 |
| Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Πραγματικά πρέπει κανείς να είναι πολύ απελπισμένος και να αισθάνεται αβάστακτο στους ώμους του το βάρος των ψεμάτων του, για να φθάσει στο σημείο να διακηρύξει πως δεν είπε ψέματα, απλώς είχε… αυταπάτες!
Να ομολογήσει κανείς κάτι ακόμη χειρότερο από το ψέμα: Ότι δηλαδή είχε πάθει μια κρίση φαντασιοπληξίας, είχε παραισθήσεις, ζούσε μέσα σε ψευδαισθήσεις – και γενικά είχε υποστεί όλα όσα η ψυχιατρική περιγράφει ως ορισμό της αυταπάτης, καθώς η επιστήμη θεωρεί την αυταπάτη, δηλαδή την ψευδή πεποίθηση, ως κάτι το παθολογικό, ως μέρος ή αποτέλεσμα μιας ασθένειας.
Στη συζήτηση στη Βουλή για το ασφαλιστικό – φορολογικό αυτό ακριβώς έκανε ο κ. Τσίπρας:
Παραδέχθηκε απειρία («Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για πολλά, ακόμα και για το ότι δεν είχαμε την εμπειρία», είπε ο κ. Τσίπρας), αν και τόσο πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, όσο και πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, αυτό ακριβώς διαφήμιζαν: Την ικανότητά τους στη διαπραγμάτευση! Ειδικά τον Σεπτέμβριο, το έθεταν και ως… δίλημμα, ρωτώντας με κάθε ευκαιρία τον λαό ποιους θα εμπιστευτεί για την διαπραγμάτευση των «ανοιχτών ζητημάτων».
Και τελικά, προκειμένου να αποτινάξει το όνειδος του ψεύδους, προτίμησε να πει ότι ο ίδιος και η παρέα του ζούσαν σε μια αυταπάτη. Είπε:
«Όλο αυτό το διάστημα γίνεται μια πρωτοφανής προσπάθεια να δημιουργήσετε την αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εγώ προσωπικά, οι Υπουργοί δεν λέμε την αλήθεια. Γιατί; Προφανώς διότι συγκρίνετε την προεκλογική περίοδο του ’15, όταν ζητήσαμε εντολή για σκληρή διαπραγμάτευση. Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες, όχι ότι δεν τιμήσαμε την εντολή και είπαμε ψέματα, κύριε Μητσοτάκη. Και μας κατηγορείτε συγκρίνοντας τον Γενάρη του 2015 με το 2016. Φέρνετε διαρκώς ξανά και ξανά αυτές τις συγκρίσεις. Ξεχνάτε, όμως, ότι ο ελληνικός λαός έκρινε και τη συμφωνία και την προσπάθειά μας και την εντιμότητά μας. Και πήγαμε στις εκλογές έχοντας τον Σεπτέμβρη στο τραπέζι αυτή τη συμφωνία. Και αφού δεν μπορείτε να παραλείψετε αυτό το γεγονός, κάνετε διαρκώς μια δημιουργική λογιστική με παραπειστικά νούμερα».
Πέραν της ομολογημένης πλέον διαταραχής της αυταπάτης, ο κ. Τσίπρας επιμένει να ψεύδεται και ως προς τα διακυβεύματα των εκλογών του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου. Είπε:
«Με έναν μαγικό τρόπο ξεχνάτε το γεγονός ότι στον τόπο έγιναν εκλογές τον Σεπτέμβρη μετά τη συμφωνία. Και έρχεστε διαρκώς να συγκρίνετε τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ζήτησε εντολή σκληρής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές τον προηγούμενο Γενάρη».
