του Αριστοτέλη Βασιλάκη
Είμαστε στο έτος 2009. Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή βρίσκεται εν μέσω θύελλας, αφού έχει ξεκινήσει τόσο η παγκόσμια οικονομική κρίση , ενώ η σκανδαλολογία ταλανίζει την χώρα. Ο διεθνής οίκος Fitch υποβαθμίζει την χώρα και ο Καραμανλής γνωρίζει από πρώτο χέρι τι είναι αυτό που έρχεται, κάνοντας μία προσπάθεια να πείσει για συναίνεση την αξιωματική αντιπολίτευση και τον Γιώργο Παπανδρέου.
«Η κρίση θα έχει απρόβλεπτη ένταση και διάρκεια» λέει στη Βουλή ζητώντας εθνική συνεννόηση. Η απάντηση του Γιώργου Παπανδρέου είναι παροιμιώδης:
«Oι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις μας έφεραν την κρίση , οι σοσιαλιστές θα βρουν τη λύση» .
Η συνέχεια λίγο έως πολύ είναι γνωστή....
Τον Κώστα τον Καραμανλή το νεότερο μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς για πολλά. Για το φιάσκο της «επανίδρυσης του κράτους», για την μάχη που σχεδόν δεν δόθηκε ΠΟΤΕ με τη διαπλοκή, για τα golden boys του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, για την ανεξέλεγκτη αύξηση του δημοσίου χρέους μετά το 2007, για ορισμένες πολύ κακές αλλά καθοριστικές επιλογές του σε συνεργάτες, ακόμα και για το γεγονός ότι πολύ συχνά προσάρμοζε την πολιτική του ανάλογα με τα ευρήματα, των ελεγχόμενων από τη διαπλοκή εταιρειών δημοσκοπήσεων. Επίσης μπορεί κάποιος να του ασκήσει κριτική για την εκκωφαντική του σιωπή, αλλά και για τα «ΝΑΙ σε όλα» στα Μνημόνια.
Ωστόσο υπάρχουν και κομβικής σημασίας ζητήματα, στα οποία ο Καραμανλής αποδείχτηκε ΚΑΙ ηγέτης ΚΑΙ πατριώτης ΚΑΙ με στρατηγικό όραμα για τον Ελληνισμό.
Εκ των υστέρων προκύπτει ότι ο Καραμανλής δικαιώνεται μέρα με την ημέρα για τις περισσότερες στρατηγικές επιλογές του. Τα βασικά ζητούμενα της προεκλογικής του ατζέντας και το 2000 και το 2004, αλλά και της θητείας του, όπως η καταπολέμηση της διαφθοράς, οι «νταβατζήδες» και η επανίδρυση του κράτους μπορεί να έμειναν ζητούμενα, ωστόσο αποτελούν το διακύβευμα της πολιτικής ζωής και της κοινωνίας μας ακόμα και σήμερα… Αποτελούν την πληγή που ταλαιπωρημένου σαρκίου της Ψωροκώσταινας…
Ο Καραμανλής είπε ΟΧΙ, στο Βουκουρέστι, είπε ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν, είπε ΝΑΙ στην ενεργειακή και τη γεωστρατηγική συνεργασία με Ρωσία και Κίνα, ώστε η Ελλάδα να μην εξαρτάται από έναν ΜΟΝΟ πόλο παγκόσμιας πολιτικής, οικονομικής και γεωπολιτικής επιρροής, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ, από τη γραμμή του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, που είχε πει το ιστορική «Ανήκωμεν εις τη Δύσιν»…
Το γεγονός ότι δεν κατάφερε να επιλύσει παθογένειες δεκαετιών, κατάλοιπα μιας γενιάς, (του Πολυτεχνείου), στο τέλος τον γύρισαν ανάποδα και τον έπνιξαν. Ακόμη δεν υπάρχει εξήγηση γιατί έγινε σάκος του μποξ για αμαρτίες των άλλων και ειδικότερα του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ.
Ακόμα και σήμερα είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι πιστεύουν, ότι ο Καραμανλής πλήρωσε πολύ ακριβά και ποικιλοτρόπως εκείνο το ΟΧΙ που τόλμησε στο Βουκουρέστι, όπως βέβαια και τα υπόλοιπα «αντισυμβατικά» σημεία των πολιτικών του.
