Το προσφυγικό «καίει» την Ελλάδα. Ποια είναι η εκτίμησή σας; Οι πρόσφυγες ήλθαν να μείνουν ή να φύγουν;
Οι πρόσφυγες ήρθαν για να φύγουν, αυτό είναι ξεκάθαρο. Κανείς δεν θέλει να μείνει στην Ελλάδα. Το εάν εγκλωβιστούν όμως δεν εξαρτάται από τις δίκες τους προθέσεις αλλά από τις αποφάσεις της Ευρώπης και την συμπεριφορά της ελληνικής κυβέρνησης. Η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόζει τους νόμους του κράτους και τις διεθνείς συνθήκες.
Εάν δεν το κάνουμε αυτό δίνουμε τη δικαιολογία σε άσπονδους εταίρους μας όπως οι χώρες του Βίζεγκραντ να υπεκφεύγουν των υποχρεώσεών τους, η Τουρκία να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες της και στο τέλος της ημέρας να αποδυναμώνεται η διαπραγματευτική μας θέση και να αυξάνονται οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές.Η Ευρώπη στο προσφυγικό έχει γυρίσει την πλάτη της στην Ελλάδα, ενώ την ίδια ώρα της «τραβά» το αυτί επειδή δεν τηρεί τις οικονομικές συμφωνίες. Αυτός είναι ο ρόλος της Ευρώπης, να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Η Ευρώπη είναι οι αξίες της. Αλληλεγγύη, δημοκρατία, πλουραλισμός, σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δυστυχώς κάποιες χώρες της Ευρώπης χρησιμοποιούν την αλληλεγγύη αλά καρτ. Όταν σχετίζεται με τα Ευρωπαϊκά ταμεία την εξυμνούν, αλλά όταν αφορά τη δίκαιη κατανομή των προσφυγικών ροών, τη σβήνουν από το λεξιλόγιό τους. Υπάρχουν όμως και χώρες όπως η Πορτογαλία, που παρά την οικονομική τους κρίση, ζητάνε να πάρουν πρόσφυγες από την Ελλάδα. Ωστόσο είναι ανησυχητικό ότι συντηρητικές αλλά και προοδευτικές κυβερνήσεις, υποτάσσονται σε εθνολαϊκιστικά αφηγήματα που εκμεταλλεύονται τις συνθήκες ανασφάλειας που έχουν δημιουργηθεί.
Η μόνη αντικειμενική λύση κατά την άποψη μου είναι να υπάρχει έλεγχος στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης ώστε όσοι προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες να μπαίνουν στο καθεστώς ασύλου και με δίκαιο τρόπο, με την μετεγκατάσταση, να κατανέμονται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Αν αυτό λειτουργούσε για 1.5 εκατομμύριο πρόσφυγες, το μερίδιο ευθύνης της Ελλάδας θα ήταν 23000 που θα διαβιούσαν σε αξιοπρεπείς συνθήκες και δεν θα υπήρχε αυτό που συμβαίνει σήμερα σε Ειδομένη και Πειραιά. Για όσους θεωρούνται παράτυποι μετανάστες, οφείλουν να ακολουθούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες επιστροφής τους στις χώρες από τις οποίες προέρχονται. Βέβαια όλα τα παραπάνω θα γινόντουσαν ευκολότερα αν εντός του 2016 ή της αρχής του 2017 υπάρξει ομαλοποίηση της κατάστασης στη Συρία, κάτι που σήμερα φαίνεται πλέον ρεαλιστικό.
Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις στην πολιτική. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια πολλοί επένδυσαν στην ακραία δημαγωγία στήνοντας ένα πολιτικό παραμύθι περί κατάργηση των μνημονίων με ένα άρθρο και ένα νόμο, αποκρύπτοντας έτσι, ότι ο οικονομικός εκτροχιασμός της χώρας έφερε το μνημόνιο και όχι το μνημόνιο τον οικονομικό εκτροχιασμό. Είναι πλέον ξεκάθαρο σε όλους πόσο αδιέξοδα ήταν αυτά τα παραμύθια και σε τι επικινδύνους ατραπούς μας οδηγούσαν. Είμαι σίγουρος ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει και ότι θα επανακτήσουμε τη θέση που ιστορικά μας αξίζει. Το έχουμε κάνει στο παρελθόν μέσα σε απείρως δυσκολότερες συνθήκες, μπορούμε να το κάνουμε και σήμερα. Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί νομοτελειακά ούτε θα μας έρθει από τον ουρανό. Η εθνική ανόρθωση απαιτεί όραμα, υπευθυνότητα, σχεδιασμό και σκληρή δουλειά.
