Εορταστική εκδήλωση των Κατηχητικών της Ενορίας του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας για την Εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821
Στην αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Σιάτιστας πραγματοποιήθηκε η εορταστική εκδήλωση, για την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου 1821, από τα παιδιά των κατηχητικών της Ενορίας του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας
Η εορταστική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 27 Μαρτίου 2016.
Στην αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Σιάτιστας πραγματοποιήθηκε η εορταστική εκδήλωση, για την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου 1821, από τα παιδιά των κατηχητικών της Ενορίας του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας
Η εορταστική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 27 Μαρτίου 2016.
Στην εορταστική εκδήλωση συμμετείχαν τα παιδιά του μέσου κατηχητικού, η χορωδία Παραδοσιακών τραγουδιών της Ενορίας, αλλά και κατηχητές και συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί.
Ήταν μια συλλογική προσπάθεια της Ενορίας, με σκοπό να ενεργοποιήσει τη μνήμη μας και να αποδώσουμε φόρο τιμής στους ήρωες προγόνους μας.
Όσοι προσήλθαν και παρακολούθησαν την εκδήλωση, είχαν την ευτυχία να καμαρώσουν από κοντά τους νέους και τις νέες των Κατηχητικών Σχολείων, που προσπάθησαν να αποδώσουν όσο μπορούσαν περισσότερο τους ρόλους τους. Όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στην εορταστική εκδήλωση, ενθουσίασαν τους θεατές, με την ζωντάνια και τον παλμό τους, και καταχειροκροτήθηκαν από όλους.
Στην οργάνωση και στην όλη επιτυχία της εορτής συνετέλεσαν πολλοί. Κατ’ αρχήν η κατηχήτρια των παιδιών και υπεύθυνη της όλης οργάνωσης κ. Ευφημία Ώττα μαζί με τους βοηθούς στο κατηχητικό της έργο, κ. Τατιανή Τζάλια και Βασιλική Δάρδα.
Τη Χορωδία διηύθηνε με την κιθάρα του ο μουσικός κ. Παναγιώτης Αμεξίζογλου, βιολί έπαιξαν η Ελένη βασιλείου και η Μαρία Λεζγίδου και τουμπερλέκι ο Νικόλαος Μπζιώτης. Στη ρύθμιση των ηχητικών ήταν η κ. Μαρία Τσιαούση.
Ο Προϊστάμενος της Ενορίας του Αγίου Νικολάου π. Βασίλειος Βασιλείου εξέφρασε τις πολλές ευχαριστίες προς τον διευθυντή του 2ου Δημοτικού Σχολείου κ. Μιλτιάδη Γκούβα, για την παραχώρηση της αίθουσας εκδηλώσεων του σχολείου, ώστε να παρουσιαστεί αυτή η εκδήλωση, στα μέλη της χορωδίας και σ’ όλους όσοι συνέβαλαν στην οργάνωση, στην παρουσίαση και στην επιτυχία της όλης εκδηλώσεως.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλος, συνεχάρει τα παιδιά που τα παρουσίασαν υπέροχα και μετά το πέρας της εκδήλωσης, απευθυνόμενος στα παιδιά αλλά και σε όλους τους παρισταμένους, μεταξύ άλλων ανέφερε και τα εξής:
«Οι Εθνικές εορτές είναι όμορφες αλλά έχουν ένα κίνδυνο, να τελειώσουμε με τις γιορτές, να γυρίσουμε στα σπίτια μας και να συνεχίσουμε τη ζωή μας και να ’χουμε και τη συνείδησή μας ήσυχη, ότι γιορτάσαμε μία επέτειο.
Αν οι γιορτές δεν είναι μνήμες και μαρτυρίες αλήθειας και ζωής, όχι χθεσινής αλλά σημερινής, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να μας αποκοιμίζουν.
Γιορτάζουμε την επέτειο της 25ης Μαρτίου στη σημερινή εποχή. Στις μέρες αυτές που ζούμε. Με τα σημερινά προβλήματα. Με την κατάσταση της πατρίδας μας, που δεν είμαστε σίγουροι αν είμαστε αληθινά ελεύθεροι ή είμαστε υπό κατοχή. Που δεν είμαστε σίγουροι, αν περπατάμε στο δικό μας τον τόπο ή στον τόπο που τον έχουμε εκχωρήσει και απλώς τον νοικιάζουμε.
