Του Σάββα Καλεντερίδη
Στην Ανατολική Μεσόγειο είναι σε εξέλιξη ένα ενεργειακό παιχνίδι, με σοβαρότατες γεωπολιτικές διαστάσεις και πτυχές, στο οποίο η Κύπρος και η Ελλάδα φαίνεται ότι έχουμε το «πάνω χέρι», με την Τουρκία να βρίσκεται εν αδίκω και χωρίς να έχει την σαφή στήριξη της Ουάσιγκτον.
Το παιχνίδι αυτό παίρνει ακόμα πιο σημαντικές διαστάσεις για την Ελλάδα, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι η έκβασή του, σε συνδυασμό με τις κινήσεις που γίνονται για κοινή δράση με Κύπρο, Αίγυπτο και Ισραήλ και τις διαδικασίες παραχώρησης οικοπέδων στην ελληνική θάλασσα νοτίως της Κρήτης, στο Λυβικό πέλαγος, οι οποίες γίνονται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, θα επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό και την έκβαση ενός εξαιρετικά ακανθώδους θέματος. Αυτού της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, που είναι το μοναδικό θέμα που υφίσταται μεταξύ των δυο χωρών, πάντα με βάση την επίσημη θέση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών.
Από την έκβαση των πιο πάνω κυριολεκτικά θα κριθεί ο τρόπος με τον οποίον θα υπάρχουν ως κράτη η Κύπρος και η Ελλάδα τον 21ο αιώνα.
Όσον αφορά τα της Κύπρου, στρατηγικός στόχος της ελληνικής πλευράς θα πρέπει πάση θυσία να παραμείνει ο εξής: Η διπλωματική, πολιτική και γεωπολιτική παρακαταθήκη που έχει συσσωρευθεί με τις έως τώρα κινήσεις και συμφωνίες, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την πραγματικά δίκαιη λύση του Κυπριακού.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;
Η κυπριακή κυβέρνηση δεν θα πρέπει να υποχωρήσει σε καμία περίπτωση στις πιέσεις που ασκούνται για να γίνει το ενεργειακό της Κυπριακής Δημοκρατίας στοιχείο των συζητήσεων και των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού.
Όπως δεν συζητά η κυπριακή κυβέρνηση τα έσοδα από διαφόρους τομείς της οικονομίας, όπως για παράδειγμα από τον τουρισμό, έτσι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το θέμα της εκμετάλλευσης των οικοπέδων της Κυπριακής ΑΟΖ και της συμμετοχής του ψευδοκράτους ή της ίδιας της Άγκυρας.
Με απλά λόγια, το ενεργειακό θα πρέπει να αποτελέσει κίνητρο για την τουρκοκυπριακή πλευρά, να επιδιώξει μια δίκαιη λύση, για να διαμοιραστούν με βάση τις πρόνοιες της λύσης και τα έσοδα από την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων, «ακριβοδίκαια», όπως δηλώνει επισήμως και η Ουάσιγκτον.
Όμως το ακριβοδίκαια πρέπει να προκύπτει από τη δίκαιη λύση και όχι από τη συμπερίληψη του ενεργειακού, ως στοιχείο των διαπραγματεύσεων.
Τα λέμε αυτά γιατί πληροφορούμεθα από αξιόπιστες πηγές από το νησί ότι τα δυο μεγάλα κόμματα δέχονται αφόρητες πιέσεις για να υποχωρήσουν και να υπογράψουν την κατασπατάληση του σοβαρού διπλωματικού και πολιτικού αποθέματος, που συνιστούν οι μέχρι τώρα κινήσεις γύρω από το ενεργειακό. Κίνηση που αν γίνει, θα είναι στην ουσία υπογραφή ενός νέου σχεδίου Ανάν χειρότερου από το αυθεντικό.
Έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο μας ότι η Τουρκία επιδιώκει την αύξηση της έντασης, αν είναι δυνατόν και την δημιουργία κλίματος στρατιωτικής κρίσης στην Αν. Μεσόγειο, για να εκτροχιάσει τις διαδικασίες έρευνας και εξόρυξης στα κυπριακά οικόπεδα, και να επιδιώξει πολιτική λύση της κρίσης στα πρότυπα των Ιμίων.
Υπό αυτήν την έννοια, ακριβώς για να μην δώσουμε πολύ χώρο στην Τουρκία να παίξει το παιχνίδι της έντασης, θεωρήσαμε ότι έχει κάποιο κατευναστικό νόημα η σύγκλιση της Ανώτατου Συμβουλίου Ελλάδος-Τουρκίας στην Αθήνα, σήμερα και αύριο.
Όμως αυτό προϋποθέτει από πλευράς του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ξεκάθαρη καταδίκη της Τουρκίας για τις συνεχιζόμενες παράνομες και πειρατικές έρευνες του «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ, και μάλιστα μπροστά στις κάμερες, την ώρα των κοινών δηλώσεων με τον Αχμέτ Νταβούτογλου.
Αν δεν γίνει αυτό, αν ο Σαμαράς δεν ζητήσει την άμεση αποχώρηση του «Μπαρμπαρός» και την ακύρωση της παράνομης NAVTEX, ασχέτως του τι θα συζητηθεί στο λεγόμενο Ανώτατο Συμβούλιο, η Ελλάδα θα έχει υποστεί μια σοβαρή ήττα, αφού θα δώσουμε στη διεθνή κοινότητα το μήνυμα ότι δεν υπερασπιζόμαστε τα δίκαια της Κύπρου αλλά ούτε και της χώρας μας και στην ουσία υιοθετούμε το δόγμα «σφάξε με Αχμέτ αγά μου ν’ αγιάσω».
Όσον αφορά την επίσκεψη στη Θράκη, αν τελικώς αυτή γίνει, τότε η κυβέρνηση θα έχει προσθέσει στο καρνέ της μια εξόχως αντεθνική πράξη.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία"
