Του Σάββα Καλεντερίδη
Στο άρθρο μας της προηγούμενης Κυριακής με τίτλο «Η μετάλλαξη του Ερντογάν» κάναμε μια αναφορά στα κυριότερα γεγονότα που οδήγησαν το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και την τετράδα Ερντογάν-Γκιούλ-Αρίντς-Σενέρ στην εξουσία.
Στο τελευταίο μέρος του άρθρου αναφερθήκαμε στη σύγκρουση που σοβεί ανάμεσα σε Ερντογάν-Γκιουλέν, καταλήγοντας ως εξής: «Είναι προφανές ότι βρισκόμαστε προ ραγδαίων εξελίξεων στην Τουρκία, αφού ο Ερντογάν σταδιακά παραμερίζει τους παλιούς φίλους και συντρόφους και χτίζει ένα απολύτως προσωποπαγές και προσωπικό σύστημα εξουσίας στην Τουρκία.».
Στη δημοσιογραφία στην Τουρκία υπάρχει ένα φαινόμενο για το οποίο έχει ιδιαίτερη αξία να κάνουμε μια μικρή αναφορά. Εκτός από τους ρεπόρτερ υπάρχει μια στρατιά αρθρογράφων -περί τους 400- οι οποίοι γράφουν στις γωνίες των σελίδων της εφημερίδας εξ ου και το όνομά τους «αρθρογράφοι της γωνίας» (köşe yazarları). Οι αρθρογράφοι αυτοί έχουν προσβάσεις στα διάφορα συστήματα εξουσίας, των οποίων, στην πλειονότητά τους, στην ουσία αποτελούν φερέφωνα. Με άλλα λόγια, αυτοί είναι που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στην Τουρκία.
Την εβδομάδα που μεσολάβησε από το προηγούμενο άρθρο μας καταγράψαμε περισσότερα από 350 άρθρα τα οποία αναφέρονταν στον ανοικτό πόλεμο που έχει ξεσπάσει μεταξύ Ερντογάν-Γκιουλέν, που δεν είναι τίποτε άλλο από έναν αδυσώπητο πόλεμο εξουσίας μεταξύ των δυο ανδρών, εν όψει της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, που αναμένεται να γίνει το 2014, και της επόμενης μέρας στο ΑΚΡ.
Από τα άρθρα αυτά περίπου το 50% ήταν υπέρ του Ερντογάν, το 35% υπέρ του Γκιουλέν και τα υπόλοιπα σχεδόν αντικειμενικά. Φυσικά, τα ποσοστά είναι ενδεικτικά και δεν αντικατοπτρίζουν την επιρροή που ασκούν στην κοινωνία, αφού πρέπει να γίνει ιδιαίτερη ανάλυση ανά αρθρογράφο και μέσο που φιλοξενεί το κάθε άρθρο.
Απλά, κάναμε αυτήν την αναφορά, για να δείξουμε στους αναγνώστες μας ότι ο πόλεμος μαίνεται και δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι η έκβασή του θα επηρεάσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Εμείς απλά να υπογραμμίσουμε ότι από τη μια πλευρά έχουμε τον Ερντογάν, τον Νταβούτογλου, τον Φιντάν (της ΜΙΤ) και τους πρωθυπουργικούς συμβούλους και από την άλλη πλευρά τον Γκιουλέν με μια αυτοκρατορία ΜΜΕ, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων, που έμαθε να δρα επί δεκαετίες συνωμοτικά.
Όμως, ενώ συνεχίζεται ο εν λόγω πόλεμος εξουσίας στην Τουρκία, ένα υποβόσκον μέτωπο φαίνεται να κλείνει στη γειτονιάς της, με σοβαρότατες συνέπειες γεωπολιτικών διαστάσεων. Και αναφερόμαστε στο μέτωπο του Ιράν, όπου πρόσφατα στη Γενεύη τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και η Γερμανία (Ομάδα 5+1), πέτυχαν μια ιστορική συμφωνία με την νέα κυβέρνηση της Τεχεράνης, βάσει της οποίας το Ιράν θα περιορίσει τις πυρηνικές του δραστηριότητες, αρχικά για έξι μήνες, διάστημα στο οποίο δεν θα του επιβληθούν νέες κυρώσεις.
