« ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΜΩΑΜΕΘ, ΔΥΟ ΑΚΤΙΝΕΣ ΦΩΤΟΣ
ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ»;;;;;;;;;;
Σύμφωνα με πληροφορίες που άντλησα από τον διαδικτυακό χώρο «Ακτίνες», στον Ρωμαιοκαθολικό ναό των Βρυξελλών, Beguinage, και σε διάφορες αίθουσες εκδηλώσεων θα εορτάζονταν στις 19, 26 και 27 Δεκεμβρίου 2015 η Γέννηση του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού και του Μωάμεθ. Ιδιαίτερα μάλιστα προκλητικό ήταν και το θέμα των εκδηλώσεων: «Ιησούς και Μωάμεθ, δύο ακτίνες φωτός στην ανθρωπότητα».
Ο συγκεκριμένος ναός έχει γίνει καταυλισμός μουσουλμάνων μεταναστών από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Τους εορτασμούς θα διοργάνωνανδιάφορες ΜΚΟ όπως οι «Les Amis de l’ Islam, Ensemble pour la Paix et la Fraternite et AISA Bruxelles (Association Internationale Soufie Alawiyya)».
Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω από την αρχή κάποια πράγματα. Δεν έχω κάποια εμπάθεια με τους πρόσφυγες, οι οποίοι είναι βασανισμένοι άνθρωποι που έχουν φύγει από τα σπίτια τους, εξαιτίας των πολέμων που δημιουργούν οι ισχυροί της γης, προκειμένου να διαθέσουν τα όπλα τους και να εξοικονομήσουν περισσότερα χρήματα. Πρόσφυγες υπήρξαν και οι Έλληνες παλαιότερα και δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει η Ιστορία για το μέλλον.
Επίσης ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να πιστεύει όπου θέλει αρκεί να μην επιβάλλει την πίστη του στους άλλους, αν και η πεποίθησή μου είναι ότι η αληθινή πίστη βρίσκεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Κάποιοι άνθρωποι έχουν γεννηθεί σε χώρες που επικρατούν άλλα Χριστιανικά δόγματα και άλλα θρησκεύματα. Την κρίση γι’ αυτούς τους ανθρώπους την αφήνουμε στον Θεό, ο Οποίος γνωρίζει τις συνθήκες στις οποίες ζουν αυτοί οι άνθρωποι, γνωρίζει τη συνείδησή τους και γενικά τον εσωτερικό τους κόσμο σε απόλυτο βαθμό.
Το πρόβλημα που προκύπτει από αυτές τις εορταστικές εκδηλώσεις είναι ότι όλα τα Χριστιανικά δόγματα και τα διάφορα θρησκεύματα εξομοιώνονται. Οι εκδηλώσεις αυτές παρουσιάζονται σαν κάτι το φυσιολογικό, αν και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι κάτι το αφύσικο και παράλογο. Στην κατάσταση αυτή δεν βρεθήκαμε ξαφνικά. Ο Οικουμενισμός ως πρώτο βήμα και ο διαθρησκειακός Συγκρητισμός ως τελευταίο έχουν δρομολογηθεί εδώ και δεκαετίες από σκοτεινές δυνάμεις, χωρίς να θεραπεύεται με τον τρόπο αυτό η αλήθεια.
Στον χώρο τον διαχριστιανικό, ο συγκρητισμός εκφράζεται κυρίως με τη «θεωρία των κλάδων» και τη θεωρία των «αδελφών Εκκλησιών». Η θεωρία αυτή διατυπώθηκε χαρακτηριστικά στη Συμφωνία Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών στο Μπαλαμάντ του Λιβάνου,το έτος 1993. Στο Μπαλαμάντ δεν συμμετείχε η Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία μέσω της Ιεράς Συνόδου της άσκησε εντονώτατη κριτική στη συμφωνία αυτή.
Στις συγκεκριμένες εορταστικές εκδηλώσεις, στον Ρωμαιοκαθολικό ναό των Βρυξελλών, Beguinage, έχουμε περαιτέρω άνοιγμα του Χριστιανικού κόσμου προς τα άλλα θρησκεύματα και συγκεκριμένα προς τη θρησκεία του Μουσουλμανισμού. Αυτή η κίνηση ονομάζεται διαθρησκειακός Συγκρητισμός και δεν εξυπηρετεί σε τίποτα, αφού τα πάντα εξομοιώνονται και οι άνθρωποι πλέον δεν μπορούν να ξεχωρίσουν που βρίσκεται η αλήθεια.
Πνευματική μητέρα του συγχρόνου συγκρητισμού είναι η Θεοσοφική Εταιρεία, η οποία ιδρύθηκε το έτος 1875 στην Νέα Υόρκη, από την Ρωσσίδα Μπλαβάτσκυ και τον Αμερικανό συνταγματάρχη Όλκοττ. Βασικό δόγμα της είναι ότι καμία θρησκεία δεν κατέχει ολόκληρη την αλήθεια αλλά τμήματα ή ψήγματά της. Για να απαρτισθεί το όλον της αληθείας θα πρέπει οι επί μέρους θρησκείες να αλληλοεμπλουτισθούν.
