Έκλεισε η θηλιά γύρω από τη πόλη του Χαλεπίου
 |
| South Front (USA), Πρωτότυπο από Yevgeniy Krutikov δημοσιεύθηκε στο vzglyad· μετάφραση J.Hawk |
Αφού διέσχισαν τα σύνορα με τη Συρία, τα τουρκικά στρατεύματα προχώρησαν 200 μέτρα προς την κατεύθυνση της κουρδικής πόλης της Αφρίν και άρχισαν να σκάψουν. Από τυπική άποψη, αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως στρατιωτική επίθεση, η οποία άλλωστε δεν άρχισε χθες. Αλλά αν κάποιος θέλει να εξετάσει την κατάσταση πιο προσεκτικά, τότε η αξιολόγηση του θα αλλάξει γρήγορα:
Ο Τούρκος δεν είναι τόσο τρομερός, απ' όσο τον περιγράφουν.
Ο Τούρκος δεν είναι τόσο τρομερός, απ' όσο τον περιγράφουν.
Σύμφωνα με τα παγκόσμια μίντια, οι Τούρκοι στρατιωτικοί μηχανικοί σκάβουν χαρακώματα χρησιμοποιώντας μπουλντόζες και εξοπλισμό κατασκευών. Το τουρκικό πυροβολικό ταυτόχρονα βομβαρδίζει τη συνοριακή ζώνη, όχι μόνο γύρω από το Αφρίν, αλλά και γύρω από την πολύπαθη Αζάζ. Βάλτε τα όλα μαζί, οι δραστηριότητες αυτές προτείνουν ένα νέο γύρο stand-off, όχι μόνο στα τουρκο-συριακά σύνορα, αλλά και στη περιοχή που περιβάλλει τις τζιχαντιστικές δυνάμεις στα βόρεια της επαρχίας του Χαλεπίου οι οποίες έχουν χάσει την υλικοτεχνική υποστήριξη τους από την Τουρκία.
Η Αζάζ σήμερα -όλα μέσα-αλλά-και-επίσημα- μετονομάστηκε σε «το τελευταίο προπύργιο της αντιπολίτευσης». Από τη στρατιωτική άποψη, ήταν καταδικασμένη ήδη πριν από πέντε χρόνια, όταν κυβερνητικές δυνάμεις έφθασαν σε σιϊτικούς θύλακες γύρω από τη Zahra και έκοψαν την πρόσβαση της αντιπολίτευσης στην Τουρκία. Από τότε έχουμε γίνει μάρτυρες της καταστροφής των περικυκλωμένων δυνάμεων μαχητών, ακόμη και δεδομένου ότι απαιτούν βοήθεια από την Άγκυρα.
Το Αφρίν, το οποίο αργά και διστακτικά πλησιάζεται από τους Τούρκους μηχανικούς, είναι πιο σημαντικό για τους Κούρδους, παρά το συριακό αραβικό στρατό. Και οι Κούρδοι είναι οι κύριοι εχθροί της Άγκυρας. Υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι τα κουρδικά αποσπάσματα εθνικής άμυνας από το Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης (το οποίο είναι γνωστό για τα γυναικεία τάγματα του, τα οποία εμφανίζονται τακτικά από τα ηλεκτρονικά μέσα ενεημέρωσης) ήλθαν σε επαφή με τις κυβερνητικές δυνάμεις και τις Ρωσικές Αεροδιαστημικές Δυνάμεις και έλαβαν την υποστήριξη που τους χρειάζεται για να καταλάβουν το Αφρίν του οποίου ο πληθυσμός ήταν κοντά στα 500.000 πριν από τον πόλεμο, οι περισσότεροι εκ του οποίου είναι Κούρδοι.
Η κουρδική επίθεση είχε στόχο όχι μόνο την εκδίωξη των «μετριοπαθών» και τζιχαντιστών, αλλά και να φτάσει τα τουρκικά σύνορα, που τώρα ελέγχονται από το Ντάες. Εάν οι Κούρδοι τα καταφέρουν, θα είναι σε θέση να ενωθούν με το θύλακα του Κομπάνι (Αΐν αλ-Αράμπ) τον οποίον έχουν υπερασπίσει με επιτυχία.