Και επίσης:
«Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τιμήσαμε την πρώτη εντολή, που ήταν εντολή σκληρής διαπραγμάτευσης, μέχρις εκεί που δεν έπαιρνε. Και αμέσως μόλις καταλήξαμε σε συμφωνία, είχαμε την εντιμότητα, την ειλικρίνεια, τη δημοκρατική ευθιξία να πούμε στον ελληνικό λαό: «Αυτό καταφέραμε. Ματώσαμε και αυτό καταφέραμε. Έλα να μας κρίνεις». Και ζητήσαμε την έγκρισή του, την εντολή του.
Ζητήσαμε την εντολή του ελληνικού λαού να συνεχίσουμε μια μεγάλη προσπάθεια με τον ίδιο όμως στόχο, να στήσουμε τη χώρα ξανά στα πόδια της, να ξεφύγουμε από την επιτροπεία στην οποία μας έβαλαν οι χρεοκοπημένες κυβερνήσεις του παλιού πολιτικού καθεστώτος και να βγούμε από την κρίση».
Και:
«Εμείς, όμως, πήραμε αυτή την πολιτική επιλογή και ζητήσαμε εντολή, παραδεχόμενοι στον ελληνικό λαό ότι δεν πετύχαμε όσα θα θέλαμε, αλλά λέγοντάς του ότι έχουμε σήμερα μια συμφωνία που, παρά το γεγονός ότι είναι δύσκολη, μπορεί για πρώτη φορά να υλοποιηθεί, χωρίς να καταδικάζει την οικονομία στην ύφεση και την κοινωνία σε μια διαρκή ομηρία. Και η δέσμευσή σας απέναντι στον ελληνικό λαό, τον Σεπτέμβρη, λίγους μήνες πριν, ήταν ότι θα εφαρμόσουμε αυτή τη συμφωνία, αλλά δεν θα υποχωρήσουμε σε νέες παράλογες απαιτήσεις, ότι θα προστατεύσουμε, αξιοποιώντας την ευελιξία που μας παρέχει η συγκεκριμένη συμφωνία, εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που επί μια πενταετία σήκωσαν μόνες τους το βάρος της κρίσης».
Στο ίδιο μήκος κύματος (του ψεύδους) κινήθηκε στην ομιλία του στη Βουλή και ο κ. Παππάς:
«Το Γενάρη ζητήσαμε εντολή διαπραγμάτευσης και το Σεπτέμβρη ζητήσαμε από το λαό, να αποφανθεί για το αποτέλεσμα αυτής της διαπραγμάτευσης και να επιλέξει την κυβέρνηση με την οποία θα πορευτεί».
Μας λένε δηλαδή ότι τον Ιανουάριο ο λαός δεν τους ψήφισε γιατί υποσχέθηκαν να σχίσουν το Μνημόνιο, να διώξουν την τρόικα, να καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ, να δώσουν αφορολόγητο, να πάνε τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ και άλλα τέτοια, αλλά επειδή ήθελε να τους δώσει εντολή σκληρής διαπραγμάτευσης.
Μας λένε επίσης, σχετικά με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ότι πήγαν στον λαό για να εγκρίνει τη συμφωνία (και όχι επειδή είχαν χάσει την κοινοβουλευτική τους πλειοψηφία) και ότι με την ψήφο του ο λαός αποφάνθηκε (θετικά προφανώς, αν κρίνουμε από το εκλογικό αποτέλεσμα) για το αποτέλεσμα αυτής της διαπραγμάτευσης.
Φυσικά, λένε πάλι ψέματα. Διότι τον Σεπτέμβριο, σε όλη την προεκλογική εκστρατεία, έλεγαν πως άφησαν σκόπιμα κάποια ζητήματα ανοιχτά, προκειμένου να τα διαπραγματευτούν – άρα για ποια διαπραγμάτευση θα αποφαινόταν ο λαός, αφού αυτή δεν είχε ολοκληρωθεί;
Τα ψέματα συνεχίζονται. Ενδεχομένως και οι αυταπάτες. Και οι παραισθήσεις.
Για τις οποίες δεν φαίνεται να υπάρχει θεραπεία…
