Tο κλασικό και παραδοσιακό Vought/LTV A-7 Corsair ΙΙ της Πολεμικής Αεροπορίας, τον ερχόμενο Οκτώβριο θα κάνει την τελευταία πτήση του αφού ο τύπος αποσύρεται οριστικά.
Πριν δύο εβδομάδες είχε πάρει μέρος σε επιδείξεις στο πλαίσιο του Royal International Air Tattoo και αυτή η παρουσία είναι και το διεθνές "κύκνειο άσμα" του.
Το αεροσκάφος συνεισέφερε πολλά στην υπεράσπιση της εθνικής ακεραιότητας και τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα ήταν το βασικό αεροσκάφος κρούσης, η απειλητική - για τους αχθρούς της χώρας - σιδερένια γροθιά της ΠΑ. Παραγγέλθηκε σε 60 μονάδες το 1972 από την στρατιωτική κυβέρνηση σε ακολουθία της αγοράς των F-4E Phantom.
Μοναδικό μελανό σημείο του Α-7Ε ο κινητήρας του που προκάλεσε και πολλά ατυχήματα στην ελληνική υπηρεσία του...
-Τα A-7 Corsair ήταν τα πρώτα αεροσκάφη της Π.Α. που διέθεταν HUD (Head Up Display) και σύστημα προβολής ψηφιακού χάρτη.
-Τον Οκτώβριο του 1980 τέσσερα A-7H της 345 Μ.Β. μεταστάθμευσαν για μερικές μέρες στη Α.Β. RAF Coltishall, στα πλαίσια του προγράμματος "Ανταλλαγής Μοιρών" του ΝΑΤΟ. Εκεί συνεκπαιδεύτηκαν με αεροσκάφη Jaguar GR1 της 54th SQ. Ήταν η πρώτη φορά που ελληνικά μαχητικά πέταξαν έως τη Μεγάλη Βρετανία και που συνεκπαιδεύτηκαν με αεροσκάφη τύπου Jaguar.
-Τέσσερα Α-7Η και δύο ΤΑ-7Η της 345 Μ.Β. συμμετείχαν στην άσκηση "Dragon Hammer '92" μετασταθμεύοντας για το σκοπό αυτό στην Α.Β. Grosseto της Ιταλίας. Στην άσκηση συμμετείχαν επίσης ιταλικά F-104S, γερμανικά Tornado IDS, αλλά και τουρκικά F-4E. Ήταν η πρώτη φορά που ελληνικά και τουρκικά μαχητικά συνασκούντο μετά την τουρκική εισβολή στη Κύπρο το 1974.
-Tα Α-7Ε/ΤΑ-7C που εντάχθηκαν στις 335 και 336 Μ.Β. το 1993 ήταν τα πρώτα ελληνικά μαχητικά που διέθεταν εγκατεστημένο σύστημα εναέριου ανεφοδιασμού. Οι χειριστές τους δε, ήταν οι πρώτοι στις τάξεις της Π.Α. που εκπαιδεύτηκαν στις σχετικές διαδικασίες (βλέπε παραπάνω).
-Τέσσερα Α-7Η της 345 Μ.Β., συνοδευόμενα από δύο F-16C, έλαβαν μέρος στην άσκηση "Νικηφόρος - Τοξότης '94" και έτσι έγιναν τα πρώτα ελληνικά μαχητικά που πέταξαν πάνω από τη Κύπρο μετά το 1974.
Πρόκειται για ένα μαχητικό αεροσκάφος με σχεδόν αποκλειστικό ρόλο της αεροπορική βαθιά κρούση εξ ου και το "Α" στον κωδικό του. Ηταν το μοναδικο που μποροούσε να βομβαρδίσει μέχρι τα πέρατα της τουρκικής επικράτειας, χωρίς εναέριο ανεφοδιασμό, πετώντας κάποια σκέλη της πτήσης σε ύψος 30 μέτρων από το έδαφος.
Αν και από πηγή σε πηγή οι αριθμοί ποικίλουν, σύμφωνα με τα πλέον αξιόπιστα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας η Π.Α. παρέλαβε συνολικά 133 A-7 Corsair.
Συγκεκριμένα αυτά ήταν 60 A-7H και 5 TA-7H που αποκτήθηκαν καινούρια, καθώς και 50 A-7E (συμπεριλαμβανομένων και 8 που δεν εντάχθηκαν ποτέ σε υπηρεσία καθώς χρησιμοποιήθηκαν εξαρχής για τον προσπορισμό ανταλλακτικών) και 18 TA-7C από τα αποθέματα του Αμερικανικού Ναυτικού.
