Την περασμένη εβδομάδα, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, η κυβερνητική πλειοψηφία ψήφισε στη Βουλή τον Νόμο για «Οργάνωση και λειτουργία Υπηρεσιών Ασύλου, Αρχής Προσφύγων, Υπηρεσία Υποδοχής και Ταυτοποίησης, σύσταση Γενικής Γραμματείας Υποδοχής», που περιλάμβανε και την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας σε κοινοτικές οδηγίες.
Το θέμα παρουσιάστηκε ως αναγκαία συνθήκη για να εφαρμοστεί η συμφωνία Τουρκίας – ΕΕ για την επαναπροώθηση, δηλαδή ως κάτι το πολύ θετικό προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα που οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δημιούργησαν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους.
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική, αλλά οι Έλληνες ουδόλως ενημερώθηκαν.
Δεν ενημερώθηκαν δηλαδή για το γεγονός ότι από το απόγευμα της Παρασκευής, 1ης Απριλίου, τα σύνορά μας άνοιξαν και με τη βούλα του νόμου, δηλαδή ότι η κυβέρνηση απηύθυνε ένα ακόμη γενικό προσκλητήριο.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Καταρχάς, το νομοσχέδιο δεν είχε σχέση (για την ακρίβεια μικρή σχέση ως προς τις κοινοτικές οδηγίες είχε) με τη Συμφωνία των Βρυξελλών. Και είναι φυσικό. Πρόκειται για συμφωνία της Τουρκίας με την ΕΕ και επομένως η Ελλάδα δεν είχε καμιά δουλειά να νομοθετήσει – εκτός και αν νομοθετούσαν και οι άλλες χώρες της ΕΕ, πράγμα το οποίο δεν συνέβη.
Αν ήταν κάποια χώρα να νομοθετήσει, αυτή είναι η Τουρκία, που φυσικά δεν έπραξε κάτι τέτοιο – απλώς περιμένει το χρήμα και τώρα τρέχει για να δημιουργήσει τις αναγκαίες υποδομές.
Μάλιστα, την προηγουμένη, στις 31 Μαρτίου, κατά την ενημέρωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το νομοσχέδιο από τον κ. Μουζάλα και άλλους υπουργούς, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Αθηναϊκού Πρακτορείου αποδιδόμενο σε «πηγές», αναφέρθηκε αυτό ακριβώς: Ότι το νομοσχέδιο δεν συνδέεται με την πρόσφατη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας και ότι είναι μια διαδικασία διατάξεων που έχει προετοιμαστεί εδώ και καιρό – ήδη από την περίοδο (άκουσον, άκουσον!) της κ. Χριστοδουλοπούλου – και όλοι συμφωνούν πως είναι σε προωθητική και προοδευτική κατεύθυνση.
Προφανώς! Διότι με το άρθρο 46 του νόμου καταργήθηκαν τα σύνορα! Πώς; Μα με την κατάργηση του αξιόποινου όσον αφορά στην παράνομη είσοδο στη χώρα!
Μέχρι δηλαδή την περασμένη Παρασκευή, η χώρα είχε νόμο βάσει του οποίου η παράνομη είσοδος στο έδαφός της αποτελούσε αδίκημα. Τώρα, αυτός ο νόμος δεν υπάρχει.
Στο άρθρο 46 αναφέρεται σαφώς ότι: «Αλλοδαπός ή ανιθαγενής που αιτείται διεθνούς προστασίας δεν κρατείται για μόνο το λόγο ότι έχει υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας, καθώς και ότι εισήλθε παράτυπα ή/και παραμένει στη χώρα χωρίς τίτλο διαμονής»!
Όπως καταλαβαίνετε, το μήνυμα είναι σαφές: Δεν είναι παράνομο και δεν πρόκειται να κρατηθείτε αν μπείτε παράνομα στη χώρα!
Επιπλέον, δεν προβλέπονται κλειστές μονάδες, αλλά μόνο ανοικτές δομές, ενώ υπό περιορισμό τίθενται μόνο εκείνοι που φθάνουν στα hot spots των νησιών και για 25 ημέρες το πολύ.
Μετά, αν δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ταυτοποίησης ή παροχής ή μη ασύλου, αφήνονται ελεύθεροι και… ωραίοι! (Άρθρο 8)
Και φυσικά, δεν γίνεται κανένας διαχωρισμός μεταξύ προσφύγων και μεταναστών.
Δηλαδή, ο νόμος που η κυβερνητική πλειοψηφία υπερψήφισε παραβιάζει και τη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπου είχε ρητά αποφασιστεί και ο διαχωρισμός και η δημιουργία κλειστών δομών.
Απαρατήρητη πέρασε επίσης και μια ακόμη εξωφρενική ρύθμιση. Το άρθρο 22 προβλέπει ότι χορηγείται άδεια παραμονής σε όλους όσοι έχουν υποβάλει αίτημα διεθνούς προστασίας ως πέντε χρόνια πριν από την έναρξη ισχύος του σημερινού νόμου και η εξέτασή της εκκρεμεί σε δεύτερο βαθμό. Εξαιρούνται, βέβαια, όσοι έχουν καταδικαστεί για συγκεκριμένα αδικήματα που επισύρουν ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών, αλλά, όπως αντιλαμβάνεστε, όσοι έχουν καταδικαστεί για άλλα αδικήματα – και είναι πολλά και σοβαρά – παίρνουν αυτόματα άδεια! Υπολογίζεται ότι μιλάμε για 7.000 άτομα που πλέον θα κυκλοφορούν ανάμεσά μας, με άδεια παραμονής διαρκείας δύο ετών!
Από εκεί και πέρα, προβλέπονται αθρόες προσλήψεις από την Αρχή Προσφύγων, καθώς και να καταργούνται και να δημιουργούνται νέες θέσεις, ενώ προβλέπεται η συνεργασία και ανάθεση έργου σε… φορείς της Κοινωνίας των Πολιτών, η επιλογή των οποίων θα γίνεται με εντελώς αδιαφανή τρόπο, καθώς τα κριτήρια για την επιλογή αυτή θα προσδιορίζονται από τον Διευθυντή της Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης. Επιπλέον δεν θα έχει πλέον σημασία ο χρόνος λειτουργίας αυτών των ΜΚΟ – ώστε να αποδεικνύεται η πολυετής δράση τους δια της εγγραφής τους στο Μητρώο- αλλά θα εγγράφονται σε Μητρώο που θα ανοίξει τώρα (άρθρα 8 και 11).
Την τελευταία ώρα η κυβέρνηση αφαίρεσε τα άρθρα 72 και 73 που προέβλεπαν απευθείας αναθέσεις χωρίς διαγωνισμούς και χωρίς δημοσίευση κατά παρέκκλιση κειμένων διατάξεων, αλλά αυτό έγινε για τα μάτια του κόσμου, αφού ισχύει ήδη τροπολογία που επιτρέπει τις απευθείας αναθέσεις και η οποία είχε ήδη ψηφιστεί.
Αυτά και εις άλλα με υγεία!
