Το τραγικό περιστατικό στη Γαλλία με την αιματηρή κατάληξη της «ιερής οργής»ισλαμιστών εξτρεμιστών που πήραν εκδίκηση για την προσβολή που δέχθηκε… ο Μωάμεθ, κλείνοντας μερικά σπίτια με συνοπτικές διαδικασίες, αναδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας τις χαώδεις διαφορές ανάμεσα στην κουλτούρα της ανεκτικότητας και της ελευθερίας της Δύσης, με τη μεσαιωνική της πιο οπισθοδρομικής έκφρασης του Ισλάμ.
Αυτή η οπισθοδρομική κουλτούρα δυστυχώς αποτελεί πλέον παγκόσμιο ζήτημα ασφάλειας, που γιγαντώθηκε εξαιτίας του ότι η Δύση έπεσε θύμα της ίδιας της στάσης της απέναντι στα πράγματα, θεωρώντας αυτοκαταστροφικά, ότι η δική της ανεκτικότητα και αποστασιοποίηση από τη θρησκευτική «κηδεμονία» της καθημερινής ζωής, θα αποτελέσει αργά ή γρήγορα τον κανόνα και στην απέναντι πλευρά.
Αποδεικνύεται όμως, ότι πλέον καλείται από θέση στρατηγικά μειονεκτική, να κάνει όλα όσα δεν έχει κάνει τις δυο τελευταίες δεκαετίες για να προστατεύσει τον τρόπο ζωής της από υπανθρώπους ψυχασθενείς, που εκτρέφονται και μεγαλώνουν στις κοινωνίες της χωρίς να προσαρμοστούν ποτέ στον πολιτισμό της. Αυτοί, τελώντας σε ημιάγρια κατάσταση, στόχο έχουν να σκοτώσουν με κάποιο ηλίθιο θρησκευτικό πρόσχημα για να πάνε… στον παράδεισο, όπου τους περιμένουν οι 72 μαυρομάτες παρθένες, όπως πιστεύουν αυτά τα γνήσια θύματα της πιο γελοίας πλύσης εγκεφάλου που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Δεν έχει καν νόημα να ασχοληθεί κανείς με τον παραλογισμό όλων αυτών, πέραν του να συστήσει σε όποια κοινωνία θέλει να αυτό-προστατευθεί, να ξεριζώσει με τον πιο βίαιο τρόπο τα κατακάθια της όποιας θρησκείας θεωρεί ότι δικαιούται να διεκδικεί τη ρύθμιση της ζωής της Δύσης… και μάλιστα «εκτός έδρας».
Η σαρία θα πρέπει να απαγορευθεί δια ροπάλου και όποιος γουστάρει. Η παραμικρή αμφισβήτηση των ελευθεριών που εξασφαλίζει θεωρώντας τις μάλιστα αυτονόητες ο δυτικός πολιτισμός θα πρέπει να πατάσσεται με τον πιο αυστηρό τρόπο, όσο είναι ακόμα καιρός και πριν μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που ήδη αντιμετωπίζουν προβλήματα, ανακαλύψουν ότι η αντίδραση ήρθε πολύ αργά για να είναι αποτελεσματική.
Όποιου του αρέσει, μπορεί να επιστρέψει στην ισλαμική κοινωνία της προτίμησής του, είτε με «εθελούσια έξοδο» είτε με υποχρεωτική, εάν εντοπιστεί να κηρύττει την παράνοια «θεόπνευστων» κειμένων – αδιάφορο ποιων – με μοναδικό κριτήριο τον μη στοιχειώδη – έστω – σεβασμό της ελευθερίας του άλλου που δεν συμμερίζεται την αυνανιστικού χαρακτήρα ανησυχία των ισλαμιστών για τη μετά θάνατον ζωή και τη… μεθοδολογία εξασφάλισης της «απόλαυσης».
Είτε η Ευρώπη θα σοβαρευθεί και θα θεσπίσει ξεκάθαρους κανόνες για τη διαμονή στο έδαφός της, είτε οι υπέρμαχοι του πολιτισμού της θα ανακαλύψουν κάποια στιγμή, ότι ως μειοψηφία θα πρέπει απλά να υποταχθούν στον «δημοκρατικό κανόνα», αυτόν της πλειοψηφίας. Θα έχουν οι ίδιοι πέσει θύματα αυτού του κανόνα, ή μάλλον για την ακρίβεια, θύματα των ιδεοληψιών τους και της αδιαφορίας – αν όχι λοιδορίας – απέναντι σε όλους όσοι κάποτε φώναζαν για την έρμη την «ασφάλεια»…
Διότι όταν προβάλεις τη δημοκρατία, τις ελευθερίες και τα δικαιώματα ως αιτιολογία της απραξίας για ένα θέμα του οποίου η προβολή στο μέλλον προσφέρει τόσο ξεκάθαρα συμπεράσματα για το τι θα κληθούν οι δυτικές κοινωνίες να αντιμετωπίσουν, το να εμμένεις να συντηρείς τις δημοκρατικές προδιαγραφές έναντι κάποιων που δεδηλωμένα θα τις καταργήσουν όταν αυτοί γίνουν πλειοψηφία, επικαλούμενοι το… δημοκρατικό τους δικαίωμα, είναι απλά αυτοκαταστροφικό.
Τα χρονικά περιθώρια για την Ευρώπη έχουν στενέψει δραματικά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να θεσπίσει σκληρούς κανόνες και να τους εφαρμόσει, εάν θέλει να προασπίσει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και να διασφαλίσει το μέλλον του. Όποιος δραστηριοποιείται με οποιονδήποτε τρόπο στη Γηραιά Ήπειρο, θα πρέπει να τηρεί τους κανόνες της ελευθερίας και του σεβασμού των υπολοίπων, όπως επιβάλλεται προσαρμογή και σε όποιον δραστηριοποιείται σε περιοχές και χώρες με διαφορετικό αξιακό κώδικα.
