* Για να γνωρίζουμε σε ποια προσπάθησε να σηκώσει το...ανάστημά του ο Βενιζέλος!!!
_____________________
Ελένη Θεοχάρους, Μάχιμη Ευρωβουλευτής, ικανή παιδοχειρουργός, βραβευμένη ποιήτρια
Συνέντευξη στο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ
Ημερομηνία: 23-12-2013
-Χριστούγεννα μεθαύριο με τον κόσμο να ψάχνει τον Αϊ Βασίλη στα κοινοτικά παντοπωλεία, στις ουρές των συσσιτίων, στα «ιατρεία των φτωχών»!
Οι άνθρωποι μας, οι Κύπριοι, αίφνης ενηλικιώθηκαν. Ξαφνικά είδαν μπροστά τους την αλήθεια, πως δεν υπάρχει Αϊ Βασίλης, έσβησε το λυτρωτικό ψέμα του γενναιόδωρου, ανοικτοχέρη σπάταλου και μεγαλοπρεπούς παππούλη με την άσπρη γενειάδα, τα κόκκινα ρούχα, τα έλκηθρα, τα δώρα, τις καμινάδες, και βρέθηκαν να σκαλίζουν τον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας και της κοινωνίας για το ψωμί και το φαγητό τους. Εικόνες ξεχασμένες, από τους περασμένους αιώνες, που ούτε οι σεναριογράφοι δεν βάζουν στα κυπριώτικα σκετς.
Στιγμές από αλλοτινούς κόσμους που δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα ζούσαμε στο νησί μας. Είναι οι στιγμές που τρέμω, καθώς θυμάμαι τον μικρό Αφγανό της Αθήνας που σκαλίζοντας τα σκουπίδια τινάχθηκε στον αέρα από την βόμβα κάποιου δειλού τρομοκράτη. Εν προκειμένω τρομοκράτης είναι η εγγενής πολιτειακή ανεπάρκεια που δεν μπορεί να συντηρήσει την κοινωνική συνοχή γιατί δεν μπορεί να διασφαλίσει ένα πιάτο φαί για τους γερόντους.
-Η πρώην μεσαία τάξη της Κύπρου καταρρέει, έμειναν άνεργοι, η ζωή τους αναποδογυρίστηκε, ζητούν βοήθεια από ψυχολόγους.
Το αστικό όνειρο χάθηκε. Όχι μόνο η μεσαία αλλά και η αγροτική και η εργατική τάξη, δυστυχώς από την δραματική και εγκληματική ανεπάρκεια ενός άλλου ουτοπικού "ονείρου", που σε όλο τον πλανήτη αποδείχθηκε εφιάλτης, του κομμουνισμού. Έμελλε να περάσει και η Κύπρος την λαίλαπα αυτή, ακυρώνοντας όσους πίστεψαν έστω και για λίγο στην πιθανότητα ενός δίκαιου κόσμου. Λίγοι μπορούν να καταφεύγουν σε επαρκείς ψυχολόγους, γιατί η ανατροπή τους παρέσυρε κι αυτούς. Δεν μιλώ για αντικαταθλιπτικά, αυτό νομίζω είναι ξεκάθαρο. Το «συντακτικό» κόμμα στην πρώτη γραμμή της απάντησης μου είναι πριν από το «δυστυχώς» όχι μετά.
- Τα πρώτα Χριστούγεννα υπό επιτήρηση, τα πρώτα μνημονιακά Χριστούγεννα, τα πρώτα κουρεμένα, με υψηλούς καλεσμένους τους τροϊκανούς.
Ναι, αλλά όσοι πεινούν, δεν πεινούν μόνο την μέρα των Χριστουγέννων. Αυτό δε πρέπει να το ξεχνάμε. Αλλά οι τροϊκανοί δεν ήλθαν απρόσκλητοι. Τους κάλεσε η Κυβέρνηση Χριστόφια. Μας συμπεριφέρθηκαν και εξακολουθούν να είναι πολύ σκληροί, αυταρχικοί άτεγκτοι με την Κύπρο και τον λαό μας. Νιώθω πολύ μεγάλο θυμό με όλους αυτούς. Νιώθω όμως ακόμη μεγαλύτερο θυμό με όλους όσους εγκλημάτησαν, άτιμοι και κατάπτυστοι όντες, εναντίον του λαού κι οδήγησαν την οικονομία στην διάλυση και την θαλερή κοινωνία στην μιζέρια. Και κάτι άλλο, για όλους εκείνους που καταφεύγουν στον επικίνδυνο λαϊκισμό να φορτώνουν την καταστροφή μας στην τρόικα, στην Μέρκελ στην ΕΕ. Αν η τρόικα ερχόταν ένα χρόνο νωρίτερα, τα μέτρα που θα επέβαλλε στον λαό θα ήσαν σαφώς ηπιότερα. Και θα περνούσαμε την στενωπό, ενδεχομένως αβρόχοις ποσί. Τότε θα ήταν καλή η τρόικα και τώρα δεν είναι?