Η συμφωνία αυτή, εκτός από την αντίδραση του Ισραήλ, το οποίο ήθελε άλλη λύση στο «ζήτημα Ιράν», προκάλεσε σοβαρό πονοκέφαλο στη Σαουδική Αραβία, που φοβάται όπως ο «διάβολος το λιβάνι» την επιρροή που μπορεί να ασκεί στον Κόλπο ένα Ιράν που έχει καλές σχέσεις με την Ουάσιγκτον. Προκάλεσε επίσης προβληματισμό και στην Τουρκία, η οποία φοβάται ότι χάνει τη στρατηγική αξία που είχε για τις ΗΠΑ και τη Δύση εφ’ όσον δεν υπάρχει η «απειλή» του Ιράν. Επίσης, η Τουρκία φοβάται ότι η Τεχεράνη, στο πλαίσιο των συνομιλιών και του συμβιβασμού με την Ομάδα 5+1 και τη διεθνή κοινότητα, θα πετύχει μια διευθέτηση του ζητήματος Συρία, που σε κάθε περίπτωση θα είναι αντίθετο με την πολιτική της Άγκυρας, που αποσκοπεί στην ανατροπή του Άσαντ μέσω της υποστήριξης των ισλαμιστών τρομοκρατών της Αλ Κάιντα και των παρακλαδιών της που εδώ και μήνες διαπράττουν εγκλήματα πολέμου στην συριακή επικράτεια.
Πάντως, παρά τις εξελίξεις που δρομολογούνται ερήμην της Άγκυρας και παρά τον εσωτερικό εμφύλιο που βρίσκεται σε εξέλιξη, η τουρκική διπλωματία και η κυβέρνηση προσπαθεί να «γυρίσει» το παιχνίδι, με αλλεπάλληλα ταξίδια αξιωματούχων στην Τεχεράνη, μεταξύ των οποίων αυτό του Νταβούτογλου.
Να σημειώσουμε ότι ίσως το κύριο ζητούμενο στις προσπάθειες των Τούρκων είναι το πώς θα επωφεληθείοικονομικά η Τουρκία από τη χαλάρωση του εμπάργκο, με δεδομένο ότι μετρά απώλειες 6 δις δολαρίων από την αρχή του έτους και να υπογραμμίσουμε ότι επιτέλους η Ελλάδα και η κυβέρνηση θα πρέπει να ξυπνήσει και να δώσει ώθηση στην οικονομική διπλωματία, δίνοντας βαρύτητα στο γίγαντα που λέγεται Ιράν. Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει ο πρωθυπουργός να στείλει από κει που ήρθαν κάτι άκαπνους πολιτικούς και γραφειοκράτες, που το μόνο που έχουν να καυχώνται είναι οι καλές τους σχέσεις και φιλιές με τoν πρωθυπουργό ή με άλλα συστήματα εξουσίας, ενώ δεν έχουν να επιδείξουν ούτε μια επιτυχία από τότε που στρογγυλοκάθησαν στις υπουργικές και άλλες θέσεις!
Ναι η Ελλάδα και η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να ξυπνήσει, γιατί ο μόνος δρόμος για να σωθεί είναι η ανάπτυξη της οικονομικής διπλωματίας, των εξαγωγών και του κατασκευαστικού τομέα σε αγορές του εξωτερικού και όχι το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας και της Ελλάδας, γιατί τα "πουλέν" του κ. Σαμαρά μόνο με αυτό ασχολούνται και όχι με το αζημίωτο!!!
Δημοσιεύθηκε στην "κυριακάτικη δημοκρατία"
