Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη κι υποκρισία για την αριστερά από το «φιλανθρωπικό» -ταυτόσημο με το φιλοζωικό- έργο εθελοντικής προσφοράς αριστοκρατών βορείων προαστίων και ροζ «αριστερών», που εξαντλούν την επαναστατικότητά τους σε φιλανθρωπικό έργο…
Είχα θίξει το ζήτημα (26 Ιουνίου 2015: Eίναι αριστερή πολιτική στο «μεταναστευτικό» η ταύτιση με τις θέσεις της τρόικα;) κι επανέρχομαι σήμερα, μετά τον βίαιο βομβαρδισμό των ΜΜΕ, με μπροστάρη το κανάλι του Αλαφούζου – ΣΚΑΙ, όπου ευθύνες αποδώθηκαν και στην νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της Συρίας. Οι «δημοσιογράφοι» λειτουργούν σε διατεταγμένη υπηρεσία αποσιωπώντας την στήριξη στους εξεγερμένους (διάβαζε κτήνη που αποκεφαλίζουν αθώους πολίτες) από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Αποσιωπώντας πως η Ελλάδα έχει απελάσει την πρέσβειρα της Συρίας από την πατρίδα μας, διατηρεί εμπόλεμη κατάσταση κι εμπάργκο στην φίλη Συρία. Αποσιωπώντας την υποστήριξη των τζιχαντιστών από την Τουρκία, το Ισραήλ, την Ευρωπαϊκή Ένωση… Θα επαναλάβω πως ο ελληνικός λαός οφείλει πολλά στον Hafez Al Assad και την Συρία…Στήριξε τον αντιδικτατορικό αγώνα εναντίον της χούντας των συνταγματαρχών κι ο Ανδρέας Παπανδρέου, που ποτέ δεν ξεχνούσε τους φίλους του, έκανε το πρώτο του ταξείδι εκτός Ελλάδας, μετά την δικτατορία, στην Συρία για να ευχαριστήσει τον πρόεδρο Assad. Η Συρία ήταν αυτή που στην κρίση του Μαρτίου 1987, όταν ο ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε βοήθεια, ο Άσαντ παρέταξε τα στρατεύματα της πατρίδας του, στα σύνορα με την Τουρκία, τον χωροφύλακα των ΗΠΑ στην Μεσόγειο και Μέση Ανατολή, με σαφή διακήρυξη προς την Τουρκία: «Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας»!. «Λαοί χωρίς μνήμη… δεν έχουν μέλλον!»… τόνιζε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Κι έτσι, επειδή έχω συχνά επισκεφθεί την Συρία με αποστολές του Παλαιστινιακού λαού, είμαι ίσως επηρεασμένος και μεροληπτικός υπέρ του αγώνα που δίνει ο λαός της Συρίας.
Aπευθύνθηκα λοιπόν στον φίλο μου Ouday Ramadan, στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Συρίας, με το καλασνίκοφ στο χέρι υπερασπίζεται την πατρίδα του και σε όλα τα διεθνή φόρα καταγγέλλει την ιμπεριαλιστική επίθεση που δέχεται η Συρία και τον ρώτησα «Ποιος είναι ο Σύρος πρόσφυγας;».
Η απάντησή του αυτούσια: «Ο Σύριος πρόσφυγας στο πλοιάριο… Στην Συρία είχε το σπίτι του, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε… Στην Συρία είχε την δική του γη, το χωράφι του, όπου οι ελιές και τα πορτοκάλια έδιναν καρπούς, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε… Στην Συρία τα παιδιά του σπούδαζαν ΔΩΡΕΑΝ από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε… Στην Συρία απολάμβανε ένα μισθό που του επέτρεπε να ζει με αξιοπρέπεια, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε… Στην Συρία ο μισθός του του επέτρεπε να πηγαίνει τουλάχιστον τέσσερις φορές τον μήνα σε ρεστοράν με την οικογένειά του, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε… Στην Συρία μπορούσε να μετακινηθεί κατά μήκος και πλάτος όλης της χώρας με δημόσιες συγκοινωνίες, πληρώνοντας 4 ευρώ, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε… Στην Συρία το κράτος παρείχε μηνιαίως τα απαραίτητα τρόφιμα διατροφής (ζάχαρη, ρύζι, τσάι, καφέ, ψωμί, γάλα…) με 3 ευρώ τον μήνα, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε… Στην Συρία είχε