Η πολιτική ηγεμονία την οποία κατάφερε να επιβάλλει την τελευταία δεκαετία στην Τουρκία ο Ταγίπ Ερντογάν, είναι αυταπόδεικτα αδιαμφισβήτητη, ακόμη και στη σκιά της σιωπηλής εξέγερσης της πάντα κοσμοπολίτικης Κωνσταντινούπολης, που έμεινε ατελής και αυτοϋπονομεύτηκε.
Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκλεγμένος απευθείας από τον λαό πλέον, ο Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει να… παριστάνει τον Ατατούρκ, μόνο που στον καθρέφτη του προσωπικού αυτοπροσδιορισμού του είναι εμφανής η θαμπάδα της έπαρσης που δεν συμβαδίζει απολύτως με τη σύγχρονη πραγματικότητα την οποία καλείται να διαχειριστεί ο Τούρκος ηγέτης.
Το τελευταίο (;) και πιθανότατα μοιραίο, αλλά σίγουρα επικίνδυνο για τη… γύρω περιοχή λάθος του Ταγίπ Ερντογάν, είναι η πεισματική εμμονή στην επιλογή του Αχμέτ Νταβούτογλου για την πρωθυπουργία, αντί για τον Αμπντουλάχ Γκιούλ, που θα ήταν η εμφανής, αυτονόητη λύση.
Ο απερχόμενος Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, είναι ένας ακαδημαϊκός και πρέσβης που δεν έχει εγκαταλείψει το όνειρο… αναστήλωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Προσπερώντας την ηχηρή πραγματικότητα μιας χώρας η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της οποίας δοκιμάζεται και ταλαιπωρείται, τουλάχιστον από την Άγκυρα και… πιο μακριά.
Οι ψευδαισθήσεις μεγαλείου του Νταβούτογλου, έρχονται να “φλερτάρουν” με τις αντίστοιχες του Ταγίπ Ερντογάν, διαμορφώνοντας ένα μάλλον εκρηκτικό μείγμα. Και, σε κάθε περίπτωση, απομακρύνοντας φωνές λογικής και μετριοπάθειας, που θα ήταν περισσότερο χρησιμές για την Τουρκία αλλά και συνολικά τη γειτονιά μας, στη σημερινή δύσκολη διεθνή συγκυρία που βιώνουμε.
Το μέλλον φυσικά θα δείξει… πόσο σύντομα θα εξελιχθεί ο Αμπντουλάχ Γκιούλ σε αντίπαλο δέος του Ερντογάν, και το πρόσωπο γύρω από το οποίο θα συσπειρωθούν όλες οι μετριοπαθείς δυνάμεις της Τουρκίας, πέρα και πάνω από κόμματα.
Με την αυτονόητη ελπίδα… να μην είναι αργά.
http://ysterografa.gr/
