ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Οι αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό τρέχουν με “καταιγιστικό” τρόπο το τελευταίο διάστημα και εκτιμάται πώς θα συνεχιστούν εν' όψει και των πολιτικών εξελίξεων που φέρνει η εφαρμογή του μνημονίου και οι νέες αξιώσεις των δανειστών. Αυτή τη στιγμή αναπτύσσονται δύο πολιτικά μπλοκ που το ένα απαρτίζει η κυβέρνηση με τη στήριξη του Προέδρου της Δημοκρατίας και των “καραμανλικών” και το άλλο η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη με τις υπόλοιπες δυνάμεις του κέντρου (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) που είναι πιο κοντά στις θέσεις των Βρυξελλών και του Βερολίνου.
Με λίγα λόγια η αριστερά του Αλέξη Τσίπρα έχει κατά κάποιο τρόπο συμμαχήσει με ένα κομμάτι της δεξιάς, αυτό των “καραμανλικών” και από την άλλη η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ δημιουργεί έναν νέο πόλο, ο οποίος προάγει τον νεοφιλελευθερισμό στη χώρα.
Δεδομένου ότι η χώρα βρίσκεται σε μνημόνιο (η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ήταν αυτή που υπέγραψε το 3ο μνημόνιο με τις “κόκκινες γραμμές” της να καταρρέουν) η διαφορά των δύο αυτών πολιτικών μπλοκ είναι πώς θα βγει η χώρα από τα μνημόνια και τη λιτότητα και πώς θα μπει και πάλι σε ανάπτυξη.
Οι μεν πρώτοι υπό την κυβέρνηση, που έχουν ένα πιο πατριδο-κεντρικό χαρακτήρα θέλουν να πάρουν ορισμένες επώδυνες αποφάσεις τώρα και μία ελάφρυνση του χρέους για να μπορέσουν να αποτινάξουν το μνημόνιο και στη συνέχεια να εφαρμόσουν ορισμένα μέτρα ανακούφισης των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων και της λεγόμενης μεσαίας τάξης που έχουν πληγεί περισσότερο.
Αυτό φαίνεται να επιχειρεί τώρα ο κ. Τσίπρας με τις επαφές που έχει στο Νταβός και κυρίως πιέζοντας το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες μέσω της... Ουάσιγκτον να βρεθεί άμεσα μία λύση στο θέμα του χρέους, έχοντας ταυτόχρονα τη συνδρομή του Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος επιχείρησε με το ταξίδι του στη Γερμανία και τις συναντήσεις που είχε εκεί να αναδείξει την αναγκαιότητα τερματισμού της πολιτικής λιτότητας.
Ο κ. Παυλόπουλος εκφράζει τους “καραμανλικούς” και την άποψη ότι η κυβέρνηση πρέπει να στηριχθεί σε κρίσιμα ζητήματα ως μία “εθνική προσπάθεια” για έξοδο από τα μνημόνια. Και η υποψηφιότητα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη που στήριξαν οι “καραμανλικοί” σε αυτή την κατεύθυνση κινούνταν, απλά μάλλον επένδυσαν σε “κουτσό” άλογο που δεν μπορούσε να κερδίσει την κούρσα είτε γιατί είχε βαρίδια από το παρελθόν είτε γιατί επαναπάφθηκε και με την τακτική που ακολούθησε δεν μπόρεσε να πείσει τους δεξιούς να τον ψηφίσουν.
Αν αποτύχει η προσπάθεια που κάνει το πολιτικό μπλοκ υπό την κυβέρνηση (μην ξεχνάμε τις συνομιλίες Τσίπρα και Καραμανλή που μπορεί να λειτούργησαν αντίστροφα αλλά είναι υπαρκτές) τότε αυτό που έρχεται είναι ακόμη χειρότερο για τη χώρα και την κοινωνία. Τα πρώτα δείγματα τα έχει δώσει άλλωστε ο κ. Μητσοτάκης από τη θητεία του στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης (απολύσεις κ.α).
Τα είχε δώσει μαζί με την κυβέρνηση Σαμαρά και από κοινού με το ΠΑΣΟΚ, που τώρα επιχειρεί ο κ. Μητσοτάκης ως πρόεδρος της ΝΔ επιχειρεί να κάνει και πάλι συνεταίρους, όπως και το Ποτάμι το οποίο εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα και οι Βρυξέλλες επιθυμούσαν διακαώς να το βάλουν στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πολιτική του μπλοκ αυτού που επιχειρείται να σχηματιστεί υπό τον Κ. Μητσοτάκη εμφανίζεται ως... ανανεωτική αλλά εκφράζει τον νεοφιλελευθερισμό και σε ορισμένα θέματα πιθανότατα να αποδειχθεί ακόμη πιο ακραίο από τις θέσεις των δανειστών. Μην ξεχνάμε τις απόψεις του νέου προέδρου της ΝΔ για τις αποκρατικοποιήσεις και τις απολύσεις στο Δημόσιο, αλλά και τα συμφέροντα που συνωστίζονται πίσω από την οικογένεια (τελευταίο παράδειγμα η στάση του κόμματος στο θέμα του ΕΣΡ που συνδέεται με τις τηλεοπτικές άδειες).
Μάλιστα, αυτή η πολιτική είναι πιθανό να οδηγήσει και σε διάσπαση τη ΝΔ, αφού ήδη πολλοί εντός του κόμματος δεν βλέπουν θετικά τα ανοίγματα Μητσοτάκη στο κέντρο και παρά του ότι ο νέος πρόεδρος της ΝΔ θέλει να δείξει πώς με τις τοποθετήσεις προσώπων που έχει κάνει δίνει βήμα σε όλες τις πτέρυγες κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει.
Ο κίνδυνος να αποσπαστεί η δεξιά πτέρυγα και να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα με στόχευση και τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής είναι υπαρκτός όσο ο κ. Μητσοτάκης θέλει πίσω το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και το υποχείριο των Βρυξελλών, το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη.
Οι πολιτικές εξελίξεις λοιπόν το επόμενο διάστημα εκτιμάται πώς θα είναι ραγδαίες και θα δείξουν πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πάει η χώρα και οι πολίτες της. Μην ξεχνάμε δε, πώς έχει για τα καλά ανοίξει θέμα εκλογικού νόμου.
pronews
