Το…τεστ
Του συνεργάτου μας, Θανάση Νικολαΐδη
ΑΛΛΟΤΕ τους βόλευαν σε διευθυντικές θέσεις οργανισμών του δημοσίου. Σήμερα χρειάζονται προσόντα-πέρα απ’ τα (οριακά τους) ψηφαλάκια. Κι έμειναν «εκτός παιδειάς», χωρίς να το καταλάβουν. Οι πολλοί έμειναν εκτός κοινοβουλίου και οι λιγοστοί εντός, με το «επάγγελμα» να περνάει κρίση. Η ανανέωση, βλέπεις, η οικογενειοκρατία, τα τζάκια που δεν…σβήνουν.
ΚΟΙΤΑΧΤΗΚΑΝ μεταξύ τους οι άεργοι της πολιτικής, που δεν έμαθαν άλλη «τέχνη» στη ζωή τους. «Πώς ξανατρυπώνουμε, που ο κόσμος εμπιστεύεται πια τα κόμματα;». Και σκέφτηκαν οι «επαγγελματίες» που τόσο λάτρεψαν το λαό και αγωνιούν για την τύχη του;
ΣΟΦΙΖΟΝΤΑΙ την «κίνηση των 58», μαζεύουν υπογραφές, εξασφαλίζουν το ΟΚ του (σιωπώντος κατά τα άλλα) κ. Σημίτη (τι να θέλει η αλώπηξ στη λαϊκή;) και μας ρίχνουν το δόλωμα. «Προσέλθετε στον νέο(;) φορέα, περιστραφείτε περί τον κεντροαριστερό άξονα της κίνησής μας και η πολιτική ξαναρχίζει. Για σας, για μας, για όλους».
ΚΙ εμείς; Χορτάτοι από θυσίες για χάρη μας, σταθήκαμε δισταχτικοί. Χαρήκαμε πολύ για την…επαναγνωριμία, αναλογιστήκαμε τα αγαθά που μας εξασφάλισαν τα κόμματα με τους ανθρώπους και τη λειτουργία τους, μετρήσαμε το παραδάκι που μας άρπαξαν για τα προεκλογικά, τους «εργαζόμενους» και τα κομματόσκυλά τους κι απαντάμε σιωπηρά. «Δεν θα πάρουμε, βρείτε άλλο δρόμο να μπουκάρετε στο Κοινοβούλιο».
Η Ελλάδα απαιτεί θυσίες κι αυτοί θυσιάζονται. Για την έδρα που τους έλειψε (μη μας λείψουν), για τα προνόμια που θέσπισαν (και δεν σκέφτονται να καταργήσουν), για το μέλλον τους (ζοφερό εκτός βουλής και εντός της βιοπάλης). Χρειάζεται η πατρίδα μας εθελοντές και οι «58» μαζεύουν υπογραφές για πάρτη τους. Η Ελλάδα ξεψυχάει αναζητώντας οξυγόνο και οι ευφάνταστοι στρώνουν το έδαφος δι’ εαυτούς, για την παράταξη και την «ιδεολογία».
ΠΡΙΝ κλείσουμε, ας (τους) κάνουμε την πρόταση: Δεκτοί και πιάστε από αύριο δουλειά. Χωρίς αμοιβή (θα τρώτε απ’ τις οικονομίες σας και κάποιοι απ’ τα κλεμμένα), χωρίς επιδοτήσεις και προνόμια, κι όποιος θέλει-όποιος αντέξει. Με το τεστ θα αποκαλυφθούν προθέσεις κι ίσως (δια)σωθεί η Ελλάδα.
Του συνεργάτου μας, Θανάση Νικολαΐδη
ΑΛΛΟΤΕ τους βόλευαν σε διευθυντικές θέσεις οργανισμών του δημοσίου. Σήμερα χρειάζονται προσόντα-πέρα απ’ τα (οριακά τους) ψηφαλάκια. Κι έμειναν «εκτός παιδειάς», χωρίς να το καταλάβουν. Οι πολλοί έμειναν εκτός κοινοβουλίου και οι λιγοστοί εντός, με το «επάγγελμα» να περνάει κρίση. Η ανανέωση, βλέπεις, η οικογενειοκρατία, τα τζάκια που δεν…σβήνουν.
ΚΟΙΤΑΧΤΗΚΑΝ μεταξύ τους οι άεργοι της πολιτικής, που δεν έμαθαν άλλη «τέχνη» στη ζωή τους. «Πώς ξανατρυπώνουμε, που ο κόσμος εμπιστεύεται πια τα κόμματα;». Και σκέφτηκαν οι «επαγγελματίες» που τόσο λάτρεψαν το λαό και αγωνιούν για την τύχη του;
ΣΟΦΙΖΟΝΤΑΙ την «κίνηση των 58», μαζεύουν υπογραφές, εξασφαλίζουν το ΟΚ του (σιωπώντος κατά τα άλλα) κ. Σημίτη (τι να θέλει η αλώπηξ στη λαϊκή;) και μας ρίχνουν το δόλωμα. «Προσέλθετε στον νέο(;) φορέα, περιστραφείτε περί τον κεντροαριστερό άξονα της κίνησής μας και η πολιτική ξαναρχίζει. Για σας, για μας, για όλους».
ΚΙ εμείς; Χορτάτοι από θυσίες για χάρη μας, σταθήκαμε δισταχτικοί. Χαρήκαμε πολύ για την…επαναγνωριμία, αναλογιστήκαμε τα αγαθά που μας εξασφάλισαν τα κόμματα με τους ανθρώπους και τη λειτουργία τους, μετρήσαμε το παραδάκι που μας άρπαξαν για τα προεκλογικά, τους «εργαζόμενους» και τα κομματόσκυλά τους κι απαντάμε σιωπηρά. «Δεν θα πάρουμε, βρείτε άλλο δρόμο να μπουκάρετε στο Κοινοβούλιο».
Η Ελλάδα απαιτεί θυσίες κι αυτοί θυσιάζονται. Για την έδρα που τους έλειψε (μη μας λείψουν), για τα προνόμια που θέσπισαν (και δεν σκέφτονται να καταργήσουν), για το μέλλον τους (ζοφερό εκτός βουλής και εντός της βιοπάλης). Χρειάζεται η πατρίδα μας εθελοντές και οι «58» μαζεύουν υπογραφές για πάρτη τους. Η Ελλάδα ξεψυχάει αναζητώντας οξυγόνο και οι ευφάνταστοι στρώνουν το έδαφος δι’ εαυτούς, για την παράταξη και την «ιδεολογία».
ΠΡΙΝ κλείσουμε, ας (τους) κάνουμε την πρόταση: Δεκτοί και πιάστε από αύριο δουλειά. Χωρίς αμοιβή (θα τρώτε απ’ τις οικονομίες σας και κάποιοι απ’ τα κλεμμένα), χωρίς επιδοτήσεις και προνόμια, κι όποιος θέλει-όποιος αντέξει. Με το τεστ θα αποκαλυφθούν προθέσεις κι ίσως (δια)σωθεί η Ελλάδα.