Η ίδια βέβαια η Θεοσοφική Εταιρεία, η οποία ισχυρίζεται ότι καμία θρησκεία δεν έχει ολόκληρη την αλήθεια, διεκδικεί για το δικό της αυτό ακριβώς θρησκευτικό αξίωμα την απόλυτη αλήθεια. Πρόκειται για τον λεγόμενο δογματικό πλουραλισμό, ο οποίος αρνείται σε όλους τους άλλους, εκτός από τον εαυτό του, την αξίωση για αποκλειστικότητα. Έτσι απορρίπτει τον λόγο του Κυρίου μας: «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (ΙΩΑΝ. 14, 6), διότι διεκδικεί αποκλειστικότητα!
Οι απόψεις και οι επιδιώξεις αυτές συμπλέκονται με το κίνημα της λεγομένης Νέας Εποχής, της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της έξωθεν και άνωθεν προωθουμένης Παγκοσμιοποίησης, στο πλαίσιο της οποίας επιδιώκεται η σύγκλιση όχι μόνο των οικονομιών αλλά και των θρησκειών και η δημιουργία μίας συγκρητιστικής πανθρησκείας. Την πανθρησκεία την θέλουν αυτοί που εργάζονται για την έλευση του Αντιχρίστου, ο οποίος θα είναι πολιτικός και θρησκευτικός ηγέτης.
Οι άνθρωποι της Νέας Εποχής θέλουν να οδηγήσουν τη σημερινή ανθρωπότητα σε μία σύγχυση και εν πολλοίς το έχουν καταφέρει. Δηλαδή να μη γνωρίζουν οι άνθρωποι που βρίσκεται η πραγματική αλήθεια. Δεν τους απασχολεί τόσο να οδηγηθεί η ανθρωπότητα στην αθεΐα όσο το να υπάρχει επικοινωνία, λανθασμένη βέβαια, μεταξύ διαφόρων θρησκειών. Και μάλιστα είναι επίτευγμα γι’ αυτούς το να οδηγήσουν ανθρώπους από διάφορα θρησκεύματα σε κοινή συμπροσευχή!
Στην παγίδα της Νέας Εποχής, δυστυχώς έχουν εγκλωβισθεί και Ορθόδοξοι Χριστιανοί, κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι συμμετέχουν σε διαλόγους και συμπροσευχές ακόμη με αιρετικούς και αλλοθρήσκους. Δεν θέλω να τους κρίνω γιατί θέλω να πιστεύω πως είναι από άγνοια και όχι από κακή προαίρεση. Η επιλογή αυτή κάποιων Ορθοδόξων Χριστιανών οδηγεί ανθρώπους με ασθενή πίστη σε μεγαλύτερη σύγχυση. Τους οδηγεί σε τέτοια σύγχυση, ώστε να αναρωτιούνται που τελικά βρίσκεται η αλήθεια.
Αν και αυτές οι εορταστικές εκδηλώσεις έλαβαν χώρα σε Ρωμαιοκαθολικό ναό, και όχι σε Ορθόδοξο, οφείλουμε να την καταδικάσουμε. Αν και οι Ρωμαιοκαθολικοί είναι αποκομμένοι από την Ορθόδοξη Εκκλησία, ως χριστιανοί οφείλουν να διαφυλάξουν την θεότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και να μην Τον εξομοιώνουν με έναν ψευδοπροφήτη του Ισλάμ, τον Μωάμεθ. Ποια σχέση μπορεί να έχει η αλήθεια με το ψεύδος; Ποια σχέση μπορεί να έχει η ζωή με τον θάνατο;
Τελικά που μας οδηγούν όλοι αυτοί οι υπηρέτες του σκότους; Τέτοιες καταστάσεις αποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε στους έσχατους καιρούς. Είναι και αυτές οι εκδηλώσεις σημεία των καιρών. Δεν πρέπει εμείς οι Χριστιανοί και ιδιαίτερα οι Ορθόδοξοι που κατέχουμε την αποκεκαλυμμένη αλήθεια, να πέφτουμε στην παγίδα του Διεθνούς Σιωνισμού και της Νέας Εποχής του Αντιχρίστου. Ο Οικουμενισμός και ο διαθρησκειακός Συγκρητισμός δεν οδηγούν στην πραγματική ένωση, όπως την θέλει ο Θεός. Οδηγούν σε μία ψευδοένωση υπό τη σκέπη του επερχομένου Αντιχρίστου.
Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουμε να κρατήσουμε την πίστη που μας παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας και αν χρειασθεί να δώσουμε και τη ζωή μας γι’ αυτή. Δεν υπεισερχόμαστε στο σχέδιο του Θεού, να πούμε ποιοι θα σωθούν και ποιοι όχι, ποιοι είναι ανώτεροι και ποιοι κατώτεροι. Οφείλουμε όμως να διαφυλάξουμε ανόθευτη την πίστη μας, αν μπορέσουμε να την μεταδώσουμε και σε άλλους ανθρώπους και να την παραδώσουμε ακηλίδωτη στις επόμενες γενιές. Παρόλα αυτά εμείς ας μην απελπιζόμαστε! Ο τελικός νικητής θα είναι το «εσφαγμένον αρνίον» της Αποκάλυψης (5, 6), ο Κύριός μας Ισούς Χριστός, ο Οποίος «εξήλθε νικών και ίνα νικήση (ΑΠΟΚ. 6, 2).»
Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Κ. Γιαννακόπουλος
