προσπαθεί με διάφορους τρόπους να φέρει κοντά της ορισμένα από τα παλιά τζάκια, πάντα με το αζημίωτο, και να δημιουργήσει καινούρια.
Την ίδια στιγμή, προσπαθεί να ελέγξει και το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, με τρόπο άγαρμπο, που θυμίζει άλλες εποχές, του αριστερού ολοκληρωτισμού.
Και δεν χρησιμοποιεί καν νέες, ευρηματικές μεθόδους. Παραμένει κολλημένη στις μεθόδους των άλλων, τις δοκιμασμένες μεθόδους. Κουμπάροι, οικογενειακοί φίλοι που αγοράζουν τις δικές μας οικογενειακές επιχειρήσεις και τα τοιαύτα…
Εν κατακλείδι, όλα αυτά αποδεικνύουν ότι στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα είναι που γεννά τη διαπλοκή και τη διαφθορά, γιατί από αυτά συντηρείται.
Άρα, αυτό που μένει είναι να αλλάξει το πολιτικό σύστημα. Και δεν μιλάμε για απλές αλλαγές. Ξήλωμα όλα, και χτίσιμο ξανά από την αρχή.
Αν θέλουμε να μην ξαναζήσουμε τις τραγελαφικές στιγμές του Τσίπρα με τις αύθες στο στόμα και του Βαρουφάκη με τη συμπεριφορά κλόουν στα σαλόνια της ΕΕ και τα τηλεοπτικά πλατό, τα οποία πληρώσαμε με 85 δισ. και βάλε…
Η πατρίδα μας χρειάζεται μια πολιτική δημοκρατική επανάσταση.
Και θα την κάνουμε…
Δημοσιεύεται στη δημοκρατία και το Pontos-news