δωρεάν πάνω από 1.000 λίτρα πετρέλαιο για να ζεσταίνεται η οικογένειά του στην διάρκεια του χειμώνα, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε… Μετά ήλθε η Αραβική Άνοιξη, δημοκρατική και φιλελεύθερη, που τον έχωσε σε ένα φουσκωτό, σε ένα πλοιάριο, αφού πρώτα πούλησε τους ελαιώνες του, τον πορτοκαλεώνα του κι αφού πούλησε μέχρις και τις κιλότες και σώβρακα της οικογένειάς του. Δημοκρατικά εκλιπαρούσε τον Οθωμανό μπάτσο και τον χαρτζιλίκωνε για να περάσει τα σύνορα, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε… Δημοκρατικά αντιμετώπισε τον «κομμουνιστή» μπάτσο του «συντρόφου» Τσίπρα, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε… Σήμερα ελεύθερος να ζητιανεύει ανά την Ευρώπη, όλα αυτά που του παρείχε δωρεάν εκείνο το καταπιεστικό καθεστώς του Bashar Al Assad. Δικό του ζήτημα»
Αναρωτήθηκα… Αν η Ελλάδα, η πατρίδα μας δεχόταν επίθεση όπως δέχεται σήμερα η Συρία, θα πουλούσαμε τα πάντα για να την εγκαταλείψουμε; Αναρωτήθηκα, οι Γυναίκες -Λιονταρίνες είναι-, τα παλληκάρια, οι άνδρες της Συρίας που αρπάζουν τα όπλα κι υπερασπίζονται την γη τους, την πατρίδα τους… λαθεύουν; Οι Ελληνορθόδοξοι -κοντά στα 2 εκατομμύρια- που τους έχει εγκαταλείψει ο Βαρθολομαίος (δεν θέλει να χαλάσει την ζαχαρένια του σουλτάνου Ερντογάν, μιας και τον φιλοξενεί στην Κωνσταντινούπολη), που τους έχει εγκαταλείψει ο Ιερώνυμος (αυτός για να μην χαλάσει την ζαχαρένια της Ε.Ε. Και τα κονδύλια των προγραμμάτων) και που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν την Συρία… λαθεύουν;
Οι «αριστεροί» αλληλέγγυοι των προσφύγων, γιατί δεν οργανώνουν μερικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας;
Στις Ελληνορθόδοξες εκκλησιές απαιτούν οι Χριστιανές γυναίκες να γίνονται τα μαθήματα εκπαιδεύσεως των γυναικών στην χρήση των όπλων… για να υπερασπιστούν την πατρίδα και να μην γίνουν πρόσφυγες…
Στην Γαλλική πρεσβεία που τροφοδοτεί με όπλα τους φονιάδες τζιχαντιστές… στην ισραηλινή πρεσβεία που παρέχει σύγχρονο οπλισμό στα κτήνη του ισλαμικού κράτους και νοσοκομεία περιθάλψεως των τραυματιών τζιχαντιστών (σύμφωνα με διαπιστώσεις του ίδιου του ΟΗΕ), στο ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών που συμμετέχει ΕΠΙΣΗΜΑ στους «φίλους της Συρίας» (μαζί με Κόσοβο, κατεχόμενο ψευδοκράτος στην Κύπρο μας, τα Σκόπια με την ονομασία «Μακεδονία», τα αραβικά δικτατορικά καθεστώτα…);
Ξέπλυνε την συνείδησή σου «αριστερέ»αλληλέγγυε, ξέπλυνε την συνείδησή σου «πολιτισμένε» Ευρωπαίε και δώσε ελεημοσύνη σ’ αυτούς που θα γίνουν φθηνά εργατικά χέρια για τις πολυεθνικές, πόρνες για ένα κομμάτι ψωμί, έμποροι ναρκωτικών κι εγκληματίες… γιατί η δυστυχία εκεί θα τους οδηγήσει! Και φυσικά, εσύ αριστερέ εξόρκισε τον Λένιν, που ήταν σαφής: «Η φιλανθρωπία δολοφονεί την κοινωνία»! Αριστερός δεν είναι ο «φιλάνθρωπος», αλλά αυτός που παλεύει ν’ αλλάξει την κοινωνία!
Την πλήρη στήριξη της Ελλάδας προς τα ανθρωπόμορφα κτήνη στην Συρία άνοιξε η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ με την απέλαση της πρέσβειρας της Συρίας από την πατρίδα μας και μπροστάρης ο Δ. Αβραμόπουλος, παρών σε όλες τις συναντήσεις υποστηρίξεως των φονιάδων (στην φωτογρφία: 4η Συνάντηση των «Φίλων της Συρίας» στο Μαρόκο)
Η λέαινα Nadine Wannous, της Λαϊκής Πολιτοφυλακής, αρνήθηκε να γίνει πρόσφυγας, να γίνει πόρνη στην «πολιτισμένη» δύση… πολεμάει στο χωριό που γενήθηκε (Marin, Jableh), την γη των προγόνων της από αιώνες…
Νίκος Κλειτσίκας