Η Τουρκία καθαρά αποκοιμήθηκε με τις ραγδαίες αλλαγές στο πεδίο της μάχης και τώρα αντιμετωπίζει ένα αδύνατο δίλημμα: είτε να ξεκινήσει έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας είτε να παρατηρήσουν πως οι συριακές δυνάμεις και οι Κούρδοι -αργά αλλά σταθερά- θα αλέσουν σε σκόνη τα απομεινάρια των τζιχαντιστών και των δυνάμεων του Ντάες, τόσο στα βόρειο-δυτικά της επαρχίας του Χαλεπόυ και όσο και κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το αποτέλεσμα: η Δαμασκός διαθέτει τη συντριπτική υπεροχή σεστρατιωτικό δυναμικό (που δεν την είχε ποτέ πριν, σε κανένα τομέα του μετώπου),οι τζιχαντιστικά λογιστικές υποδομές έχουν καταστραφεί ή είναι σε άθλια κατάσταση, και τώρα οι δυνάμεις τους έχουν περικυκλωθεί.
Και μετά… υπάρχουν οι ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις, οι οποίες είναι πλέον πανταχού παρούσες.
Οι καθημερινές αναφορές ότι ο τουρκικός στρατός έχει διασχίσει τα σύνορα, έχουν ως επί το πλείστον αποδειχθεί ότι είναι πλαστές, προορίζονται περισσότερο να ασκούν πίεση στην Άγκυρα παρά στη Δαμασκό, τη Μόσχα, ή στους Κούρδους.
Για παράδειγμα, πριν από την Αζάζ, ήταν το Ταλ-Ριφάτ που ονομαζόταν «τελευταίο προπύργιο της αντιπολίτευσης».
Αλλά τότε οι Κούρδοι πήραν το Ταλ-Ριφάτ και η μηχανή της προπαγάνδας επικεντρώθηκε στην Αζάζ. Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο πρέπει κανείς να ερμηνεύσει τις αναφορές για σαουδαραβικά αεροπλάνα που αναπτύσσονται στην Τουρκία. Δύο πολεμιστές με ανεπαρκώς εκπαιδευμένα πληρώματα (όπως συμβαίνει συνήθως με τους Σαουδάραβες), δεν είναι ακριβώς μια μεγάλη υπόθεση, αλλά κάνει θραύση στα πρωτοσέλιδα.
Το Μέτωπο Αλ Νούσρα και άλλοι είναι ήδη έτοιμοι να εγκαταλείψουν μεγάλες πόλεις, όπως έκαναν στο Maraa, υποχωρώντας προς τα τελευταία διαθέσιμα σημεία διέλευσης των τουρκικών συνόρων με τις ελπίδες τόσο, όχι της αποκαταστάσεως μιας σταθερής γραμμής μετώπου, όσο μάλλον για προπαγανδιστική ιστορία για «την ηρωική άμυνα εναντίον του τυραννικού καθεστώτος του Μπασάρ Άσαντ».
Δεν υπάρχουν πλέον σοβαρές μάχες στο κυβερνείο του Χαλεπίου ή γύρω από την πόλη, ακόμα και στην στρατηγικά σημαντική περιοχή του θερμικού σταθμού παραγωγής ενέργειας. Οι κυβερνητικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από τα ρωσικά αεροσκάφη και σε συνεργασία με τους Κούρδους διαμελίζουν επιδέξια, μετατοπίζουν, και τους γύρω τζιχαντιστές και τις προ-τουρκικές δυνάμεις. Ως εκ τούτου, η αντιπολίτευση έχει χάσει κάθε λόγο να προσπαθήσει να κρατήσει περιοχές του κυβερνείου του Χαλεπίου.
Από τη στρατιωτική άποψη, παρατηρούμε μια στρατηγική ήττα σε μια ενιαία επαρχία.
Αλλά τώρα βλέπουμε τα αγγλοφωνά μέσα ενημέρωσης να εμφανίζονται με εκπληκτικές συγκρίσεις μεταξύ των περικυκλωμένων τζιχαντιστικών δυνάμεων και του «μαχόμενου Σεράγεβο». Πρόκειται για μια εξελιγμένη κίνηση προπαγάνδας.
Από τη δυτική άποψη, το Σεράγεβο, επίσης, «πολεμούσε κατά του ολοκληρωτισμού» και ήταν μια μουσουλμανική πόλη (της οποίας τα σερβικά τμήματα αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν ή σκοτώθηκαν εκείνη την εποχή). Κάποιος ακόμη κατάφερε και να κηρύξει τη τζιχάντ εκεί. Στο τέλος, το Σεράγεβο "σωθηκε" από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και προφανώς κάτι παρόμοιο προτείνεται για το τζιχαντιστικό τμήμα του Χαλεπίου.