Αυτό που αναζητώ λοιπόν είναι το νόημα αυτών που γιορτάζουμε, διότι ουσιαστικά ακούσαμε ένα κομμάτι της ιστορίας, το Μεσολόγγι και την έξοδό του…
Και το ερώτημα είναι αυτή η γιορτή που κάναμε σήμερα, αυτή η γιορτή για μας τους πιο μεγάλους, αυτή η γιορτή για τα παιδιά τα ίδια, τελείωσε ή ουσιαστικά θα πρέπει να αρχίσει; Θα πρέπει να αρχίσει ο προβληματισμός: «Μήπως χρειαζόμαστε κι εμείς μία σύγχρονη έξοδο;».
Αντιμετωπίζουμε κι εμείς συνθήκες δύσκολες. Ακόμα και συνθήκες πείνας, που δεν ξέρουμε αύριο αν θα είναι ακόμα μεγαλύτερες. Οι άνθρωποι εκείνοι άντεξαν και κάποια στιγμή, όταν δεν άντεχαν άλλο, δεν παραδόθηκαν, προτίμησαν τη θυσία, τον αγώνα, το θάνατο.
Σήμερα όμως βλέπουμε να υπάρχουν παιδιά της Ελλάδος που καίνε τις σημαίες, να υπάρχουν παιδιά τις Ελλάδος που συμβιβάζονται. Και το ερώτημα παραμένει: «Τι μπορεί να σημαίνει αυτή η γιορτή για εμάς σήμερα»; Μια ωραία ανάμνηση; Μια ωραία γιορτή; Μια αίσθηση ότι κάναμε το καθήκον μας, γιορτάζοντας το χθες; Πόσο ασχολούμεθα με το σήμερα; Πόσο μας απασχολεί το σήμερα; Πόσο το κουβεντιάζουμε, όχι κουτσομπολεύοντας αλλά προβληματιζόμενοι; Το γιατί φθάσαμε, ψάχνοντας τις δικές μας ευθύνες, αναζητώντας έμπνευση από την θυσία, τον αγώνα, την υπομονή εκείνων; Αλλά για να σταθούμε και σήμερα, πρώτον άξιοι της ελευθερίας που εκείνοι μας κληρονόμησαν, και δεύτερον αληθινά ελεύθεροι στα δικά μας τα χρόνια, πρώτον πόσο εσωτερικά ελεύθεροι είμαστε ή συμβιβασμένοι. Πόσο αποδεχθήκαμε ένα τρόπο ζωής που μας εξαχρείωσε. Πόσο αποδεχθήκαμε και πόσο πρέπει να αντιδράσουμε, διότι ίσως η αντίδραση στον τρόπο της ζωής που μας πάγωσε, είναι μια πρώτη μαρτυρία, ότι μπορεί να κυοφορήσει η χθεσινή μνήμη, τη σημερινή ζωή. Πόσο λοιπόν, αντιστεκόμαστε. Ποια είναι τα όνειρα των νέων παιδιών μας σήμερα, σε μια πατρίδα με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα. Πώς εμείς σκεφτόμαστε να αντιπαρατεθούμε, προκειμένου να διασώσουμε πρώτα την εσωτερική μας ελευθερία.
Ζούμε σε μια χώρα σημερινή, που ενώ οι ήρωές μας οι χθεσινοί αγωνιζόντουσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος, σήμερα ζούμε σε μια χώρα, που η πατρίδα πολεμάει την πίστη. Και εμείς όλοι είμαστε συνένοχοι διότι είτε σιωπούμε, είτε γυρίζουμε αλλού το κεφάλι, είτε κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε ή τα όνειρά μας έχουν σχέση πιο πολύ με την μελλοντική μας οικονομική αποκατάσταση κι όχι μ’ ένα νόημα ζωής, που θα μας πείσει ότι αξίζει να ζούμε.
Τα ερωτήματα είναι πολλά και τα προβλήματα είναι πολλά. Δεν πρόκειται να σας δώσω απαντήσεις. Η απάντηση βγαίνει μέσα απ’ την καρδιά του καθενός.
Αν υπάρχει κάτι που μας κάνει λίγο να χαιρόμαστε είναι ότι και στα δικά μας δύσκολα παιδικά χρόνια, σκεφτόμασταν με όνειρα, για τον τόπο, για την πατρίδα μας, για τη ζωή μας, για όλα αυτά τα πράγματα. Ίσως αυτά τα όνειρα πρέπει να ξαναγεννηθούνε στα νέα παιδιά σήμερα, που φαίνετε να έχουν βαλτώσει κυνηγώντας μια καλοζωία, κυνηγώντας μόνο ίσως την καλοπέραση. Γιατί κι απ’ την άλλη πλευρά πρέπει λίγο να ψαχνόμαστε.