- Μαζί με τους Γιατρούς του Κόσμου – ’Εθελοντές Γιατρούς‚ δημιουργήσατε «Το ιατρείο των φτωχών»;
Ναι. Ιατρεία αλληλεγγύης λέγονται, κοινωνικά ιατρεία. Για όλους όσους χρειάζονται ιατρική περίθαλψη. Αλλά εμένα μ αρέσει να τα λέω ιατρεία των φτωχών. Είναι ένας ποιητικός όρος, συμβατός με την ελπίδα και την δική μου καθημερινότητα. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν ούτε στο νοσοκομείο να πάνε. Πέρα από το γεγονός ότι τα νοσοκομεία είναι βαρυφορτωμένα. Ευτυχώς η Κυβέρνηση, μάς βοήθησε πολύ και νομίζω ότι δημιουργείται η επικουρία των εθελοντών προς τα δημόσια ιατρεία. Επίσης υπάρχουν αρκετοί ιδιώτες γιατροί, οι οποίοι με προσωπικές δαπάνες και με την προσωπική τους ιατρική φροντίδα, μάς βοήθησαν στην αντιμετώπιση αρκετών περιστατικών. Κάποιοι άλλοι βέβαια μας απέπεμψαν.
-Στα όρια της ανέχειας οδηγούνται ολοένα και περισσότερες οικογένειες.
Αυτό το ζω πολύ έντονα, αυτή είναι η δική μου καθημερινότητα. Μια κοινωνία που γαντζώνεται από την ψυχή μου και την ξεσκίζει. Δεν είναι υπερβολή. Το απελπισμένο τηλεφώνημα κάθε λίγο, τα χιλιάδες μηνύματα στο διαδίκτυο, τα χαρτάκια που μαζεύω όταν πηγαίνω κάπου, μοιάζουν με ουρλιαχτό ασθενοφόρου, μοιάζουν αναγγελία από την νοσοκόμα, ενός αναμενομένου θανάτου.
-Χιλιάδες άνεργοι, με τους νέους να ετοιμάζονται για μετανάστευση.
Καλά, πάντα υπήρχε μετακίνηση ανθρώπων από τις φτωχές υποανάπτυκτες, στις πλούσιες αναπτυσσόμενες κοινωνίες. Δεν με τρομάζει η μετανάστευση και ειδικά αν γίνεται μέσα στην ΕΕ. Πάντοτε ενεθάρρυνα τους νέους που κατάφερναν να διακριθούν σε ένα τομέα εκτός Κύπρου, να μη σπεύδουν να επιστρέφουν. Πίστευα και πιστεύω πως σε κάθε καλό πόστο πρέπει να έχουμε Κύπριους πατριώτες.
Εντούτοις, δεν χάνουμε πια τους ανθρώπους μας, όπως παλιά. Ο κόσμος είναι μια σταλιά, είμαστε συνέχεια σε επαφή με όποιον θέλουμε. Θεωρώ αυτό το φαινόμενο, παροδικό. Θα περάσει. Θα προτιμούσα βεβαίως να ήταν εθελουσία η μετακίνηση των νέων προς κατάκτηση σημαντικών θέσεων στην ΕΕ και όχι καταναγκαστική. Συνεπώς, ας γίνει τούτο ένα μάθημα, αφορμή για μια βαθύτερη ενδοσκόπηση, αυτοκριτική για την στάση μας όλα τούτα τα χρόνια απέναντι σε φτωχότερους από εμάς μετανάστες.