Οι τουρκικoί βομβαρδισμοί πυροβολικού δεν φαίνονται να είναι «μαζικοί», παρά τον όρο που χρησιμοποιούν οι τζιχαντιστές. Σε γενικές γραμμές, ο τουρκικός στρατός εξακολουθεί να μην έχει κάνει τίποτα το αξιοσημείωτο και δεν είναι σαφές αν είναι έτοιμος να κάνει κάτι. Οι αναφορές για δήθεν μερική επιστράτευση δεν προέρχονται από την κεντρική ή νότια Ανατολία, που θα ήταν ό, τι θα περίμενε κανείς, αλλά από τις πλούσιες πόλεις της ακτής της Μαύρης Θάλασσας. Συγκεκριμένα, από εθνοτικές μειονότητες που κάνουν εμπόριο με τη Ρωσία και ανησυχούν για την κατάσταση. Περεταίρω, η τουρκική μηχανή προπαγάνδας φαίνεται να στοχεύει τους ρωσσοφώνους. Οι ανακοινώσεις για τουρκική επιστράτευση και την επικείμενη εκδίκηση εναντίον «αυτών των Ρώσων» συνήθως δημοσιεύονται από Αζέρους και διαδίδονται από τους Ουκρανούς. Οι τελευταίοι, εχοντας γίνει de-facto συνεργάτες της Άγκυρας, εξασφαλίζουν σαν μια έκρηξη κυνηγητικού όπλου την εξάπλωση αυτών των «ειδήσεων», λόγω ειλικρινούς μίσους για «αυτούς τους Ρώσους».
Έχει ειπωθεί περισσότερο από μία φορά ότι η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας περιέχει υπερβολικά πολύ υστερία και προσωπικά παράγοντα.
Αλλά όπως ακριβώς τώρα, το σκάψιμο τάφρων κατά μήκος των συνόρων φαίνεται να είναι το μέγιστο που μπορεί να προσφέρει η Άγκυρα στην εμπόλεμη ζώνη. Τα 200 μέτρα διείσδυσης στο έδαφος της Συρίας δεν είναι τόσο πολύ μια «επιθετική πράξη», παρά μόνο μάλλον μια απόπειρα των Τούρκων μηχανικών να καθιερώσουν μια αξιοπρεπή γραμμή άμυνας, δεδομένου ότι «στην έρημο, τα εθνικά σύνορα είναι μόνο θεωρητικά». Είναι απολύτως δυνατό η απόφαση να λήφθηκε στο επίπεδο του διοικητή της μονάδας, και ούτε καν από τον διοικητή της ταξιαρχίας.
Εξακολουθεί να μην υπάρχουν λόγοι να υποθέσουμε ότι οι ενέργειες της Τουρκίας σημαίνουν εισβολή ή ακόμη και προετοιμασίες για εισβολή. Είναι άλλο θέμα που η Δαμασκός μπορεί να ερμηνεύσει τις δράσεις της μονάδας του μηχανικού, ως επιθετικότητα. Ιστορικά παραδείγματα δείχνουν ότι πόλεμοι μπορούν να ξεκινήσουν με μικρότερες προβοκάτσιες. Αλλά η Δαμασκός δεν θα επιτεθεί στις τουρκικές μονάδες του μηχανικού χωρίς γενικό στρατηγικό σχεδιασμό. Τελικά η περιοχή αυτή δεν είναι πλέον ζώνη ευθύνης του συριακού αραβικού στρατού, και οι Κούρδοι θέλουν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους.
Η γενικά φορτισμένη κατάσταση σημαίνει ότι κάθε γεγονός θα πάρει γρήγορα στρατηγικές διαστάσεις, ειδικά αφού υποβάλλεται σε κατάλληλη προπαγανδιστική επεξεργασία. Συμπεριλαμβανομένων και των αποθανόντων τζιχαντιστών δυνάμεων. Τόσο η Δαμασκός όσο και η Μόσχα έχουν αρκετές πηγές πληροφόρησης για να αξιολογήσουν σωστά τις τουρκικές ενέργειες, τις προθέσεις και τις δυνατότητες σε πραγματικό χρόνο, χωρίς να στηρίζονται σε τζιχαντιστικές υπερβολές. Οι Κούρδοι, το πιο πιθανό είναι ότι είναι σε συνεχή επαφή με τα κύρια στρατιωτικά κέντρα σχεδιασμού της Συρίας.
Το πιο σημαντικό πράγμα σήμερα είναι να μην γίνει τίποτα βιαστικά.
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμων Πολιτικά, Αθήνα, 21.2.2016
