Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Με την Ουκρανία να βυθίζεται στο χάος και στον αλληλοσπαραγμό και με τον κίνδυνο να διχοτομηθεί η χώρα και να μετατραπεί στο νέο πεδίο δράσης του Νέου Ψυχρού Πολέμου, μια σημαντική είδηση έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητη.
Σχεδόν παράλληλα με τις εξελίξεις (συγκρούσεις, διαδηλώσεις, απομάκρυνση και παραπομπή Γιανουκόβιτς, νέα κυβέρνηση, μεγάλα ρωσικά γυμνάσια) ξεκίνησε και μια διελκυστίνδα για να εγκατασταθεί στη χώρα το ΔΝΤ.
Την Τετάρτη, ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της χώρας, Στεπάν Κούμπιφ, ενημέρωσε πως το Κίεβο «ζήτησε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να συνδράμει στην προετοιμασία ενός προγράμματος βοήθειας».
«Υπήρξαν συναντήσεις με εκπροσώπους του ΔΝΤ, υπήρξε ανταλλαγή πληροφοριών και τους καλέσαμε να έρθουν στην Ουκρανία να εργαστούν για ένα νέο πρόγραμμα στήριξης της χώρας», είπε ο Κούμπιφ, καθώς το ουκρανικό νόμισμα, το γρίβνα, έπεφτε στο χαμηλότερο ποσοστό του έναντι του δολαρίου, φτάνοντας τα 10 γρίβνα για ένα δολάριο και τα αποθέματα ξένου συναλλάγματος της Ουκρανίας μειώνονταν στα 15 δισεκατομμύρια δολάρια από 17,8 που ήταν την 1η Φεβρουαρίου.
Την Πέμπτη, ο νέος υπουργός Οικονομικών της Ουκρανίας Αλεξάντερ Σλάπακ δήλωσε ότι ελπίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να στείλει ένα κλιμάκιο την επόμενη εβδομάδα στη χώρα του για να καταρτίσει ένα πακέτο βοήθειας ύψους τουλάχιστον 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ήδη από την Τρίτη, 25 Φεβρουαρίου, η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, έσπευσε να δηλώσει πως το Ταμείο «είναι πιθανό να αποστείλει μια τεχνική ομάδα στην Ουκρανία προκειμένου να παράσχει βοήθεια στο Κίεβο».
Διότι, όπως είπε, «αυτό είναι υποχρέωσή μας έναντι οποιουδήποτε κράτους - μέλους, εάν αυτό το μέλος το ζητήσει. Αυτό σαφώς είναι πιθανό να συμβεί».
Την ίδια ώρα, από τη Μόσχα ερχόταν (μέσω του Ρώσου αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Σεργκέι Στόρτσακ) το μήνυμα πως η Ρωσία δεν έχει τη νομική υποχρέωση να εκταμιεύσει νέες δόσεις από το δάνειο των 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων το οποίο συμφώνησε πέρυσι με την Ουκρανία και υπέγραψε με τον αποπεμφθέντα πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, προκειμένου να σωθεί η ουκρανική οικονομία.
Η συμφωνία προέβλεπε ότι η Ρωσία θα αποκτούσε κρατικά ομόλογα αποτιμημένα σε ευρώ τα οποία θα εξέδιδε η ουκρανική κυβέρνηση και μέχρι σήμερα η Μόσχα έχει εκταμιεύσει 3 δις δολάρια, σε μια πρώτη δόση, ωστόσο έχει «παγώσει» την εκταμίευση της επόμενης, ύψους 2 δις δολαρίων, δόσης – ενώ υπολογίζεται ότι οι ανάγκες της Ουκρανίας για μακροοικονομική βοήθεια μπορεί να ανέλθουν στα 35 δισεκατομμύρια δολάρια (25 δισεκατομμύρια ευρώ) ως το τέλος του 2015.
Οπότε, πληροφορηθήκαμε πως οι Ηνωμένες Πολιτείες μελετούν μια σειρά από επιλογές για τη στήριξη της Ουκρανίας, σε συντονισμό με τους εταίρους τους, που θα μπορούσαν να συμπληρώσουν ένα οικονομικό πρόγραμμα με την υποστήριξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
«Οι προσπάθειές μας γίνονται για να συνεργαστούμε με τους εταίρους μας σε όλο τον κόσμο για την παροχή στήριξης στην Ουκρανία, καθώς αυτή προβαίνει στις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται ώστε να αποκατασταθεί η οικονομική σταθερότητα στη χώρα», ανακοίνωνε η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζεν Ψάκι.
«Οι προσπάθειές μας γίνονται για να συνεργαστούμε με τους εταίρους μας σε όλο τον κόσμο για την παροχή στήριξης στην Ουκρανία, καθώς αυτή προβαίνει στις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται ώστε να αποκατασταθεί η οικονομική σταθερότητα στη χώρα», ανακοίνωνε η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζεν Ψάκι.
Πίσω από όλα αυτά, κρύβεται η μία και μοναδική αλήθεια:
Ότι το ΔΝΤ, το οποίο ο Νόαμ Τσόμσκι έχει αποκαλέσει «παράρτημα του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών», τρέφεται από τις κρίσεις.
Όπως μάλιστα είχε γίνει γνωστό μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, το Ταμείο θα… έβαζε λουκέτο αν δεν φούντωνε η βιομηχανία των δανείων προς χώρες που προσέφυγαν σ’ αυτό.
Η μαύρη τρύπα που παρουσίαζαν τα οικονομικά του είχαν προκαλέσει μεγάλη ανησυχία και για μια στιγμή είχαν αποφασίσει να… πουλήσουν ράβδους χρυσού!
