Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ
του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου
O Ρ.Τ.Ερντογάν κέρδισε θριαμβευτικά τις τουρκικές εκλογές κατακτώντας για άλλη μια φορά το κόμμα του ΑΚΡ την αυτοδυναμία επεκτείνοντας έτσι την πολιτική του κυριαρχία για άλλα τέσσερα χρόνια, το βασικότερο όλων όμως είναι ότι η Ελλάδα θα έχει απέναντί της έναν αλαζονικό αντίπαλο ισχυρότερο από ποτέ αφού επιβλήθηκε εν μέσω πραγματικά αντίξοων συνθηκών. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι θα ήταν το πρώτο κόμμ το ΑΚΡ μετά το πέρας της εκλογικής διαδικασίας όμως κανείς δεν περίμενε μια τόσο άνετη επικράτηση, και εν τέλει μια σαφή αυτοδυναμία. Οι λόγοι της ευρείας αυτής νίκης είναι πολλοί: Καταρχάς ο Ρ.Τ.Ερντογάν κυβερνά την χώρα αυταρχικά, που σημαίνει ότι τα τουρκικά ΜΜΕ παίζουν καθημερινά την δική του ατζέντα και επιβάλλουν τις δικές τους αποψεις στον ευάλωτο παγκοσμίως νοητικά μέσο ψηφοφόρο ο οποίος επηρεάζεται άμεσα απο τα κάθε λογής ΜΜΕ. Όλοι θυμούνται λίγες μέρες πριν τις εκλογές το κλείσιμο των Bügün TV και KanalTürk που ήταν οι μόνες αντιπολιτευόμενες φωνές. Σύμφωνα με τον γνωστό τουρκολόγο Ν.Χειλαδάκη η κρατική τηλεόραση, TRT, αφιέρωσε στο ΑΚΡ πενταπλάσιο χρόνο από το κόμμα της αντιπολίτευσης. Στα υπόλοιπα σχεδόν δεν τα ανέφερε καν! Ο αρχηγός του φιλοκουρδικού κόμματος ΗDP, Σαλαχαντίν Ντεμίρτας, κατάφερε να πιάσει το όριο του 10% και μπει στην βουλή κυριολεκτικά στο τέλος κατήγγειλε χθες το βράδι ότι "οι εκλογές αυτές δεν έγιναν υπό ισότιμες συνθήκες για όλα τα κόμματα." κάτι που ισχύει, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, ο Ρ.Τ.Ερντογάν πήρε τις εκλογές σχεδόν όπως τις ήθελε, έστω και με πολλά "φαλτσοσφυρίγματα". Δικαιώθηκε για την επιλογή του να οδηγήσει την τουρκική κοινωνία σε μια αιματηρή πόλωση καθώς κατάφερε να αποσπάσει τις ψήφους που χρειαζόταν από το εθνικιστικό κόμμα του ΜΗΡ αφού έπεισε τους ψηφοφόρους του ότι διαθέτει αρκετή "εθνικιστική" πυγμή απέναντι στους Κούρδους παρά το γεγονός ότι έχει ΄χασει τον έλεγχο της υπαίθρου σε Ντιγιάρμπακιρ και Χατάι. Ο ίδιος ο Ερντογάν, με συνεχείς δηλώσεις επισήμανσης του κίνδυνου της εξάπλωσης της τρομοκρατίας, δηλαδή του κουρδικού κινήματος και της τρομοκρατίας των ισλαμιστών, και με τοποθετήσεις για την απειλούμενη ασφάλεια ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις αλλά και στις επαρχίες της Ανατολίας κατάφερε να δημιουργήσει ένα δίλημμα "ή εγώ ή το χάος". Σε περιόδους χάους είναι αποδεδειγμένο ότι ο λαός συσπειρώνεται στην υπαρχουσα κυβερνώσα τάξη. Οι συγκρούσεις με το ΡΚΚ άλλωστε έφεραν στο προσκήνιο την συζήτηση ακόμα και για την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας. Ο τρίτος και πιο αφανής αλλά τελικά πολύ καθοριστικό λόγος είναι τα ισλαμικά τάγματα όπως αναφέρει ο Ν.Χειλαδάκης. "Τα μεγαλύτερα ισλαμικά τάγματα της Τουρκίας τάχτηκαν παραμονές των εκλογών φανερά υπέρ του Ερντογάν, ξεπληρώνοντας την μεγάλη υποστήριξη που τους παρείχε μετά από δεκαετίες κεμαλικής καταπίεσης και αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στην θριαμβευτική νίκη του. Τα ισλαμικά τάγματα επηρεάζουν εκατομμύρια ειδικά στις κεντρικές και ανατολικές επαρχίες όπου έχει μεγάλη επιρροή το φιλοκουρδικό κόμμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Milli Görüş, ίσως η μεγαλύτερη εθνικοθρησκευτική οργάνωση, παραμονές των εκλογών εκδηλώθηκε ανοιχτά υπέρ του Ερντογάν ενώ και μικρότερα τάγματα δήλωσαν ότι υποστηρίζουν το κόμμα των ισλαμιστών." Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα καθώς οι εκλογές τελειώσαν και η κουρδική σύγκρουση παραμένει. Ήδη στο Ντιγιαρμπακίρ έγιναν βίαιες διαδηλώσεις Κούρδων που διαμαρτύρονταν ότι τα αποτελέσματα ήταν νοθευμένα. Ο Ερντογάν προκειμένου να κερδίσει επέλεξε ακόμα και να ξαναξεκινήσει τον πόλεμο με τους Κούρδους οι οποίοι αποτελούν θέλοντας και μη μέρος της τουρκικής κοινωνίας. Πως θα μπορέσει να σταματήσει την σύγκρουση αυτή;
Τα οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας τώρα αρχίζουν, το τουρκικό οικονομικό θαύμα έχει τελειώσει, ενώ η εξωτερική πολιτική έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή απομόνωση της Τουρκίας.
Κανείς δεν εμπιστεύεται την Άγκυρα και δεν υπάρχει χώρα με την οποία να μην έχει "τσακωθεί".
Στα ζητήματα δημοκρατίας ο Ρ.Τ.Ερντογάν αναμένεται να "φιμώσει" και άλλο τα τουρκικά ΜΜΕ, και να κυνηγήσει όποιον δεν είναι της αρεσκείας του.
Το πρόβλημα είναι τι θα κάνει με την Ελλάδα. Είναι πλέον αλαζόνας, πανίσχυρος, και βλέπει ότι έχει απέναντί του έναν αντίπαλο εξαθλιωμένο από την εξαετή πολιτική των μνημονίων. Ο Ρ.Τ.Ερντογάν χρειάζεται να τύχει μεγάλης προσοχής, καθώς είναι απρόβλεπτος και το κυριότερο έχει την ψευδαίσθηση-βεβαιότητα, ότι όποια "αυθόρμητη" κίνηση και να κάνει απλά θα του "βγει", γιατί έτσι έγινε μέχρι τώρα.
pronews
