Δεν είναι πια «ιστορικό μυστικό» ότι το Έπος του 1940 δεν έγινε πραγματικότητα μόνο από το Όχι του Μεταξά στον Ιταλό πρέσβη,αλλά και από την “ανυπακοή” ενός αξιωματικού.
Ο υποστράτηγος Κατσιμήτρος πολλές εβδομάδες πριν ξημερώσει η 28η Οκτωβρίου είχε λάβει προφορικά την «παρότρυνση», στα όρια της «εντολής», χωρίς αυτό να πάρει ποτέ τη μορφή πραγματικής στρατιωτικής διαταγής, να συμπτύξει τις γραμμές του και να προσπαθήσει να αμυνθεί βαθύτερα και πιο «αποτελεσματικά» στο ελληνικό έδαφος.
Με απλά λόγια “να ρίξει δυο τουφεκιές” για την τιμή των όπλων. Ευτυχώς δεν το έπραξε.
Αντί γι' αυτό, στην ημερήσια διαταγή του στο προσωπικό της VIII Μεραρχίας, του ηρωικότερου ίσως σχηματισμού στρατού της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, καλούσε σε άμυνα μέχρις εσχάτων και δήλωνε ότιοποιαδήποτε υποχώρηση ήταν αδιανόητη και ότι εκεί, στα σύνορα, ήταν και η τελευταία γραμμή άμυνας. Το αποτέλεσμα γνωστό και επικό το εορτάζουμε κάθε χρόνο τέτοια μέρα.
Δυστυχώς σήμερα Κατισμήτρος δεν υπάρχει. Δεν υπήρξε από το 2010-2011 όταν η επίθεση που δέχτηκαν οι Ένοπλες Δυνάμεις από τους “οικονομικούς γκουρού”, εσωτερικούς και εξωτερικούς ξεκίνησε. Επίθεση που συνεχίζεται.
Κανείς από την στρατιωτική ηγεσία δεν είπε ένα όχι σ΄ όσα παράλογα υποστήριζαν και απαιτούσαν οι υποστηρικτές του δόγματος των “αντιπαραγωγικών” και όσων με περίεργη επιμονή υποστηρίζουν ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις στην Ελλάδα είναι απλά μια “μαύρη τρύπα” στην οποία χάνονται χρήματα. Κανείς δεν αντέδρασε όταν ακούστηκαν απόψεις περί “μεγάλου στρατού” τον οποίο “δεν καταννοούμε γιατί τον χρειάζεστε”. Δεν αντιτάχθηκε κανείς στις αλόγιστες περικοπές όχι μόνο στους μισθούς του προσωπικού αλλά ακόμη και στα κονδύλια συντήρησης και υποστήριξης οπλικών συστημάτων που οι Έλληνες φοροογούμενοι έχουν πληρώσει για να λειτουργούν κι όχι για να μετατραπουν σε “εκθέματα”. Κανείς δεν βγήκε μπροστά να εξηγήσει στην κοινή γνώμη -όπως έγινε σ΄ όλες τις χώρες που υπήρξαν περικοπές- τι σημαίνουν για την Εθνική Άμυνα . Ένας που τόλμησε να το κάνει ο Α/ΓΕΝ ναύαρχος Κοσμάς Χρηστίδης αποστρατεύθηκε άρον άρον.
Τώρα που η κατάσταση δείχνει να δυσκολεύει ραγδαία στα ελληνοτουρκικά και στην Κύπρο ποιος θα αναλάβει την ευθύνη στην απευκταία περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά; Θα την αναλάβουν όσοι απερίσκεπτα ζητούσαν τις παράλογες και καταστροφικές περικοπές ή όσοι σιωπηλά τις δέχτηκαν; Θα αναλάβουν την ευθύνη οι “τεχνοκράτες” με τα κοστούμια ή οι επαγγελματίες με την στολή;
Όλα τα δεδομένα δυστυχώς δείχνουν ότι τα δύσκολα που έρχονται δεν θα έχουν να κάνουν μόνο με τα οικονομικά. Και όσο κι αν “έτρεξαν” πολλά θέματα τους τελευταίους μήνες βασικά κενά δεν μπορούν να καλυφθούν άμεσα και προβλήματα δεν μπορούν να επιλυθούν δια μαγείας.
Παρόλα αυτά η ελληνική πολεμική μηχανή παραμένει υπολογίσιμη με προσωπικό που έχει μάθει να επιχειρεί πάντα με ελλείψεις αλλά και με “εφευρητικότητα” και πάθος. Όπως και στο Έπος του 40, μην το ξεχνάμε. Απλά τώρα λείπει ο Κατσιμήτρος.
agioritikovima.gr