-Πώς φτάσαμε ως εδώ;
Η κάθε αξία που θέρμαινε την ζωή μας μπήκε στο στόχαστρο των μεταμοντέρνων εκσυγχρονιστών, των αναρριχητικών της εξουσίας, και ευτελίστηκε. Ζούμε σε μια εποχή όπου το κάθε τι επιτρέπεται προκειμένου να γίνεις πλούσιος εν μια νυκτί, αν δεν κλέψεις δεν είσαι άξιος, η κοινωνική επιτυχία ταυτίζεται με την οικονομική, η παρακμή προελαύνει υπονομεύοντας την κοινωνία, ενώ οι αντιδράσεις μας δεν είναι παρά αλλοπρόσαλλες μιντιακές εκδουλεύσεις και εξυπηρετήσεις, η παιδεία διαλυόταν και διαλύεται, οι στρεβλώσεις της αφήνουν χιλιάδες παιδιά στην ελλιπή μόρφωση ή στην μονοθεματική εξειδίκευση και η πολιτεία δεν τιμώρησε ποτέ κανένα. Υπήρξε ομαδική συνενοχή λες και όλοι είμαστε κλέφτες και κλεπταποδόχοι ή μήπως;
- Τι σας πληγώνει σήμερα στην Κύπρο;
Η άγνοια των πολλών κι ο λαϊκισμός των γελοίων, των συμπεριφερομένων ως γέλη, ως γόμα που κολλά παντού, των αυτοαποκαλουμένων ρυθμιστών. Τι ρυθμίζουν τόσα χρόνια πέρα από τις θεσούλες τους;
-Ζητείται ελπίς, από πού θα έλθει;
Η Ελπίδα όπως και το χρέος και η ευθύνη, είναι απόλυτα προσωπικές υποθέσεις. Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Μπορούμε να συντηρήσουμε αυτή την ασθενική ελπίδα, να την κρατήσουμε να σιγοκαίει μέσα σε κάθε άνθρωπο. Αν δεν αφήσουμε τα παιδιά να πεινούν, να κρυώνουν, να σταματούν το σχολείο γιατί οι γονείς δεν έχουν έσοδα. Αν δεν αφήσουμε τους γέρους απροστάτευτους και μόνους. Με μια βαθειά ενδοσκόπηση των λίγων ανθρώπων που εξακολουθούν να σκέφτονται, να πονούν, να αγωνιούν και με συλλογικό στοχασμό. Αλλά και με συνεργασία ηθική, πέρα από κόμματα και ιδεοληψίες.
-Ποιο το μεγάλο στοίχημα που καλείται κυβέρνηση να κερδίσει;
Να τιμωρήσει τους ενόχους, να αποδώσει δικαιοσύνη, να ανακτήσει τον δημόσιο πλούτο που υφάρπαζαν οι εγκληματίες, να δώσει όραμα στους πολίτες, να συντηρήσει την ελπίδα.
-Πώς βλέπετε 2014;
Πιο δύσκολο από το 2013.
-Με τον τίτλο «Αρχόντισσα των Εκκλησιών και Οφικιάλιος του Αγίου Μάρκου», τιμηθήκατε πρόσφατα από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρο Β’ για την δράση σας στην Αφρικανική Ήπειρο, ως εθελοντής Ιατρός και ως Πολιτικός, προς προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Προσωπική καταξίωση;
Ναι, πολύ μεγάλη τιμή. Ανταμοιβή για το ένα τέταρτο του αιώνος που πέρασα στην Αφρική, για την τουλαραιμία και τις άλλες αγωνίες που εισέπραξα, αλλά και γιατί απομύζησα κάθε δροσοσταλίδα της μαγείας των Ιθαγενών, κάθε λογής περιπέτεια στους τροπικούς.
Είναι ωστόσο και σοβαρή δέσμευση για το τι πρέπει να κάνω από δω και πέρα.
- Η πολιτική μπορεί να διατηρεί ακέραια την ανθρωπιστική διάσταση και να καταξιώνεται ως κοινωνική προσφορά;
Η πολιτική είναι ανθρωπιστική δράση. Αν δεν είναι, συνιστά μικροπολιτική, συνιστά αγυρτεία και αχρείο λαϊκισμό που αργά ή γρήγορα τιμωρείται από τον λαό.