Σύμφωνα με την Έκθεση της Επιτροπής Κρόκετ, που είχε μελετήσει τα έσοδα και τα έξοδα του διεθνούς αυτού οργανισμού για το 2007 και για τα επόμενα τρία χρόνια, η μαύρη τρύπα το 2010 θα έφτανε τα 367,5 εκ. δολάρια.
Ευτυχώς (για το ΔΝΤ), ήλθε η κρίση που αύξησε τη ζήτηση των δανείων και εκμηδένισε το προβλεπόμενο έλλειμμα.
Σημειώστε ότι το 2007 το έλλειμμα του ΔΝΤ ήταν 104 εκ. δολάρια, το 2008 186 εκ. δολάρια και το 2009 246 εκ. δολάρια.
Έτσι, ξεκίνησε και αυτό (όπως και ο ΟΟΣΑ) τις πιέσεις εξαπολύοντας διάφορες εκθέσεις, με τις οποίες προέβλεπε μαύρες μέρες για τις οικονομίες διαφόρων χωρών.
Ειδικά για την Ελλάδα, η Έκθεση της πρωτομαγιάς του 2008 ήταν απελπιστική.
Το ίδιο και αυτές του Μαΐου και του Αυγούστου του 2009.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ακριβώς στη Σύνοδο Κορυφής του Νοεμβρίου 2008, αποφασίστηκε να ανατεθεί στο ΔΝΤ κεντρικός ρόλος για την πρόληψη των κρίσεων και στην Ευρώπη – με τις σκανδιναβικές χώρες να διαφωνούν όσον αφορά στην αύξηση της εποπτείας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και τον τότε επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ να προειδοποιεί πως το ΔΝΤ δεν ενδείκνυται ως πάροχος οικονομικής βοήθειας σε μια χώρα-μέλος της ευρωζώνης (δηλαδή σε χώρες με σκληρό νόμισμα).
Και βέβαια, το ΔΝΤ τρέφεται με ευρώ, καθώς από κράτη-μέλη της ΕΕ προερχόταν και πριν από την κρίση το 25% των κεφαλαίων του.
Και μπορεί τώρα το ΔΝΤ να φέρνει ένα σωρό εμπόδια, επιμένοντας ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και απαιτώντας να γίνουν αποδεκτές όλες οι προτάσεις του άλλου χρηματοδοτούμενου από τις χρεοκοπημένες χώρες οργανισμού (του ΟΟΣΑ), αλλά τον καιρό που ήθελε να εδραιωθεί ως παρουσία στη χώρα μας, έλεγε τα αντίθετα.
Με την έκθεσή του Μαΐου 2010 μας έλεγε πως το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι μεσοπρόθεσμα «διαχειρίσιμο». Και προέβλεπε σταδιακή υποχώρησή του στο 120% το 2020.
Το ίδιο έκανε και με την ενδιάμεση αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, τον Ιούλιο του 2010, όταν διαβεβαίωνε πως «τηρείται κατά γράμμα το πρόγραμμα».
Ειδικά για τις ελληνικές τράπεζες (που τώρα διαφωνεί με το ύψος των κεφαλαιακών τους αναγκών) έλεγε τότε πως αντιμετώπιζαν μεν πιέσεις σχετικά με τη ρευστότητά τους, «αλλά με τη βοήθεια της ΕΚΤ η κατάσταση είναι υπό έλεγχο»!
Φθάσαμε έτσι στην παρούσα κατάσταση, με την εξαιρετικά αρνητική στάση της τρόικας, που θεωρείται μέσο πίεσης προκειμένου η χώρα μας να αποδεχθεί ένα νέο μνημόνιο και το ΔΝΤ να συνεχίσει να δραστηριοποιείται στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα.
Διότι, όπως είπαμε, το ΔΝΤ τρέφεται με δάνεια, ευρώ και εσχάτως με γρίβνα…
Και μπορεί τώρα το ΔΝΤ να φέρνει ένα σωρό εμπόδια, επιμένοντας ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και απαιτώντας να γίνουν αποδεκτές όλες οι προτάσεις του άλλου χρηματοδοτούμενου από τις χρεοκοπημένες χώρες οργανισμού (του ΟΟΣΑ), αλλά τον καιρό που ήθελε να εδραιωθεί ως παρουσία στη χώρα μας, έλεγε τα αντίθετα.
Με την έκθεσή του Μαΐου 2010 μας έλεγε πως το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι μεσοπρόθεσμα «διαχειρίσιμο». Και προέβλεπε σταδιακή υποχώρησή του στο 120% το 2020.
Το ίδιο έκανε και με την ενδιάμεση αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, τον Ιούλιο του 2010, όταν διαβεβαίωνε πως «τηρείται κατά γράμμα το πρόγραμμα».
Ειδικά για τις ελληνικές τράπεζες (που τώρα διαφωνεί με το ύψος των κεφαλαιακών τους αναγκών) έλεγε τότε πως αντιμετώπιζαν μεν πιέσεις σχετικά με τη ρευστότητά τους, «αλλά με τη βοήθεια της ΕΚΤ η κατάσταση είναι υπό έλεγχο»!
Φθάσαμε έτσι στην παρούσα κατάσταση, με την εξαιρετικά αρνητική στάση της τρόικας, που θεωρείται μέσο πίεσης προκειμένου η χώρα μας να αποδεχθεί ένα νέο μνημόνιο και το ΔΝΤ να συνεχίσει να δραστηριοποιείται στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα.
Διότι, όπως είπαμε, το ΔΝΤ τρέφεται με δάνεια, ευρώ και εσχάτως με γρίβνα…