Ξέρουμε όλοι και δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας ότι αυτή η Επανάσταση του ’21 κινδύνεψε. Και δεν κινδύνεψε απ’ τους ξένους. Κινδύνεψε όταν εμείς αφήσαμε τη διχόνοια να περάσει στη ζωή μας. Κι αρχίσαμε να υπονομεύουμε ο ένας τον άλλον και τότε ήρθαν οι μεγάλοι για να μας χαρίσουν την ελευθερία, αλλά και να μας εξουσιάσουν…
Το ερώτημα το ξαναλέω: «Πόσο νοιώθουμε τη σχέση του σήμερα με το χθες;»
Κι εδώ είναι ίσως τα ερωτήματα με τα οποία θέλω να μείνουμε και να προβληματιζόμαστε, γιατί αν περιμένουμε, απομηχανής Θεός δεν υπάρχει. Αληθινός Θεός υπάρχει. Αλλά ο Θεός πάντα χρειάζεται τη συνέργεια του ανθρώπου, χωρίς την οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Όντως το Μεσολόγγι αποτελεί ένα ορόσημο. Δείχνει ένα τρόπο και μια στάση ζωής, φαίνεται χαμένης, θέμα δικό μας να την ξαναβρούμε…
Γι αυτό, λοιπόν, θεωρώ ότι όλες αυτές οι ευκαιρίες είναι πολύτιμες αλλά και μπορούν να γίνουν ανίσχυρες και να μας αποκοιμίσουν.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι οι Εθνικές γιορτές έχουν ένα παλμό μέσα τους και τα παιδιά προσπάθησαν να μας τον μεταφέρουν, αλλά μακάρι να συντονιστούμε στον παλμό αυτών των γεγονότων μικροί και μεγάλοι. Κανείς μας δεν περισσεύει, και κανείς μας δεν μπορεί για τούτο το γεγονός της Πατρίδας, να δηλώνει συνταξιούχος. Όλοι μας πρέπει να είμαστε παρόντες και νέοι, διότι όλοι μας ουσιαστικά αυτήν την ποιότητα της Πατρίδας, έχουμε συντελέσει στο χάλασμά της και πρέπει να δουλέψουμε για το ξαναφτιάξιμό της.
Είναι πάρα πολλά εκείνα τα πράγματα, από πολύ απλά που μπορεί κανείς να ξεκινήσει, από τη δική μας την πόλη για να προχωρήσει και στη δική μας την Πατρίδα και να θελήσει να είναι άξια του πολιτισμού της.
Ευτυχώς υπάρχουν φλέβες ζωής, μόνο που πρέπει να σκάψουμε λίγο της φλέβες για να μπορέσουν να γίνουν πηγάδια και να μπορέσουν να γίνουν πηγές και να μπορέσουν να μας δροσίσουν σήμερα σε μια χώρα που φαίνεται άνυδρη.
Αν το ’χετε καταλάβει σήμερα όλοι μας περιμένουμε, αγωνιούμε, προσμένουμε τι; Πού την βλέπετε την ελπίδα; Ποια είναι η αλλαγή που θα ’ρθει; Αλλού μπερδεμένοι είμαστε και μάλλον προσπαθεί ο καθένας στη δική του τη γωνιά να δει πώς μπορεί να τακτοποιηθεί. Ιδιωτεύσαμε και ιδιωτεύουμε. Κι αυτό δεν είναι υπέρ της Πατρίδος.
Γι αυτό λοιπόν θέλω να κλείσω με τη σκέψη, ότι και η σημερινή γιορτή κι όσες προηγήθηκαν να λειτουργήσουν για μικρούς και μεγάλους αφυπνιστικά και να προσδιορίσει ο καθένας από όπου κι αν είναι, κι όποια ηλικία κι αν έχει, το νόημα της ζωής του σχετικά με την τιμή και τη δόξα αυτής της Πατρίδας, που είναι τιμή και δόξα για τον καθένα μας. Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα σε όλους».
Ακολουθεί σύντομο φωτογραφικό υλικό από την εορταστική εκδήλωση