- Διαβήκατε το δρόμο του εθελοντισμού σε εμπόλεμες ζώνες και σώσατε χιλιάδες ζωές ανά τον κόσμο: Ναγκόρνο Καραμπάχ, Βοσνία, Κοσσυφοπέδιο, Ιράκ, Αφγανιστάν, Γάζα. Ζήσατε τον εμφύλιο της Συρίας, της Λιβύης, της Αλβανίας κοντά στους Έλληνες Βορειοηπειρώτες. Δουλέψατε με θύματα πολέμου στην Γεωργία, αλλά και με θύματα φυσικών καταστροφών, όπως το τσουνάμι που έπληξε την Κεϋλάνη. Πώς βρεθήκατε στο δρόμο αυτό;
Νομίζω πως ήταν μια προδιαγεγραμμένη ιστορία, που σχηματοποιήθηκε από τους έρωτες μου με όλους τους παραμυθάδες του κόσμου. Βεβαίως καθοριστικές ήσαν οι αρχέγονες μνήμες του απελευθερωτικού μας αγώνα, όπου θριάμβευσε ο ανθρωπισμός του λαού μας, από την ποίηση των αναλφάβητων που μου δίδασκε η πανέμορφη γιαγιά μου, από τη μάνα και τον πατέρα μου, οι οποίοι μετά την έπαρση της σημαίας μας, κάθε Κυριακή με πήγαινα στην εκκλησία, από το κατηχητικό, από το γεγονός ότι αγόραζα παπούτσια και ρούχα μόνο μια φορά τον χρόνο, από την ομορφιά του χωριού μου, από το γεγονός ότι ήμουν πάντα ένα διψασμένος σκαντζόχοιρος που έσκαβε παντού λαγούμια για να βρει νερό.
-Αν η αδρεναλίνη σας δεν είναι ψιλά, η ζωή σας θα είναι ανιαρή;
Η ζωή μου καθίσταται ανιαρή όταν δεν έχω έναν δύσκολο στόχο να με σαγηνεύει, να με γοητεύει, να με ελκύει, να με καθηλώνει, να με δεσμεύει.
-Ποια η κορυφαία αποστολή;
Πολλές. Ξεχωρίζω την πρώτη-πρώτη στην Βηρυτό, μαθητευόμενη χειρουργός με πολλή ενθουσιασμό, λιγοστά εφόδια, τρομακτική άγνοια του κινδύνου. Ξεχωρίζω επίσης την πρώτη (αμιγώς Κυπριακή) αποστολή στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, τον πλου του Dignity και την επίθεση του Ισραηλινού Ναυτικού εναντίον του μικρού μας σκάφους, τις ειρηνικές –όχι τις πολεμικές - αποστολές στην Γάζα, στην πολική ζώνη της Ρωσίας, στον Νότιο Ειρηνικό. Τι να πω, η κάθε μια έχει τις δικές της ρυτίδες και κάθε ρυτίδα το δικό της παράσημο και την δική της γοητεία.
-Η πιο επικίνδυνη;
Η επικείμενη.
-Η αποστολή που δεν έκανα;
Στον στολίσκο του "Μαβή Μαρμαρά". Μου είχε προταθεί να τεθώ επικεφαλής. Είχα πολλές αμφιβολίες, πολλές ενστάσεις, φοβίες, προκαταλήψεις ίσως και πολλές ενοχές. Είχα και έχω.
-Φοβηθήκατε ποτέ;
Πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν με κυρίευσε ο πανικός. Πιο πολύ φοβόμουν όταν έπρεπε να κάνω μια επέμβαση χωρίς έμπειρο αναισθησιολόγο μαζί μου.
-Το 1993 ιδρύσατε την Εθνική Αντιπροσωπεία Κύπρου της Διεθνούς μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» και διετελέσατε Πρόεδρός της μέχρι το 2001. Προσωπική σας επιτυχία η αναγνώριση των ΓΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ –ΚΥΠΡΟΥ ως του όγδοου ισότιμου μέλους του διεθνούς δικτύου.