Τα τρία πρώτα ελληνικά Corsair (τα Α-7Η 159662, 159663 και 159664) αφίχθησαν στην χώρα μας ημέρα αργίας! Συγκεκριμένα την 15η Αυγούστου 1975. Μάλιστα δεν προσγειώθηκαν στην Α.Β. Σούδας (115 Π.Μ.) που θα αποτελούσε την έδρα τους, αλλά στην Α.Β. Αράξου (116 Π.Μ.) όπου και παρέμειναν για μερικές ημέρες έως ότου ολοκληρωθούν κάποιες εργασίες ανακατασκευής και επέκτασης του διαδρόμου της πρώτης.
Την περίοδο 1985-1986 τα Α-7Η κλήθηκαν πολλές φορές να αναγνωρίσουν αεροσκάφη του Αμερικανικού Ναυτικού που προσέγγιζαν τα όρια του Ε.Ε.Χ. επιχειρώντας από αεροπλανοφόρα που έπλεαν στο Λιβυκό Πέλαγος.
Σε μια περίπτωση κατα τη διάρκεια νυχτερινής αναγνώρισης ενός αμερικανικού A-6E Intruder το 1986, ο Έλληνας χειριστής ενός Α-7Η το προσέγγισε χωρίς να γίνει αντιληπτός και, ελλείψει προβολέα αναγνώρισης, κατέβασε το σύστημα προσγείωσης φωτίζοντας το Α-6 με τα φώτα προσγείωσης του ρινιαίου σκέλους αιφνιδιάζοντας πλήρως τον Αμερικανό συνάδελφό του.
Σε ένα άλλο συμβάν την 11η Φεβρουαρίου 1981 δύο Α-7Η απογειώθηκαν για να αναγνωρίσουν και εν τέλει να συνοδεύσουν ένα Λιβυκό MiG-23MS Flogger ο πιλότος του οποίου (που σημειωτέον είχε εκπαιδευτεί στη Σχολή Ικάρων) αυτομόλησε και ζήτησε να προσγειωθεί στην 115 Π.Μ.
Όμως κάτι τέτοιο δεν του επετράπη και τελικά, συνοδευόμενος από τα Corsair, οδηγήθηκε στο παλαιό αεροδρόμιο του Μάλεμε όπου και προσγειώθηκε με ασφάλεια.
Ο χειριστής αιτήθηκε και πήρε πολιτικό άσυλο, ενώ το αεροσκάφος αποσυναρμολογήθηκε και στάλθηκε στη Λιβυή τρεις ημέρες αργότερα με C-130 της Λιβυκής Αεροπορίας μετά από σχετικό αίτημα της Κυβέρνησης της αφρικανικής χώρας.
Την 8η Ιουλίου 1992 το σκηνικό αυτό επαναλαμβάνεται με δύο A-7 να αναγνωρίζουν και να συνοδεύουν ένα άλλο Λιβυκό MiG-23MLD (MF κατ' άλλους). Αυτή τη φορά όμως το αεροσκάφος, κατά την προσγείωσή του στο Μάλεμε, βγήκε από τον διάδρομο και συνετρίβη τραυματίζοντας σχετικά ελαφρά τον πιλότο του.
Τα συντρίμια του αεροσκάφους μεταφέρθηκαν στο Μουσείο της Π.Α. στην Α.Β. Δεκέλειας αλλά σήμερα δεν βρίσκονται σε κάποιο προσβάσιμο χώρο.
Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες κάνουν λόγω και για ένα τρίτο περιστατικό αυτομόλησης Λίβυου πιλότου με μαχητικό (αυτή τη φορά Mirage F-1) στη Κρήτη το 1989. Και σε αυτή την περίπτωση τα A-7 της 115 Π.Μ. κλήθηκαν να αναγνωρίσουν και να αναχαιτίσουν το αεροσκάφος, ο πιλότος του οποίου φημολογείται ότι ζήτησε άσυλο.
Kι ένα εξαιρετικά περίεργο επεισόδιο συνέβη το 1977: ο πιλότος ενός Α-7Η της Π.Α. που πετούσε στα 17.000 πόδια πάνω από την θαλάσσια περιοχή ανοικτά του Βόλου είδε αρκετά μακριά δεξιά από το ρύγχος του αεροσκάφους του ένα μικρό σημάδι.
Αρχικά πίστεψε ότι επρόκειτο για τουρκικό μαχητικό αλλά όσο το άγνωστο αντικείμενο πλησίαζε διαπίστωνε ότι επρόκειτο για ένα μυστηριώδες δισκοειδές σκάφος διαμέτρου περίπου 10 μέτρων.
