γραφει ο αρισταρχος
“ Και αυτή η ιδέα λέγεται ευημερία της χώρας και των κατοίκων της.”
Άντε και ξεπληρώσαμε όλα μας τα χρέη και πήρε μπροστά η ανάπτυξη και ο τόπος ζει μια πρωτόγνωρη κατάσταση με δουλειές, λεφτά και τα τοιαύτα. Παράδεισος! Άσε που θα γεμίσουμε λαθρό, εδώ με τέτοιο μαύρο χάλι και έρχονται να μοιραστούμε την μιζέρια μας, σκέψου να πάρει μπροστά και ο παράδεισος… χα! Εν τάξει αυτό ανήκει στη σφαίρα του ιδεατού αλλά νάχουμε να λέμε, τα όνειρα τζάμπα είναι αρκεί να μη τα πιστεύεις και βασίζεσαι σ’ αυτά.
Λέω λοιπόν ότι μπήκαμε σε μια καινούρια αρχή με όλες τις καλές προοπτικές. Χάρμα! Τα λάθη και οι γκάφες αν δεν γίνονται παράδειγμα προς αποφυγή καταμαρτυρούνται σαν μεγάλη αποτυχία. Ποιος και τι δικλείδες ασφαλείας θα βάλει ώστε να μη παρουσιαστεί το ίδιο φαινόμενο ύστερα από λίγο- πολύ, δεν ξέρω. Θα κάνουμε τούτο θα κάνουμε κείνο, θα κόβουμε χέρια, κεφάλια θα θα θα. Όποιος και να ανεβεί πάνω θάναι ένας από εμάς, όπως και οι προηγούμενοι. Και αφού θα είναι οι διαχειριστές της εξουσίας και οι διαχειριστές του πλούτου της χώρας τότε μοιραία θα πάμε στο απαύγασμα της λαϊκής σοφίας “όποιος έχει το πεπόνι και το μαχαίρι….”. Αυτοί νομοθετούν αυτοί αποφασίζουν πάντα γύρω από το μέλι και εκεί μαζεύονται μύγες, κουνούπια, αράχνες και ότι τρελαίνεται όταν οσμίζεται μέλι.
Άντε ο ένας θα είναι ακέραιος, άντε και ο δεύτερος. Πόσο νομίζεται θα αργήσει να φανεί ο κουτοπόνηρος κατσαπλιάς που θα τους βάλει όλους στο μεράκι της καλής ζωής. Και θα ξαναρχίσουν οι μίζες και οι μιζαδόροι, οι λαμογιές και τα λαμόγια. Και θα αρχίσουν πάλι να αλληλοκαλύπτονται με νόμους(παραγραφή το λένε) και παραθυράκια(πράξεις νομοθετικού περιεχομένου το λένε). Η ιστορία επαναλαμβάνεται πάντα αλλά με παραλλαγές, ποτέ η ίδια.
Πως λοιπόν θα περιχαρακωθούμε από αυτή την μάστιγα της αρπαχτής που έχει ποτίσει το DNA της φυλής μας από την ύπαρξή μας σαν οντότητες. Κατά την ταπεινή μου γνώμη μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Οι υπηρέτες του δημόσιου συμφέροντος(βλέπε πολιτικό προσωπικό) θα πρέπει να ενδυθούν το ράσο της αγιοσύνης. Ναι, όπως το ακούτε. Να γίνουν ισότιμοι με τους ιερείς. Να δεχτούν πως η υπηρεσία που λέγεται πολιτική είναι ιδιαίτερη τιμή, αγία και ιερή. Και μόλις θα φτάνουν στον αρχέγονό μας πειρασμό ας ρίχνουν και ένα Πάτερ ημών γιατί παραπέρα θα ελλοχεύει η ακίδα και ο οφθαλμός. “Έστι δίκης οφθαλμός, ός τα πανθ’ ορά” που έλεγε ο Αισχύλος. Αρκεί βέβαια ο οφθαλμός νάναι αδέκαστος και ανεξάρτητος, ανεπηρέαστος. Με λίγα λόγια θεματοφύλακας, ζητάω πολλά;
Ας το πιάσουμε σοβαρά το θέμα. Καλός ο επιστήμονας, ότι και νάναι, αλλά η επιστήμη που λέγεται πολιτική δεν μπορεί να καλυφθεί από οποιαδήποτε άλλη επιστήμη. Γι αυτό και πρέπει να σπουδαστεί από τον υποψήφιο που θέλει να την υπηρετήσει. Ξεχάστε την λέξη λειτούργημα γιατί θα ξαναγεμίσουμε κλεφτρόνια. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ! Αυτό είναι. Αλλά ένα επάγγελμα με ιδιαιτερότητες και ο υποψήφιος θα πρέπει να εφοδιάζεται πρώτα από όλα, εκτός από γνώσεις νομοθέτησης και διαχείρισης, με την απύθμενη αγάπη του για την πατρίδα και τους ανθρώπους που θα υπηρετήσει. Τα αρχηγιλίκια ανήκουν σε άλλες εποχές και όλα πρέπει να γίνονται δημοκρατικά και εκ των ενόντων. Δεν υπάρχουν εχθροί ανάμεσα στους κοινοβουλευτικούς υπηρέτες(βγάζω σπυριά όταν το ακούω αυτό). Όλοι εργάζονται για ένα σκοπό μια ιδέα. Και αυτή η ιδέα λέγεται ευημερία της χώρας και των κατοίκων της.
Όταν βγει από ένα τέτοιο πανεπιστήμιο ο υποψήφιος πολιτικός τότε θα μπορείς να πεις πως έχεις έναν πολιτικό οπλισμένο με όλα εκείνα που συμπυκνώνουν και εκπροσωπούν τη φυλή μας. Δεν θάναι όλα τέλεια, πάντα θα βρίσκονται κάποιοι που θα ψηφίζουν κατ’ εντολή χωρίς να ξέρουν τι ψηφίζουν αλλά, μονάχα έτσι θα γίνει κτήμα αυτών που ασχολούνται με το σπορ αυτό ότι η αρπαγή της δημόσιας περιουσίας και η επιορκία είναι η κατάβαση στη κόλαση, στον εξευτελισμό. Η διαπόμπευση είναι το λιγότερο. Και όταν αυτό περάσει στα ήθη μας και τα έθιμά μας τότε η πολιτική θα ασκείται μόνο από άτομα ικανά και αδιάφθορα. Και μη ξεχνάτε ότι την πολιτική την έδωσε ο Δίας στους ανθρώπους για εκδίκηση. Ας την βάλουμε λοιπόν σε σωστά υπόβαθρα.