Η αξιολόγηση έχει καθυστερήσει σημαντικά με αποτέλεσμα να εντείνεται το κλίμα αβεβαιότητας. Πώς θα ξεπεραστούν οι σκόπελοι;
Βασικό εμπόδιο για την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης είναι η αβελτηρία της κυβέρνησης. Σας θυμίζω ότι η διαπραγμάτευση έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί από τον Οκτώβριο. Τι βλέπουμε από τότε μέχρι σήμερα? Μια κυβέρνηση που παίζει συνέχεια καθυστερήσεις θυμίζοντας τη «Βαρουφάκεια» διαπραγμάτευση που οδήγησε στην παρωδία του δημοψηφίσματος και στο τρίτο μνημόνιο. Στο ενδιάμεσο διάστημα η οικονομία είναι στον πάγο, τα capital controls παραμένουν, οι επενδύσεις είναι ανύπαρκτες και μια ολόκληρη κοινωνία στην αναμονή. Το κόστος από την καθυστέρηση είναι πολύ μεγαλύτερο από οποιοδήποτε όφελος ελπίζει να αποσπάσει η κυβέρνηση. Όλοι ελπίζαμε ότι η περσινή εμπειρία θα είχε γίνει μάθημα. Όμως, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση είναι ανεπίδεκτη μαθήσεως.
Στην Πάτρα έρχεστε για να μιλήσετε για την συγκρότηση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας. Πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο και υπό ποιες προϋποθέσεις;
Ο κόσμος που αποτελούσε ιστορικά την ραχοκοκαλιά της δημοκρατικής παράταξης θα κινητοποιηθεί και τώρα σε μια νέα προσπάθεια μόνο εάν διαπιστώσει ότι τα κίνητρα της είναι ευγενή. Ότι κύριος στόχος είναι η κοινωνική αλλαγή με μείωση των ανισοτήτων και αναγέννηση των δημοκρατικών θεσμών. Εάν διαπιστώσει ότι τα οδηγός είναι οι προσωπικές ματαιοδοξίες και η νομή της εξουσίας τότε θα παραμείνει σπίτι του.
Η μεγάλη «δεξαμενή» ψήφων για το ΣΥΡΙΖΑ που τον οδήγησαν και στην εξουσία ήταν από τον κεντρώο χώρο. Έχουν ευθύνες γι’ αυτό τα κόμματα που το χώρο εκπροσωπούσαν μέχρι σήμερα;
Φυσικά και υπάρχουν ευθύνες. Το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε νε εξηγήσει επαρκώς ποια ήταν η κατάσταση της χωράς το 2009 αλλά και ποια τα πραγματικά αίτια που μας οδήγησαν σ’ αυτή. Επίσης υπήρξαν ηθικά ζητήματα στελεχών που οδήγησαν την αξιοπιστία της παράταξης στο ναδίρ. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να ακυρώνεται η κοινωνική αλλαγή που επήλθε στην Ελλάδα τα χρόνια της μεταπολίτευσης και που της έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ προσπαθούν με κάθε τρόπο να αμαυρώσουν αυτή την περίοδο. Αυτή η στρατηγική όμως πλέον φτάνει στα όρια της γιατί οι ψευδαισθήσεις που καλλιέργησαν στον ελληνικό λαό καταρρέουν η μία μετά την άλλη.
Αυτές οι συνθήκες κάνουν ακόμα πιο ζωτική την ανάγκη επανίδρυσης της δημοκρατικής παράταξης σε μια νέα βάση, με νέα πρόσωπα, νέο πρόγραμμα και νέο ήθος που θα ακουμπάει στα κοινωνικά ζητήματα της εποχής και θα συγκρούεται με τις ψεύτικες υποσχέσεις και το πελατειακό κράτος που για άλλη μια φορά βλέπουμε δυστυχώς, με τη σημερινή κυβέρνηση να κερδίζει έδαφος στον τόπο μας
Οι Έλληνες πολιτικοί πιστεύετε ότι μπορούν να βρουν έναν κοινό βηματισμό για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο;
Συνεννόηση και συναίνεση χρειάζεται σε όλες τις δύσκολες στιγμές για τη χώρα. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να γίνουμε όλοι το ίδιο αλλά ο καθένας να μπορεί να προσφέρει μέσα από τη δική του οπτική γωνία και τη δική του ιδεολογική διαφορετικότητα. Η διχαστική στρατηγική του όλοι εναντίον όλων και της καμένης γης που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια δεν βοήθησε τη χώρα να βγει από τα μνημόνια. Ας δούμε το παράδειγμα του Κυπριακού Ελληνισμού που κι αυτοί πέρασαν μνημόνιο και πριν μερικές μέρες βγήκαν απ αυτό και ας αναλογιστούμε πόσο βοήθησε αυτούς η λογική της συνεννόησης και πόσο έβλαψε εμάς η λογική της μισαλλοδοξίας που καλλιεργήθηκε στον υπέρτατο βαθμό, απ τους σημερινούς κυβερνώντες και τον κ Σαμαρά μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, με μόνο κίνητρο την κατάληψη της εξουσίας.
|