Ο χειριστής της Π.Α. (26χρονος Ανθυποσμηναγός με πάνω από 700 ώρες πτήσης έως τότε) άρχισε να εκτελεί μια σειρά ελιγμών για να απεμπλακεί από το άγνωστο σκάφος που πλέον είχε πλησιάσει πολύ. Όμως αυτό τον ακολουθούσε επίμονα, μιμούμενο κάθε του ελιγμό!
Τελικά, λίγο αργότερα, αυτό το "αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο" στράφηκε νότια και χάθηκε αναπτύσσοντας μεγάλη ταχύτητα.
Ο τότε ΥΕΘΑ Ευ. Αβέρωφ μίλησε σε δημοσιογράφους για αυτό το περιστατικό και ανακοίνωσε πως θα διέταζε την διεξαγωγή κατεπείγουσας έρευνας. Εκτενές άρθρο για το συμβάν είχε δημοσιευθεί στο τεύχος Σεπτεμβρίου 1978 του αμερικανικού περιοδικού Ideal's UFO Magazine. Εμείς φυσικά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε περισσότερα για την αξιοπιστία των σχετικών πληροφοριών.
Σε ένα περίεργο ... μεταφυσικό περιστατικό εμπλέκεται ένα άλλο Α-7 της ΠΑ: Το A-7H με εριθμό 159666 "ξαναβαπτίστηκε" ώστε να μην παραπέμπει στον αριθμό του διαβόλου.
Έτσι το αεροσκάφος για ένα διάστημα εμφανιζόταν με τον κωδικό 159699. Τελικά όμως όντως το συγκεκριμένο αεροσκάφος δεν αποδείχτηκε τυχερό καθώς την 1η Νοεμβρίου του 2000 συνετρίβη στο ακρωτήριο Ταίναρο στη Κρήτη!
Κατά την κορύφωση της κρίσης στις βραχονησίδες Ίμια τον Ιανουάριο του 1996, όλα τα αεροσκάφη της Π.Α. τέθηκαν σε ετοιμότητα. Τα Α-7 στις 115 και 116 Π.Μ. δεν θα μπορούσαν να αποτελεούν εξαίρεση.
Όλα τα διαθέσιμα αεροσκάφη των τεσσάρων Μοιρών που ήταν τότε εξοπλισμένες με Corsair τέθηκαν σε ετοιμότητες των 2, 5, 10 και 15 λεπτών ενώ επισπέυτηκαν και οι εργασίες επαναφοράς σε ενέργεια όσων αεροσκαφών συντηρούνταν εκείνη την περίοδο είτε στην Ε.Α.Β. είτε στις Μ.Σ.Β. των δύο Πτερύγων.
Την νύκτα κορύφωσης της κρίσης τα A-7 δεν συμμετείχαν σε κάποια πτητική δραστηριότητα καθώς αυτή από πλευράς ελληνικών μαχητικών, περιορίστηκε στα Mirage 2000EG και στα F-4E SRA (που εκτελούσαν αποστολές CAP) και στα RF-4E για τακτική αναγνώριση.
Ωστόσο στην Π.Α. υπήρχε διάχυτος ο φόβος μιας αιφνιδιαστικής προσβολής των Βάσεών της από την Τουρκική Αεροπορία που ήδη αξιοποιούσε τον συνδαυσμό F-16 Block-50/LANTIRN. Το μόνο ατίστοιχο που διέθετε η Π.Α. ήταν τα A-7E/LANA...
Επιστρέφοντας στα της προετοιμασίας των A-7 στο έδαφος, όπλα αέρος-εδάφους διαφόρων τύπων αποσφραγίστηκαν (για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλη κλίμακα μετά το 1974) και φορτώθηκαν στα αεροσκάφη στα οποία και ανατέθηκαν συγκεκριμένοι στόχοι.
Μάλιστα, υπήρχε αρχικά η σκέψη να βομβαρδιστεί από Corsair η βραχονησίδα στην οποία είχαν αποβιβαστεί οι Τούρκοι, αργότερα όμως ο σχεδιασμός άλλαξε και στα αεροσκάφη ανατέθηκε η προσβολή συγκεκριμένων στόχων στα Μικρασιατικά παράλια αλλα και στην τουρκική ενδοχώρα.
Η φήμη ότι την ώρα που επήλθε η κατάπτιστη συμφωνία "no ships-no troops-no flags" σχηματισμοί Corsair είχαν ήδη απογειωθεί για να πλήξουν τους στόχους τους, ελέγχεται...
Το 2000 πιστοποιήθηκε στα Corsair ο διανομέας υποπυρομαχικών AFDS. Μάλιστα οι σχετικές δοκιμές διεξηχθησαν ξεχωριστά στα A-7H και στα Α-7Ε, λόγω ορισμένων διαφορών στα υποσυστήματα των δύο εκδόσεων.
