του Γιώργου Δρακούλη
Λένε
ότι τα όνειρα και οι ελπίδες είναι προνόμια των νέων, μα στην Ελλάδα του 2014
αυτά τα «προνόμια» των νέων «παγιδεύτηκαν» ανάμεσα σε μνημόνια, οικονομικούς
υπολογισμούς και ανάλγητες πολιτικές, που θέτουν ως προτεραιότητα τους αριθμούς
και όχι τους ανθρώπους.
Η ζοφερή κατάσταση στην χώρα μας
αντικατοπτρίζεται και επίσημα στην απογοητευτική λίστα του παγκόσμιου «δείκτη
δυστυχίας», που περιλαμβάνει 90 χώρες. Σύμφωνα, με στοιχεία του Economist Intelligence Unit
που δημοσιεύτηκαν από το Ινστιτούτο Cato, η Ελλάδα
βρίσκεται στην λίστα των δέκα
χωρών με την μεγαλύτερη εξαθλίωση παγκοσμίως. Μάλιστα, ο παράγοντας, που
υπήρξε καθοριστικός στην διαμόρφωση της θέσης της Ελλάδας στην λίστα, ήταν η
ανεργία.
Η γενική οικονομική στενότητα απόρροια
των οριζόντιων περικοπών και μειώσεων των εισοδημάτων, η ανέχεια, η ολοένα
αυξανόμενη ανεργία, το ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, οι πολιτικές φτωχοποίησης
και εσωτερικής υποτίμησης και η κοινωνική εξαθλίωση με τα συσσίτια και τους
άστεγους, αποτελούν την μνημονιακή πραγματικότητα της Ελλάδας, μια
πραγματικότητα που δεν επιτρέπει την ευτυχία και την κοινωνική ευημερία. Η χώρα
μας, η ευρωπαϊκή Ελλάδα που υποβάλλεται εδώ και τέσσερα χρόνια σε επώδυνες
θυσίες, βρίσκεται στις πρώτες 10 χώρες με την μεγαλύτερη εξαθλίωση παγκοσμίως,
με τους Έλληνες πολίτες να δοκιμάζονται καθημερινά από την πολιτική αναλγησία
και την οικονομική κρίση.
Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και
αποδεικνύουν ολοφάνερα την λάθος πολιτική της στείρας λιτότητας, που ακολουθείται
από τους Κυβερνώντες στην χώρα μας. Μια πολιτική που εκτοξεύει μια χώρα στην
δέκατη θέση στην λίστα των χωρών με την μεγαλύτερη εξαθλίωση, σε καμία
περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτελεσματική.
Μέτρα της Κυβέρνησης που κινούνται
στο πλαίσιο των επικοινωνιακών πολιτικών και της «φιλανθρωπίας» δεν εξαλείφουν
την κοινωνική εξαθλίωση, αντιθέτως την συντηρούν. Η ανάγκη αλλαγής
πολιτικής είναι επιτακτική. Η Ελλάδα χρειάζεται τώρα
να επενδύσει σε καλύτερα και πιο αποδοτικά μέτρα κοινωνικής προστασίας. Οι
πολίτες δεν ζητούν τίποτα περισσότερο από αυτό που δικαιούνται, ένα αξιοπρεπές
επίπεδο διαβίωσης. Ας σταματήσει ο κατήφορος της εξαθλίωσης της κοινωνίας!
Η
Ελλάδα που μας αξίζει, δεν είναι η Ελλάδα της εξαθλίωσης που μας πληγώνει, αλλά
αυτή που μας ενώνει ισχυρά και υπερήφανα όλους τους νέους για ένα νέο αύριο…Η
εξαθλίωση της χώρας και των πολιτών δεν έχει καμία θέση στο δικό μας αύριο!
