Του Αντιναυάρχου (εα) Νίκου Κρυονερίτη
Μέλος του ΠΡΑΤΤΩ
Διαβάζοντας για την πιθανή αποπομπή από τη Σχολή Ευελπίδων δύο νέων, για καψόνι σε πρωτοετή κατάλαβα ότι το «σύστημα», ψάχνει και πάλι να αθωωθεί μέσα από ανθρωποθυσίες.
Ένοχοι ή αθώοι; Αλήθεια πόσο ένοχο είναι ένα πολύ νεαρό άτομο, ουσιαστικά «έγκλειστο», που θεωρεί ότι οι παραδόσεις της Σχολής του και η πειθαρχία, περιέχουν και τη σωματική δοκιμασία; Η μήπως δεν έχει ακούσει κανένας γι αυτά;
Ας απαντήσουν όλοι αυτοί που υποθάλπουν χρόνια ένα απαράδεκτο κλειστό εκπαιδευτικό σύστημα στις Ανώτατες και Ανώτερες στρατιωτικές σχολές. Αυτοί που αναβάλουν τις μεγάλες αναγκαίες αλλαγές στις Ένοπλες Δυνάμεις, από συντηρητισμό ή από φόβο.
Πόσα παρόμοια περιστατικά παραμένουν στον κλειστό χώρο του «στρατιωτικού Κωσταλέξι»; Η απάντηση είναι απλά πολλά.
Πόσα νεαρά άτομα που έφθασαν να καταγγείλουν ή να διαμαρτυρηθούν επεβίωσαν στο χώρο που θα έπρεπε να καλλιεργείται η ενσυνείδητη πειθαρχία και όχι ο φόβος και η τιμωρία; Και εδώ η απάντηση είναι γνωστή, κανένα.
Πώς είναι δυνατόν να μην θέλουμε να αλλάξουμε ένα εθιμικό σύστημα σωματικής ποινής που περνάει από γενιά σε γενιά, φθίνοντας μεν, αλλά συνεχίζοντας να δημιουργεί θύματα. Και τα θύματα εδώ δεν είναι μόνο τα νεαρά άτομα που επέβαλαν το καψόνι, αλλά και ο πρωτοετής που θα είναι η αιτία της αποπομπής τους. Ποια θα είναι στη συνέχεια η στάση απέναντι στον πρωτοετή, των πολλών συμμαθητών των δύο νεαρών Ευελπιδων, που πιθανόν να αποπεμφθούν; Το λιγότερο εχθρική, που μπορεί να τον οδηγήσει στην επαγγελματική του εξόντωση.
Ας μην είμαστε σκληροί. Ας αντιληφθούμε ότι η κύρια ευθύνη πέφτει στους «λειτουργούς» και όχι στους «λειτουργούμενους». Η ίδια η υπηρεσία να αναλογιστεί και να αναλάβει τις δικές της ευθύνες και να προχωρήσει σε μια σειρά ουσιαστικών μέτρων για να αποτρέψει παρόμοιες καταστάσεις. Η παραδειγματική τιμωρία είναι ένα από αυτά, η εξόντωση όμως των ονείρων αυτών τριών νέων ανθρώπων, είναι εκτός οποιασδήποτε «υπηρεσιακής ηθικής».
Militaire.gr