Για τα A-7H την εκτέλεση των δοκιμών ανέλβε το 159963 και για τα Α-7Ε το 159648 (ενώ έφερε ακόμα τον λανθασμένο κωδικό 160648). Τα αεροσκάφη πέταξαν με διάφορες διαμορφώσεις εξωτερικού φορτίου συμπεριλαμβανομένων και ενός ή δύο εκπαιδευτικών AFDS (εκδόσεις T1P και ETU) κάθε φορά.
Σε άλλον φορέα από εκείνον που είχε αναρτηθεί αυτό, αναρτόταν μία ειδική ρυθμιζόμενη βάση με δύο βιντεοκάμερες που κατέγραφαν την συμπεριφορά του AFDS καθ΄ όλη τη διάρκεια της πτήσης.
Ήταν η πρώτη φορά που ελληνικά αεροσκάφη έφεραν εξειδικευμένες συσκευές τέτοιου είδους, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τις δοκιμές πιστοποίησης του AFDS στα F-4E AUP δεν χρησιμοποιήθηκε κάτι αντίστοιχο.
Το 2003 σε δύο αεροσκάφη A-7 τοποθετήθηκε ο εγχώριας ανάπτυξης παρεμβολέας Ε2-92. Το σύστημα υποβλήθηκε σε σειρά δοκιμών με αποκορύφωμα την διακλαδική άσκηση "Δούρειος Ίππος '05". Αν και απέδωσε ικανοποιητικά το όλο πρόγραμμα δεν προχώρησε.
Το 2006 ξεκίνησε ένα πρόγραμμα για αντικατάσταση των παλαιών συστημάτων INS τύπου AN/ASN-91 με νέα. Τ ο νέο σύστημα τοποθετήθηκε σε ένα Α-7Ε της 335 Μ.Β. αλλά κατά την απογείωση του για την εκτέλεση της πρώτης δοκιμαστικής πτήσης το αεροσκάφος παρουσίασε έντονες ταλαντώσεις με αποτέλεσμα ο πιλότος του να το εγκαταλείψει και αυτό να συντριβεί. Το συμβάν έλαβε χώρα την 20η Σεπτεμβρίου 2006 και το αεροσκάφος ήταν το 160867 που έκτοτε χρησιμοποιείται ως πηγή ανταλλακτικών. Φυσικά το πρόγραμμα τοποθέτησης νέου INS εγκαταλείφθηκε.
Στον τελευταίο διαγωνισμό επίδειξης που έλαβε μέρος βάφτηκε σε μαύρο χρώμα και κέρδισε τις εντυπώσεις, αλλά και το πρώτο βραβείο καλύτερης μεταμφίεσης για τις ανάγκες της παράστασης.
Άλλωστε το τελευταίο χειροκρότημα είναι πάντα αυτό που μένει...
Οι τεχνικές προδιαγραφές του
| Αποστολή | αεροσκάφος κρούσης | |
| Πλήρωμα | 1 (μοντέλα A-7), 2 (μοντέλα TA-7) | |
| Κατασκευαστής | Vought (αργότερα LTV) | |
| Διαστάσεις | ||
|---|---|---|
| Μήκος | 46 ft 2 in | 14.06 m |
| Εκπέτασμα | 38 ft 9 in | 11.8 m |
| Ύψος | 16 ft 1 in | 4.9 m |
| Επιφάνεια πτέρυγας | 375 ft² | 34,83 m² |
| Βάρος | ||
| Άδειο | 19,915 lb | 8,676 kg |
| Πλήρες | 29,040 lb | 13,200 kg |
| Μέγιστο απογείωσης | 42,000 lb | 19,050 kg |
| Πηγή ισχύος | ||
| Κινητήρες | 1 x Αllison TF41-A-400 turbofan δίχως μετάκαυση | |
| Ώση | 15.000 lbf | 67 kN (Α-7Ε) |
| Επιδόσεις | ||
| Μέγιστη ταχύτητα | 606 mph | 1.123 km/h 300 m/s (Mach 0.94) |
| Αυτονομία | >2400 km | |
| Μέγιστο ύψος | 42.000 ft | 12.800 m |
| Βαθμός ανόδου | 15,000 ft/min | |
| Οπλικό φορτίο | ||
| Πολυβόλα | 1 πυροβόλο Μ61 Vulcan 20 mm | |
| Βόμβες | GBU-10 Paveway, GBU-12 Paveway II, βόμβες Paveway καθοδηγούμενες με laser, 30x Mk 82 series, και πυρηνικές βόμβες όπως η B61, B28 και B57. | |
| Πύραυλοι |
| |
| Ρουκέτες | CRV-7 | |
defencenet.gr