Αποδεικνύεται πως υπάρχουν και στις μέρες μας πολιτικοί ηγέτες που λένε ΟΧΙ κι ας έχασαν τις παγκόσμιες θέσεις και αξιώματα, για τα οποία προορίζουν την Αυτού Μεγαλειότητα τον ΓΑΠ (της Μαργαρίτας, γιατί ο Ανδρέας τον αποκήρυξε).
Τα παπαγαλάκια της διαπλοκής όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί προπαγάνδας που γκρέμισαν την κυβέρνηση Καραμανλή, στη συνέχεια άρχισαν το «παραμύθι» της λιποταξίας από τα δύσκολα. Βέβαια το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Οι περισσότεροι γνωρίζουν πως ο Καραμανλής όχι μόνο δεν είχε σχεδιάσει την πρόωρη πολιτική του συνταξιοδότηση, αντιθέτως εκβιάστηκε στυγνά, παρακολουθήθηκε, ενώ έγινε και προσπάθεια να δολοφονηθεί… Όλ’ αυτά τον έστειλαν πρόωρα σπίτι του… Προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων…
Ο Καραμανλής αντιθέτως σύμφωνα με όλα τα ρεπορτάζ είχε σκοπό να παραμείνει στη μάχη και να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις, για την αφύπνιση του ελληνικού λαού. Θυμίζουμε δύο χαρακτηριστικές κουβέντες του στις αρχές του 2009 με πολύ μεγάλη σημασία:
Η πρώτη σε συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, χαριεντιζόμενος πικρόχολα: «Προσέξτε γιατί μας βλέπω να συνεδριάζουμε εδώ παραδίπλα» (σ.σ. εννοούσε στη Ρηγίλλης αλλά είπε «να συνεδριάζουμε», δηλαδή με τον ίδιο παρόντα)
Η δεύτερη σε συνομιλητές του από τον στενό προσωπικό του κύκλο : «Δύο πράγματα δεν θα κάνω ποτέ. Δεν ρίχνω "λευκή πετσέτα". Και δεν γίνομαι Σημίτης».
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έφυγε παραμένουν αδιευκρίνιστες επίσημα, αλλά είναι ΞΕΚΑΘΑΡΕΣ πλέον στα μάτια των περισσοτέρων… Υπάρχει κάτι πάντως που έχει αλλάξει και κάποια στιγμή θα δώσει την ώθηση στον Καραμανλή ΚΑΙ να μιλήσει ΚΑΙ να πράξει… Ο Ελληνικός λαός αρχίζει να αφυπνίζεται… Αρχίζει και αποκαλύπτεται το στυγνό σχέδιο καταλήστευσης της χώρας, που ολοκληρώθηκε με την οικονομική της καταστροφή.
Το ποιους θα καταδείξει η έρευνα ως φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς, δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε. Εάν αυτό το δόλιο σχέδιο θα συνδεθεί και με την άλλη δικαστική έρευνα που βρίσκεται σε εξέλιξη και αφορά την χάλκευση των στοιχείων για την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο θα φανεί τους επόμενους μήνες.
Η ελληνική τραγωδία όμως παραμένει δεδομένη και οι πολίτες διψούν για δικαιοσύνη. Αυτός είναι και ο λόγος που μόλις έγινε γνωστή η είδηση για τις ενέργειες της δικαιοσύνης, επήλθε τρόμος σε όσους πρωταγωνίστησαν ποικιλοτρόπως σε αυτή την πορεία εξαθλίωσης της χώρας.
Είναι εδώ αυτοί οι θλιβεροί άνθρωποι, που αυτοαναγορεύονται σε δημοσιογράφους και μάλιστα «έγκυρους». Όλοι αυτοί που συκοφαντούν ακόμα και σήμερα όποιον τολμάει να λέει ΟΧΙ. Απ’ όποιον ιδεολογικό χώρο κι αν προέρχεται, σε όποια κοινωνική τάξη κι αν ανήκει…