Ναι μεγάλη επιτυχία. Εργάστηκα σκληρά και νομίζω ότι η επιτυχία και η αποτελεσματικότητα μας ως εθελοντική ομάδα-γραφείο Κύπρου των Γιατρών του Κόσμου της Αθήνας, ήταν πως μέσα από την δουλειά μας όχι μόνο κερδίσαμε την αναγνώριση ενός μεγάλου παγκόσμιου ανθρωπιστικού οργανισμού, που μας έδωσε θέση στο οκταμελές διευθυντήριο του, αλλά θέσαμε την μικρή μας πατρίδα σε διακριτή θέση στον παγκόσμιο ανθρωπιστικό χάρτη. Για πολύ καιρό η Κύπρος εθεωρείτο παγκόσμια ανθρωπιστική υπερδύναμη.
- Το 1997 ιδρύσατε την αντιπροσωπεία Κύπρου του μη κυβερνητικού οργανισμού Διεθνές ταμείο Βοηθείας;
Ναι και κάναμε πολλές αποστολές με το ΔΤΒ, κυρίως στον Ειρηνικό και στην Κεντρική Ασία. Δενδροφυτεύσαμε τεράστιες εκτάσεις στην Εσωτερική Μογγολία Το ΔΤΒ είχε επίσης αποστολή στην Ζιμπάμπουε, όταν με έστειλαν εκεί για να αναλάβω την επέκταση της. Σύντομα μπλέξαμε και τους Γιατρούς του Κόσμου και έτσι έγινε το Τσικομπέτζι μια από τις μεγαλύτερες μας αποστολές. Οι εθελοντές του ΔΤΒ είχαν εξειδίκευση στην επισιτιστική βοήθεια, στα περιβαλλοντικά προγράμματα και με την δική μου εμπλοκή απέκτησαν και στα χειρουργικά προγράμματα. Το ΔΤΒ έκανε τον κύκλο του και το κλείσαμε. Η εμπλοκή της Κύπρου είχε αρκετά προσωποπαγή θα έλεγα χαρακτήρα, και η γερμανική αυτή οργάνωση δεν δέχθηκε παρά μόνο 4-5 μέλη από την Κύπρο. Τώρα συνεχίζουν με επισιτιστικά προγράμματα στην Αφρική. Συνέβαλα πολύ σ αυτό, έβαλα ισχυρά θεμέλια σ αυτό τον τομέα σε πολλές άλλες αφρικανικές χώρες και τώρα δουλεύουν μόνοι τους.
-Βρίσκονται εύκολα εθελοντές για μια αποστολή;
Σε μερικές περιπτώσεις ναι. Ειδικά όταν αφορά φυσικές καταστροφές σε τροπικές χώρες του Νότου. Πιο δύσκολο είναι να βρεθούν εθελοντές για πολεμικές επιχειρήσεις.
-Ο κόσμος βοηθά στο κάλεσμά σας;
Πάντοτε. Οι Κύπριοι είναι μεγαλόψυχοι, ενθουσιώδεις και αυθόρμητοι. Ωστόσο οι πιο πολλοί κουράζονται εύκολα και υπάρχει πάντοτε το πρόβλημα να βλέπουμε τον ενθουσιασμό να ξεφουσκώνει γρήγορα και να μένουμε μόνοι.
-Τι σημαίνει τελικά «κρίση»;
Κάθε κατάσταση που σημαίνει συναγερμό στα γραφεία των Γιατρών του Κόσμου, κάθε κατάσταση που σπρώχνει τους δημοσιογράφους να τηλεφωνούν κα να ρωτούν –άντε δεν φύγατε ακόμα;
-Εκφράζει περιγραφικά μια πραγματικότητα ή ηθικιστικά την αποτυχία των ανθρώπινων κοινωνιών να επιτύχουν αέναη ειρήνη, ευημερία και «πρόοδο»;
Αν σας πω ότι πιστεύω στην ομοιόσταση ως βασική βιολογική ιδιότητα των οικοσυστημάτων στα οποία βεβαίως περιλαμβάνονται και οι άνθρωπο , θα μου πείτε είμαι υπερβολική. Αυτό μπορεί να ανατραπεί και αυτό θα είναι ισχυρή επέμβαση του ανθρώπου σε αιώνια διαχρονική σταθερά, αν ο άνθρωπος γίνει σοφός, ολιγαρκής, λιτοδίαιτος, μάθει να περπατά και να είναι ευτυχισμένος με λίγα.
