Αν αντί για φιγούρες και σπατάλες (πολιτιστική πρωτεύουσα, ανακατασκευές παραλίας, μετρό κ.λ.π. "τρίχες") κατασκεύαζαν σωστό βιολογικό καθαρισμό, θα κολυμπούσαν ακόμα και δεν θα ήταν ο Θερμαϊκός ανοικτός βόθρος.
ΑΛΕΞ
Υπήρχε μία εποχή που οι Θεσσαλονικείς δεν χρειαζόταν να πάνε στη Χαλκιδική ή σε κάποιο νησί για να απολαύσουν μια βουτιά στη θάλασσα. Δεν είχαν παρά να βγουν από το σπίτι τους, ή στην χειρότερη περίπτωση να "ταξιδέψουν" μέχρι την Καλαμαριά για να κάνουν το μπάνιο τους.
Ρεπορτάζ: Χριστίνα Φωτεινάκη
Για πολλές δεκαετίες, πριν η μόλυνση χτυπήσει την "πόρτα" του Θερμαϊκού κόλπου, οι Θεσσαλονικείς απολάμβαναν το μπάνιο τους σε παραλίες που σήμερα δεν μας περνάει καν από το μυαλό να βουτήξουμε. Το Ποσειδώνιο, το Καραμπουρνάκι και η Αρετσού, υπήρξαν για πολλά χρόνια πόλοι έλξης για τους κατοίκους της πόλης, που φορούσαν τα μαγιό τους και πήγαιναν εκεί για να κάνουν την κυριακάτικη βουτιά τους στα νερά του Θερμαϊκού. Εκείνη την εποχή, η παραλία της Θεσσαλονίκης γέμιζε από κόσμο που δεν πήγαινε εκεί για να φάει ή να πιει τον καφέ του σε ένα από τα αναρίθμητα μαγαζιά που έχουν ανοίξει σήμερα, αλλά για να κάνει ηλιοθεραπεία και να χαρεί ξέγνοιαστα τη θάλασσα. Μικροί και μεγάλοι περίμεναν πως και πως να έρθει η ώρα που θα πάνε και πάλι σε αυτήν την παραλία που ήταν, ναι μεν, δίπλα στο σπίτι τους, αλλά η ομορφιά και η καθαρότητά της θύμιζε νησί. Όλα αυτά, συνέβαιναν πριν η μόλυνση του Θερμαϊκού αλλάξει για πάντα όσα γνώριζαν οι παλιοί Θεσσαλονικείς για την Καλαμαριά, που σήμερα σε τίποτα δεν θυμίζει το καλοκαιρινό θέρετρο που κάποτε ήταν.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν αναρτήθηκαν στη σελίδα στο facebook Old Kalamaria και χρονολογούνται από το 1964 μέχρι το 1971:
Και για να σας ταξιδέψουμε ακόμα πιο βαθιά στην ιστορία της Θεσσαλονίκης, δείτε παρακάτω μια φωτογραφία από γυναίκες που έκαναν μπάνιο στην Αρετσού τη δεκαετία του 1930. Η εν λόγω φωτογραφία αναρτήθηκε από την ιστοσελίδα thessaloniki.photos.vagk.gr
seleo.gr
