Είναι να απορεί κανείς πως δεν έχουν κουραστεί οι Έλληνες πρωθυπουργοί να πηγαίνουν στην Τουρκία, να ακούνε συνεχώς τα ίδια, οι δηλώσεις να είναι εκνευριστικά ίδιες, οι δικοί μας να θέτουν «ευθαρσώς» τα θέματα των παραβιάσεων και της απειλής πολέμου, το Αιγαίο να γίνεται στα λόγια γέφυρα φιλίας (εναλλακτικά να ανήκει στα ψάρια του όπως έλεγαν στα νιάτα τους πολλοί από τους δικούς μας κυβερνώντες), οι Τούρκοι να κάνουν δημόσιες σχέσεις και επίδειξη ευρωπαϊκών τρόπων στη φιλοξενίας, κ.λπ., κ.λπ.
Δεν θα μπορούσε να αλλάζει κάτι και στη χθεσινή μετάβαση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη Σμύρνη για τη συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας των δυο χωρών, σε μια κοσμοπολίτικη περιοχή με ιστορικό φορτίο που πρέπει να σηματοδοτήσει μια νέα εποχή στις διμερείς σχέσεις, όπως ορθά ανέφερε εις ώτα μη ακουόντων ο πρωθυπουργός.
Στη συνέντευξη Τύπου ο Τσίπρας ανέφερε ότι έθεσε στον Νταβούτογλου τα θέματα των παραβιάσεων του εθνικού εναερίου χώρου και την αύξηση των εμπλοκών, μια «παραφωνία» στο κλίμα φιλίας και συνεργασίας που οικοδομείται μεταξύ των δύο χωρών, με τον παμπόνηρο Τούρκο να τα ρίχνει στους στρατιωτικούς, ότι αυτοί θεωρούν διεθνή εναέριο χώρο αυτό που εμείς θεωρούμε ελληνικό, σε μια προφανή αναφορά στον εναέριο χώρο μεταξύ 6 και 10 ναυτικών μιλίων, που σε κάθε περίπτωση αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία.
Για την απειλή πολέμου ο Νταβούτογλου απάντησε στον Τσίπρα ότι αποτέλεσε αντίδραση της τουρκικής εθνοσυνέλευσης το 1996 σε προηγούμενη απόφαση του ελληνικού κοινοβουλίου για το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια σε χρόνο που θα επιλέξει η ίδια, με τον Τσίπρα να του απαντά, ότι η στάση της Ελλάδας σχετίζεται με την άσκηση ενός νόμιμου όπως κατοχυρώνεται από το διεθνές δίκαιο δικαιώματος…
Στο τραγελαφικό σκηνικό που δεν εξυπηρέτησε τίποτε άλλο από τις διεθνείς επικοινωνιακές ανάγκες της τουρκικής ηγεσίας που καταφέρνει να οδηγήσει τη χώρα μακριά από τον «τοίχο» όπου είχε βρεθεί στριμωγμένη το προηγούμενο διάστημα, εκμεταλλευόμενη μαεστρικά τις ανεπάρκειες σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, ήρθε να συμπληρωθεί με την υπογραφή μνημονίου προθέσεων για την παράνομη μετανάστευση από τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Τόσκα και τον Τούρκο υπουργό Εσωτερικών, Αφκάν Αλά, που συνοδεύθηκαν από κούφια λόγια – δηλώσεις από τους δυο πρωθυπουργούς για την καταπολέμηση των διακινητών…
Οι υπόλοιπες συμφωνίες είναι ήσσονος σημασίας, με την εξαίρεση ενδεχομένως της σύνδεσης των λιμένων Θεσσαλονίκης-Σμύρνης. Η τουριστική συμφωνία, η συνεργασία του Αθηναϊκού Πρακτορείου (άραγε υπήρχε στη συμφωνία καταγεγραμμένο ως «Αθηναϊκό και Μακεδονικό»;) με το τουρκικό πρακτορείο «Ανατολή» και η συμφωνία της ΕΡΤ με την Τουρκική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση (πρότυπο πολυφωνίας επί Ερντογάν) δεν πρόκειται να φέρουν κάποια δραματική αλλαγή.
Αλγεινές είναι και οι εντυπώσεις από τη δήλωση Τσίπρα, ότι Ελλάδα και Τουρκία δεν είναι οι αιτίες του προβλήματος των προσφυγικών – μεταναστευτικών ροών, αφού με τον τρόπο αυτό πρόσφερε αδικαιολόγητα απαλλαγή – αθώωση στην Τουρκία, τη στιγμή που αποτελεί κοινό τόπο στο εξωτερικό, ότι η πολιτική της Τουρκίας με στόχο την ηγεμονία της περιοχής της Μέσης Ανατολής, οδήγησε σε μεγάλο βαθμό στον συριακό εμφύλιο, ενώ η Άγκυρα δεν δίστασε να εξοπλίζει εξτρεμιστικά ισλαμιστικά στοιχεία, αντιπεροσώπους της Αλ Κάιντα που έκοβαν κεφάλια στην περιοχή, όπως τη διαβόητη Αλ Νούσρα.
Απορεί κανείς αν αυτές είναι οι διπλωματικές συμβουλές που ακούει ο πρωθυπουργός και αν προέρχονται από το υπουργείο Εξωτερικών ή από άλλες πλευρές που έχουν λόγους να συμπεριφέρονται πιο… τρυφερά απέναντι στην Τουρκία.
Ο Νταβούτογλου ζήτησε… να προσεγγιστούν οι ένοπλες δυνάμεις και να δοθούν οδηγίες, καθώς οι πολλές εμπλοκές μπορεί να οδηγήσουν σε δυστυχήματα! Πρόσθεσε δε, ότι η Τουρκία δεν έχει καμία φιλοδοξία να αλλάξει το status quo στο Αιγαίο και επικαλέστηκε την συνεργασία Ατατούρκ -Βενιζέλου, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα και η Τουρκία μπορούν να γίνουν πρότυπο συνεργασίας στην Μεσόγειο όπως οι σκανδιναβικές χώρες στο βορρά…
Για να σταματήσουμε να δουλευόμαστε μεταξύ μας, μήπως έχει έρθει η ώρα να ενημερωθεί η ελληνική Βουλή για το που έχουν φτάσει οι πολυετείς συζητήσεις ανάμεσα στα υπουργεία Εξωτερικών των δυο χωρών, ώστε να εξεταστεί εάν υπάρχει περιθώριο υπέρβασης των αδιεξόδων με εκατέρωθεν υποχωρήσεις;
Συζητά για παράδειγμα η Ελλάδα τη μονομερή επέκταση των χωρικών υδάτων στα 8-10 ναυτικά μίλια με παράλληλη μείωση κατά δύο μίλια του εναέριου χώρου; Θα έλυνε το πρόβλημα; Κι αν όχι γιατί; Ας πάρει την ευθύνη η Τουρκία να δηλώσει διεθνώς, ότι όσα προβλέπει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας (Μοντέγκο Μπέι, Τζαμάικα, 1982) δεν ισχύουν στο Αιγαίο. Ακόμα και αυτό πρόοδος θα είναι…
Διότι εάν υπάρχει ένα μίνιμουμ συμφωνίας ανάμεσα στις δυο χώρες, ίσως αυτό πρέπει να αξιοποιηθεί, αφού πρώτα ενημερωθούν οι δυο λαοί. Φωνές που θα ωρύονται περί «προδοσίας» πάντα θα υπάρχουν, όλοι οι νουνεχείς γνωρίζουν όμως, ότι 100% ικανοποίηση των δυο πλευρών δεν μπορεί να υπάρξει.
defence-point
