Το σύστημα άμυνας της χώρας παρουσιάζει σήμερα σοβαρά κενά. Η χρόνια έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς πολιτικού συστήματος με την παθητική συνέργεια αν όχι υποστήριξη της κοινωνίας έχει οδηγήσει την κατάσταση σε οριακό σημείο. Ένα από τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Ε.Ε.Δ και ειδικά ο στρατός ξηράς έχει να κάνει με την χαμηλή επάνδρωση των μονάδων. Το τελευταίο είναι απόρροια πολλών παραγόντων:μειωμένη απόδοση των κλάσεων λόγω του δημογραφικού προβλήματος, αυξημένος αριθμός αναβολών, ανορθολογική κατανομή του προσωπικού, καθυστερήσεις στην αναδιοργάνωση και αναδιάταξη των στρατιωτικών μονάδων και σχηματισμών.Ο σπουδαιότερος ωστόσο λόγος είναι η μειωμένη σε σχέση με το όχι και πολύ μακρινό παρελθόν διάρκεια της στρατιωτικής θητείας.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως στο θέμα της θητείας αντανακλάται η παθογένεια που χαρακτηρίζει σήμερα την ελληνική κοινωνία. Η αδικαιολόγητη και εγκληματική απόφαση προ 13 ετών για τη μείωση της θητείας προκάλεσε πολλά προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία του στρατιωτικού συστήματος και υπέσκαψε τα θεμέλια του μέσω της φυσικής αλλά και ιδεολογικής απαξίωσης ενός από τους κυριότερους θεσμούς του. Η προσπάθεια δικαιολόγησης εκείνης της απόφασης μέσω της επιχειρούμενης επαγγελματοποίησης του στρατού έπεσε στο κενό καθώς αποδείχθηκε με το πέρας του χρόνου πως η λύση της προσλήψεως χιλιάδων επαγγελματιών οπλιτών(ΕΠ.ΟΠ) δεν ήταν ούτε οικονομικά συμφέρουσα, ούτε επιχειρησιακά αποδοτική λαμβανουμένοντος υπόψιν και του γενικά χαμηλού επιπέδου των τελευταίων. Πρόσφατα δε, η αδυναμία συνεχίσεως της ανανέωσης του επαγγελματικού προσωπικού του στρατεύματος μέσω νέων προσλήψεων, επανέφερε τη συζήτηση για την ανάγκη αυξήσεως της στρατιωτική θητείας ώστε να αποκατασταθούν μερικώς τα λάθη και οι αβελτηρίες του παρελθόντος και να γίνει εφικτή η στοιχειώδη λειτουργία του στρατιωτικού μηχανισμού.
Και αυτή ωστόσο η προοπτική μικρής αυξήσεως της θητείας έγινε αντικείμενο σφοδρής κριτικής εκ μέρους μερίδας του πολιτικού συστήματος, των μέσων διαμόρφωσης γνώμης και της κοινής γνώμης που έσπευσαν ως μη όφειλαν να εκφράσουν εκ προοιμίου την αντίθεση τους, αποδεικνύοντας πως στη χώρα της “φαίας πορτοκαλέας” απουσιάζει, όχι μόνο η συναίσθηση της πραγματικότητας αλλά και το ενδιαφέρον για τη διόρθωση των κακώς κειμένων. Επειδή ωστόσο η ανάγκη παραμένει, σε πείσμα όσων θεωρούν απίθανο το ενδεχόμενο του πολέμου πιστοί στο δόγμα «σιγά μην γίνει πόλεμος στρατηγέ», είναι απαραίτητη η επανέναρξη των διαδικασιών μελέτης του θέματος ώστε να επιτευχθεί ο τελικός στόχος που δεν είναι άλλος η επαναφορά της θητείας σε ικανοποιητικά επίπεδα, που θα εξασφαλίζουν τόσο την αριθμητική επάρκεια των Ε.Δ όσο και την ανάγκη ουσιαστικής εκπαιδεύσεως των κληρωτών. Ειδικά για την τελευταία απαίτηση είναι ανάγκη να γίνουν κάποιες επισημάνσεις:με δεδομένο πως για την ολοκλήρωση ενός πλήρους κύκλου εκπαιδεύσεως απαιτούνται 6 μήνες καθώς επίσης και πως πρέπει ο στρατιώτης να ολοκληρώσει δύο συνεχόμενους κύκλους εκπαίδευσης ώστε να είναι αξιόμαχος ανεξαρτήτως κλίματος και εποχής ο ελάχιστος χρόνος θητείας ορίζεται στου 12 μήνες ΌΛΟΙ εκτελεσθέντες σε μονάδα πρώτης γραμμής.
Ως τέτοιες ορίζονται οι μονάδες του Δ’ ΣΣ, της ΑΣΔΕΝ, της ΕΛΔΥΚ καθώς και οι μονάδες που αποτελούν στη στρατηγική εφεδρεία της χώρας συμπεριλαμβάνονταν των Ειδικών Δυνάμεων. Αν σε αυτές προσθέσουμε ένα διάστημα 1-2 μηνών σε ΚΕΝ και ΕΚΕ καθώς επίσης και ένα επιπλέον διάστημα 4-5 μηνών σε μονάδες του εσωτερικού προκειμένου και αυτές να διατηρήσουν ένα αποδεκτό βαθμό επανδρώσεως και ετοιμότητας η επιθυμητή διάρκεια της θητείας ορίζεται στους 18 περίπου μήνες για τον Ε.Σ όσο ήταν προ της λήψης της απόφασης για την μείωση της. Εννοείται πως η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία πρέπει να κλείσουν τα αυτιά τους στις αιτιάσεις των διαφόρων πολιτικών και κομματικών μορφωμάτων, νεολαιών, οργανώσεων κτλ που το μόνο τους ενδιαφέρον είναι η υπεράσπιση της λογικής της λούφας, της αποφυγής της κούρασης και της πλήρους απαξίωσης κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας. Επι τη ευκαιρία δηλώνουμε αντίθετοι προς της διαδεδομένη αντίληψη περί μειώσεως της στρατιωτικής θητείας χάρην ψηφοθηρικών σκοπιμοτήτων καθώς αυτή ελάχιστα επηρέασε και επηρεάζει την συμπεριφορά του εκλογικού σώματος.
Οι λόγοι μειώσεως της θητείας μάλλον πρέπει να αναζητηθούν στην ανάγκη προσαρμογής προς τις νεοταξικές απαιτήσεις και επιταγές περί αποποίησης της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μέσω μεταξύ των άλλων της αποεθνικοποίησης των στρατιωτικών οργανισμών και την αντικατάσταση τους από μια ευρωπαϊκή «στρατοχωροφυλακή». Συμπερασματικά ένα κράτος που θέλει να επιβιώσει δεν μπορεί να προσαρμόζεται σε υπερεθνικά κελεύσματα και επιταγές, αλλά να προβαίνει στις κινήσεις εκείνες που επιτάσσει η ευθύνη απέναντι στο Έθνος και τον Λαό που εκπροσωπεί. Και οι κινήσεις αυτές πρέπει να λαμβάνονται με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, την αξιολόγηση των κινδύνων και απειλών και στην ανάγκη για εξασφάλιση της εθνικής επιβίωσης. Το καμπανάκι έχει ήδη χτυπήσει και οι μελλοντικές γενιές θα κρίνουν αυστηρά κάθε παράλειψη και ολιγωρία.
http://defencenews.gr/
