Το 2010 που η χώρα εισήλθε στην «εξοντωτική επιμέλεια» της τρόικας, υπό τους ασφυκτικούς όρους της πρωτοφανούς μνημονιακής πολιτικής, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι εταίροι παρουσιάζονταν μουδιασμένοι. Κάνεις δεν γνώριζε με απόλυτη ειλικρίνεια, που θα οδηγούνταν το «κάρο» και ποιές θα ήταν οι εξελίξεις για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Τα ελληνικά «σκουπίδια» (ομόλογα) τότε ήταν διασκορπισμένα σε όλη την γηραιά ήπειρο. Μεθοδικά όμως οι τραπεζικοί οργανισμοί των ευρωπαίων εταίρων, με πρωτοστάτες τα γερμανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, φρόντισαν και απαλλάχτηκαν από αυτό το βάρος.
Τα πράγματα άλλαξαν .
Το βάρος του χρέους μετακύλησε. Το 2012 στην πρώτη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (γνωστή και ως PSI) πίεσαν, ώστε να υποστούν απώλειες οι ιδιώτες που είχαν ελληνικά ομόλογα στα χέρια τους. Έτσι και έγινε, με τους επενδυτές, ανάμεσα τους και Έλληνες μικροομολογιούχοι, να χάνουν πάνω από το 50% των χρημάτων τους που είχαν δανείσει στο ελληνικό κράτος και τη Γερμανία φυσικά να μη χάνει ούτε ευρώ από τον υπερδανεισμό των χωρών του Νότου, που είναι οι καλύτεροι πελάτες των προϊόντων τους.
Η Γερμανία έχει καταγράψει πολύ μεγάλα κέρδη από τα πακέτα στήριξης προς την Ελλάδα, από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα. Υπό το πρίσμα της γενικότερης αβεβαιότητας, τα γερμανικά ομόλογα παρουσιάζουν ιδιαίτερα αυξημένη ζήτηση, αφού είναι το πιο «ασφαλές καταφύγιο» για τον μέσο επενδυτή. Σε τέτοιο βαθμό που στη χώρα εισρέουν ποσά που πιέζουν τα επιτόκια δανεισμού της προς τα κάτω. Με αυτόν τον τρόπο η Γερμανία όχι μόνο περιορίζει στο ελάχιστο τον δανεισμό της, με το μικρότερο δυνατό επιτόκιο, αλλά τα συγκεκριμένα ποσά τα διοχετεύει στις χώρες του Νότου, με την Ελλάδα καλύτερο «πελάτη», και επιτόκια πολύ μεγαλύτερα. Το παραμύθι της επιβάρυνσης του «Γερμανού πολίτη», επομένως, καταρρέει στο λεπτό. Ο Γερμανός πολίτης δεν έχει επιβαρυνθεί ούτε ευρώ προς όφελος του έλληνα. Όσο κι αν τα «μαθήματα ηθικής» συνεχίζονται με αμείωτο βαθμό, όσο κι αν στο κυνήγι του Γερμανού ψηφοφόρου οι δανειζόμενοι διαφθείρονται, τα μαθηματικά παραμένουν εκεί για όποιον θέλει και έχει σκοπό να πληροφορηθεί την αλήθεια.
Τα δάνεια της γερμανικής κυβέρνησης (κύριου χρηματοδότη του ευρωπαϊκού ταμείου) στην Ελλάδα, δεν αποτελούν «ευγενείς χορηγίες». Μέρκελ και Σόιμπλε, έχουν αντιληφθεί πλήρως τα κέρδη που αποκωμίζει η χώρα τους και αυτού δεδομένου «κόπτονται» για να μην αλλάξει η υπάρχουσα κατάσταση. Τα κέρδη μόνο από τη «διαφορά επιτοκίων» ανέρχονται από 8 έως 17 δισ. ευρώ το έτος (Spiegel 2013), ποσό σημαντικά υψηλότερο από κεφάλαιο και τόκους δανείων που υποχρεούτai να επιστρέψει η Ελλάδα. Όσο μάλιστα κάθε κουβέντα για κούρεμα του χρέους αντηχεί σκανδαλιστικά στα αυτιά των Γερμανών, ποτέ η Γερμανία δεν πρόκειται να ζημειωθεί πρακτικά από το «ελληνικό ζήτημα».
Επομένως …«οι Γερμανοί είναι φίλοι μας», με το αζημίωτο!
