ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΘΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Η εμπλοκή με τους δανειστές στην απελευθέρωση της δόσης των 2 δισ. ευρώ, που απορρέει από την προκλητική αξίωση παράδοσης των κλειδιών των σπιτιών των Ελλήνων στα “αρπακτικά” των αγορών, παρά τα δύο νομοσχέδια με τα σκληρά προαπαιτούμενα μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση μετά τις εκλογές, επαναφέρει και μάλιστα πολύ γρήγορα το θέμα της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Επί της ουσίας το ζήτημα αυτό δεν έφυγε ποτέ. Απλά απομακρύνθηκε κάπως. Αυτή τη φορά όμως επιστρέφει ακόμη πιο ισχυρό και ο λόγος είναι πώς η ελληνική οικονομία διαλύεται. Η κρίση επιδεινώνεται συνεχώς από την επιβολή των capital controls και απειλεί να διαλύσει την ελληνική οικονομία που βυθίζεται στην ύφεση με δραματική συρρίκνωση του ΑΕΠ.
Το 2015 η ύφεση αν και έχει υπολογιστεί περί το 3,6-3,7% εκτιμάται πώς τελικά θα κλείσει στο περίπου 5%. Αυτό σημαίνει εξαμηνιαία ύφεση της τάξεως του 8-10%. Μιλάμε για την απόλυτη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας με τα capital controls να παραμένουν έως τουλάχιστον και το πρώτο εξάμηνο του 2016.
Το 3ο μνημόνιο επ΄ ουδενι δεν βγαίνει. Το είχαμε γράψει από το “pronews.gr” και είχε επισημανθεί από πολλές πηγές. Τα μέτρα που προέβλεπε δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν ακόμη και αν ψηφίζονταν. Αυτό συμβαίνει και τώρα και το αντιλαμβάνονται πλέον όλοι.
Οι δανειστές ζητούν και πάλι γη και ύδωρ για να δώσουν χρήματα και η κυβέρνηση προσφεύγει σε πολιτική στήριξη για να ξεπεράσει τα εμπόδια των “κόκκινων δανείων” και των πλειστηριασμών α' κατοικίας.
Έως πότε μπορεί να τραβήξει αυτό; Όλοι λένε όχι για πολύ ακόμη. Πλησιάζει η ώρα που η πρόταση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για εκούσια έξοδο από το ευρώ για πέντε χρόνια θα επανεξεταστεί. Οι Γερμανοί θεωρούν δεδομένο πως η Ελλάδα πρέπει να βγει εκτός ευρώ και πρέπει αυτό να γίνει τώρα.
Το ζήτημα όμως δεν είναι μόνο πώς οι Γερμανοί θέλουν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά και πολλοί Έλληνες πιστεύουν πλέον πώς η παραμονή της χώρας στο ευρώ θα υπονομεύσει την ιστορική της πορεία και την εθνική της κυριαρχία. Εκτιμούν πως μία έξοδος από το ευρώ θα δώσει προοπτικές ανάπτυξης.
Αυτό φάνηκε άλλωστε και από το δημοψήφισμα, όπου το 62% τάχθηκε κατά της συμφωνίας με τους δανειστές. Επί της ουσίας ένα μεγάλο ποσοστό απ' αυτούς ήθελε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Σήμερα το ποσοστό αυτό αυξάνεται ακόμη περισσότερο, όσο βλέπει πώς η ελπίδα που καλλιέργησε η κυβέρνηση της “Αριστεράς” χάνεται μέσα στα μνημόνια και στα μέτρα. Ήταν ίσως η τελευταία ελπίδα, αλλά η κυβέρνηση δεν φαίνεται να μπορεί να εκμεταλλευτεί τη στρατηγική θέση της Ελλάδας, αλλά ούτε και την κόντρα μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ για να βγει κερδισμένη.
Την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και αυτό που έρχεται, την πιθανή έξοδο της από την Ευρωζώνη, περιγράφει σε άρθρο του ο Αλέκος Παπαδόπουλος, από τους πλέον φανατικούς Ευρωπαϊστές και ένας πολιτικός το όνομα του οποίου “έπαιξε” ως υποψήφιος επικεφαλής μίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας με “τροικανική” βεβαίως κατεύθυνση.
Υποστηρίζει ο κ. Παπαδόπουλος ότι “το μνημόνιο σέρνεται ήδη κουρασμένο από μια κυβέρνηση που δεν αντέχει να το υπερασπιστεί, όλα τα οικονομικά μεγέθη επιδεινώνονται, χωρίς ελπίδα σταθεροποίησης” και επιτίθεται στην κυβέρνηση που παραμένει “βαθιά λαϊκιστική”, όπως σημειώνει, αλλά και στην αξιωματική αντιπολίτευση που “αδυνατεί να παράξει γεγονότα”.
Εκείνο όμως που έχει ενδιαφέρον είναι πώς, λέει ότι “ο λαός μας, εγκαταλελειμμένος στους «πνευματικούς» επαγγελματίες της λαϊκής πλάνης, περνά σε ολοκληρωτική φάση μηδενισμού και παραίτησης. Δεν «θέλει» στην ουσία το ευρώ. Δεν θέλει την οργανωμένη δουλειά. Δεν θέλει να ακούει για τον συλλογικό κίνδυνο. Δεν θέλει την πειθαρχία της αυτογνωσίας. Γιατί όλα αυτά δεν τα θέλουν οι πάσης φύσεως ηγεσίες του”.
Περιγράφει ουσιαστικά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και καταλήγει στο συμπέρασμα πώς “η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει με αυστηρότητα το πρόγραμμα ώστε να διατηρηθεί για ένα ακόμη διάστημα σε κατάσταση «νεκροφάνειας», αναμένοντας να επωφεληθεί από την τυχόν βελτίωση των οικονομικών στην Ευρώπη” και προσθέτει πώς:
“Εάν αυτό δεν γίνει τότε θεωρώ βέβαιο ότι θα αναγορεύσουμε, εκόντες -άκοντες, ως εθνική επιδίωξη την πρόταση του κ. Σόιμπλε για εκούσια έξοδο από το ευρώ, η οποία θα συνοδεύεται από γενναία χρηματοδότηση με την μορφή ενός 4ου μνημονίου. Μετά βλέπουμε…”, καταλήγει ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Έχει σημασία ποιος τα γράφει αυτά (ο άνθρωπος του Σημίτη που βεβαίως διατηρεί καλές σχέσεις με τους δανειστές).
Επισημαίνει και αυτός πώς η οικονομική κατάσταση στη χώρα είναι εξαιρετικά δύσκολη και οδηγούμαστε στην έξοδο από την Ευρωζώνη. Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό και τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη που μίλησε για “παράλληλο” τραπεζικό σύστημα, όπως και του ιδίου του κ. Τσίπρα πώς διαφωνεί σε πολλά από τα σημεία της συμφωνίας που ψήφισε.
Προκύπτει λοιπόν εύλογα το ερώτημα γιατί αυτό δεν συνέβη τον περασμένο Ιούνιο; Γιατί δεν βγήκε η Ελλάδα από την Ευρωζώνη τότε; Η απάντηση είναι δύσκολη. Αν όμως είχε συμβεί αυτό τώρα η χώρα σιγά σιγά θα είχε ξεπεράσει τα δύσκολα και θα βρισκόταν σε τροχιά ανάπτυξης.
pronews