-Γιατί οι «παλιές δημοκρατίες» είναι εχθροί της νέας τάξης πραγμάτων;
Μήπως εννοείτε γιατί οι ισχυρές χώρες είναι εχθροί της ανατροπής των ισορροπιών και της διαπλοκής συμφερόντων; Είναι απλό, ουδείς αποδέχεται ανακατανομή του παγκόσμιου πλούτου, το 90 % του οποίου νέμεται το 5% της ανθρωπότητας.
-Ποια χαρακτηριστικά θα μοιράζονται οι (σχετικά) κερδισμένοι της παγκόσμιας οικονομίας;
Τον φόβο και τον πανικό και την ανασφάλεια. Αναμένω έξαρση των κοινωνικών εξεγέρσεων και παγκοσμιοποίηση της τρομοκρατίας και των ισλαμογενών φανατισμών.
-Η μελλοντική μας ευτυχία εξαρτάται περισσότερο από τους τεχνοκράτες ή από τους φιλόσοφους;
Από εμάς τους ίδιους. Όταν μάθουμε πως η ευτυχία είναι τόση πολύτιμη όσο στα χρόνια της αθωότητας. Να χωράει σε μια μαντηλιά όπου έβαζαν οι παλιοί άνθρωποι του μόχθου το προσφάϊ τους.
-Η οικονομική τρομοκρατία έως που μπορεί να φτάσει;
Συνήθως σταματά ότι εκδηλωθεί η τρομοκρατία του πολίτη εναντίον του συστήματος. Τότε αυτόματα σχεδόν τα μέτρα οικονομικής καταστολής χαλαρώνουν. Αυτό δεν είναι προτροπή, είναι επισήμανση κινδύνων.
-Οι λαοί που υποφέρουν από τις νέες συνθήκες ανταγωνισμού, που υποφέρουν από τις πιέσεις των αγορών έχουν τρόπο να αμυνθούν ή αναπόφευκτα θα καταρρακωθούν οικονομικά και ηθικά;
Υφίσταται κάποιου είδους διεθνής λαϊκή αλληλεγγύη;
Μια πολιτικά σωστή απάντηση θα ήταν η εφαρμογή καλής διακυβέρνησης με διαφάνεια και χωρίς διαφθορά. Αλλά για μένα είναι απρόβλεπτο το που θα οδηγηθεί ο κόσμος. Όπως σας είπα πιστεύω πως θα έχουμε παγκόσμια εξέγερση προς ανατροπή της παγκοσμιοποίησης. Άλλοι για τα παγκόσμιο χαλιφάτο και άλλο για ένα κομμάτι ψωμί. Αλληλεγγύη πάντα υπάρχει και εκδηλούται αλλά σημασία έχει να βρούμε ένα τρόπο αντιμετώπισης της παγκόσμια φτώχιας.
-Ο πολιτισμός στην υπηρεσία της οικονομίας ή το αντίστροφο;
Πολιτισμός πάντα υπάρχει για όσους τον δημιουργούν, τον ζουν και τον έχουν ανάγκη. Σκεφθείτε τα χρόνια της κομμουνιστικής στέρησης στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης τι πολιτιστική δημιουργία είχαν. Οι δυσχέρειες, οι αντιξοότητες η πάλη, θρέφουν την ελπίδα και το όραμα και το όραμα γίνεται δημιουργία.
-Μετά από εγχειρήσεις, εδώ για μια συνέντευξη και αύριο στη ευρωβουλή. Εικόνες αντίθετες;
Μακροχρόνια συνήθεια. Βρίσκω τις ισορροπίες μου μέσα στην προσδοκία.
-Δεν είναι δύσκολη για σας η μεταλλαγή αυτή των συναισθημάτων;
Mondus και ars viventi
-Πώς μεταλλάσσεται η γιατρός σε πολιτικό και μετά σε ποιητή;
Δεν μεταλλάσσεται. Απλώς αλλάζει ρούχα. Το εσωτερικό είναι το ίδιο
-Τί είναι πιο πολύ η Ελένη Θεοχάρους;
Θα ήθελα να με θυμούνται ως μια ευαίσθητη καλή ποιήτρια. Δυστυχώς είναι η λιγότερο αποδεκτή από τον κόσμο ιδιότητά μου. Και οι άλλοι ποιητές με αντιπερνούν. Υπάρχει ασυμβίβαστο...
- Ποιος στίχος εκφράζει την πορεία σας;
Να ζεις ένα ποίημα που δεν έχεις διαβάσει
______________________________________________________________
