Το τουρκικό έθνος ηττήθηκε από την Κροατία και άρχισαν τώρα κάποιοι να ρωτάνε: «Πόσοι σε αυτή την ομάδα έκαναν νηστεία;». Αρπάξτε αμέσως από τον γιακά αυτόν που ρωτάει κάτι τέτοιο. Πιάστε τον και βάλτε τον αμέσως μέσα. Γίνεται να υποβάλλεται μια τέτοια ανόητη ερώτηση; Αμαρτία, μωρέ, αμαρτία! Τι θέλει να πει δηλαδή;
Μήπως τα παιδιά ηττήθηκαν επειδή νηστεύουν; Επειδή έμειναν νηστικά; Έριξε το φταίξιμο στο Κοράνι δηλαδή; Φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται. Πως το τουρκικό έθνος είναι ένα έθνος με ενιαία θρησκεία. Μήπως μπορεί να θυσιάσει τη νηστεία του για χάρη ενός πετσιού όπως η μπάλα;
Δεν καταλαβαίνουν. Για το παιδί των Τούρκων πρώτα είναι η νηστεία και μετά το ποδόσφαιρο. Αν είναι να ηττηθεί, ας ηττηθεί. Αρκεί να μην ξεφύγει από τη θρησκεία. Να λέτε ευτυχώς που δεν συνέπεσε με τον χρόνο που γίνεται ναμάζι. Αλλιώς θα έκαναν ακόμα και ναμάζι μέσα σε εκείνο το γήπεδο. Και ας έβαζαν όσα ήθελαν οι Κροάτες.
Η μπάλα είναι δική τους. Και ο Αλλάχ δικός μας! Κοιτάξτε τι λέει ένας καθηγητής σε μια τηλεόραση στην Τουρκία: «Είναι ζώο όποιος δεν κάνει ναμάζι»! Μπράβο! Είναι ζώο, βεβαίως. Μήπως κάνουν ναμάζι οι γάτες και οι σκύλοι; Δεν κάνουν. Τα γουρούνια, οι ελέφαντες και τα λιοντάρια; Δεν κάνουν!
Για να πω την αλήθεια, ούτε εγώ κάνω. Μετά από αυτή τη διαπίστωση του καθηγητή, άρχισα και εγώ τώρα να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου. Είμαι άνθρωπος; Ή μήπως είμαι ζώο; Ποιος ξέρει, ίσως να είμαι και εγώ σαν τον Γκρεγκόρ Σάμσα του Φραντζ Κάφκα, ο οποίος βρήκε τον εαυτό του ως τεράστια κατσαρίδα ένα πρωί όταν ξύπνησε στο κρεβάτι του.
Πες μου, καθηγητά. Εξήγησέ μου εκείνον τον καταραμένο τον Δαρβίνο. Ο άνθρωπος, λέει, προέρχεται από τον πίθηκο! Θάλασσα τα έκανε, μάστορα. Ο άνθρωπος είναι αυτός που στην ουσία γίνεται πίθηκος!
Οι νέοι μας που ξημερώνονται μπροστά στη βουλή εδώ και τρεις μέρες παίζουν τρομπέτες, νταούλια και βουβουζέλες. Και ύστερα τραγουδούν το «πέρασα νύκτα απ’ την Τηλλυρία». Παρατράβηξαν οι ομιλίες στη βουλή που συζητά το Συντονιστικό Γραφείο. Η βουλή είναι απέναντι από την πρεσβεία. Είμαστε ανάμεσα στο δίλημμα άνθρωπος και ζώο.
Ακούν τον ήχο της τρομπέτας και οι ευρισκόμενοι στην πρεσβεία. Δεν είναι πρεσβεία. Στην ουσία κυβερνείο είναι. Τι να σκέφτονται άραγε; Μήπως πανικοβλήθηκαν επειδή η τουρκοκυπριακή νεολαία ξεσηκώθηκε κατά της Τουρκίας; Ή μήπως γελάνε; Θυμώνουν; Μιλάνε για αγνώμονες;
Μια μέρα ρώτησα έναν από τους περασμένους πρέσβεις το εξής: «Μήπως έρχονται και σας ρωτάνε ακόμα όταν πρόκειται να διεξάγουν ψηφοφορία οι ευρισκόμενοι στη βουλή μας;». «Όχι», μου είπε. «Δηλαδή, έχουν ξεκόψει από το παλιό τους χούι;» τον ρώτησα. Δεν απάντησε, απλώς χαμογέλασε.
Προχθές το βράδυ κάθισα και εγώ μαζί με τους νέους μέχρι το πρωί. Ήρθε και η Ντογούς Ντεριά. Ήπιαμε λίγη ζιβανία. Οι νέοι. Οι δικοί μας νέοι. Οι νέοι που ξεσηκώθηκαν για να μην παραδοθούν στους θεοκράτες. Μήπως πρέπει να γίνω αισιόδοξος; Μήπως θα μας οδηγήσουν στο φως οι νόμιμες δράσεις σε μια παράνομη τάξη πραγμάτων;
Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να παραβιαστούν όλες οι πολιτικές απαγορεύσεις που θέτουν οι κρατούντες το καθεστώς. Δεν μπορούμε να φτάσουμε στην επιτυχία ενόσω δεν μπορούμε να αποτελέσουμε απειλή γι’ αυτούς. Γιατί εγκατέλειψαν την εκδήλωση μετά την απειλή της αστυνομίας ότι θα τους συλλάμβανε οι Ελληνοκύπριοι συνδικαλιστές που ήρθαν να μνημονεύσουν τον Φαζίλ Οντέρ; Θα προβούν σε συλλήψεις; Ας προβούν! Μήπως φοβόμαστε τη σύλληψη;
Εγώ αντιτίθεμαι εντελώς στην πλαστογραφία που ονομάζεται ΤΔΒΚ και όχι μόνο στο Συντονιστικό Γραφείο, στο οικονομικό πρωτόκολλο κ.λπ. Αυτή η νεολαία. Αυτή η γιορτή. Αυτή η διαμαρτυρία είναι καλή, αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μεγαλύτερους αγώνες.
Είπα το εξής στην αγαπητή Ντογούς Ντεριά: «Κανένας μέχρι σήμερα δεν είπε από το βήμα εκείνης της βουλής ότι ‘η Κύπρος βρίσκεται υπό την εισβολή και την κατοχή της Τουρκίας’. Πες το τουλάχιστον εσύ». Δεν άκουσα τις ομιλίες. Το είπε άραγε;
defence-point
