γράφει ο Ν. Λυγερός
Σε έναν κόσμο όπου όλοι μιλούν για την ανάπτυξη, δίχως να δείχνουν την παραμικρή υλοποίηση, η ανάκαμψη παρουσιάζεται ως μία καινοτομία.
Και είναι όντως αυτό για την πατρίδα μας, αφού είναι ελάχιστοι αυτοί που πιστεύουν ότι αξίζει. Εργαλεία χειροπιαστά, όπως είναι η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη κι ο ελληνικός ζεόλιθος ακόμα δεν έχουν πείσει την κοινωνία μας ότι αποτελούν μία στρατηγική ανάκαμψης για την Ελλάδα.
Υπάρχει βέβαια η νοητική αδράνεια που είναι πάντα ένα εμπόδιο, αλλά σίγουρα η παραπληροφόρηση για τα στρατηγικά μας αποθέματα δεν βοηθάει, αφού σπάνιοι είναι αυτοί που ξέρουν τα δεδομένα.
Σημασία έχει ότι τώρα με τις πρόσφατες έρευνες γνωρίζουμε όλοι ότι τα κοιτάσματά μας είναι όντως μεγάλα.
Ένα ανάλογο πρόβλημα έχει σχέση με την ίδια την ελληνική καινοτομία που ακόμα πρέπει ν’ αποδείξει ότι έχει νόημα, ενώ υπάρχει.
Για ν΄αλλάξουμε τα δεδομένα που όλοι θεωρούν δεδομένα, πρέπει να αξιοποιήσουμε την ΑΟΖ, τον ζεόλιθο και την καινοτομία μας.
Σε αυτό το πλαίσιο η ανάκαμψη έχει μία αυτοαναφορική ιδιότητα σε σχέση με την καινοτομία. Διότι κανείς δεν πιστεύει στο απίστευτο.
Ενώ η νοημοσύνη μπορεί να κάνει θαύματα.
Αν αυτό το νοητικό σχήμα περάσει στο λαό μας, τότε το ηθικό του θα αλλάξει κι θ’ αρχίσει την αναδίπλωσή του, για ν’ ανταποκριθεί στην ανάγκη της εξέλιξης.
