Επίθεση με βαρύτατους χαρακτηρισμούς περί «τσαρλατάνου της πολιτικής» εξαπολύει η εφημερίδα Αυγή, στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλου, με άρθρο που υπογράφει ο Βασίλης Μουλόπουλος…
Ο αρθρογράφος, Βασίλης Μουλόπουλος, βάζει τίτλο «τσαρλατάνος της πολιτικής», στο άρθρο του για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, λέγοντας ότι δεν είναι ανάρμοστος ο χαρακτηρισμός, αφού πρόκειται για «έναν πολιτικό που απευθύνεται στους πολίτες θεωρώντας τους ηλιθίους».
«Παρακολουθώντας την ομιλία του κ. Ευ Βενιζέλου την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή για το σκάνδαλο των υποβρυχίων, αισθάνθηκα σαν θεατής μιας χοντροκομμένης φάρσας, σαν αυτή που ανέβαζαν οι περιοδεύοντες στην επαρχία θίασοι-μπουλούκια την εποχή του Μεσοπολέμου. Με μία διαφορά: οι αγοραίες ατάκες που απάγγελλαν οι πειναλέοι ηθοποιοί τότε, προκαλούσαν το γέλιο του φιλοθεάμονος κοινού που γέμιζε τα καφενεία, ενώ οι χοντροκομμένες ατάκες του κωμικού της παράστασης της Πέμπτης ούτε καν τη θυμηδία δεν προκαλούσαν. Το αντίθετο, προκαλούσαν αηδία. Εγώ τουλάχιστον αισθάνθηκα αηδιασμένος γιατί ο κ. αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρόσβαλε την αισθητική μου, αλλά κυρίως τη νοημοσύνη μου.
Από τα πρώτα βήματα στο πεδίο της πολιτικής ο κ. Βενιζέλος έδειξε ότι διαθέτει όλα τα «προσόντα» για να διαπρέψει: αμοραλισμό, χαμαιλεοντισμό, αλαζονεία, ναρκισσισμό, εξουσιομανία. Κατά το παρελθόν είχα αποκαλέσει τον κ. Βενιζέλο μια φούσκα του πολιτικού χρηματιστηρίου. Λάδι μπόλικο και τηγανίτα τίποτα, όπως λέει και η λαϊκή παροιμία. Τον θυμάμαι την εποχή του νόμου για τον βασικό μέτοχο στα ΜΜΕ, όταν το πρωί νομοθετούσε στη Βουλή και το βράδυ έτρεχε στους εκδότες να τους εξηγήσει πως δεν θα εφαρμοζόταν ο νόμος. Τον θυμάμαι την εποχή της μάχης του με τον κ. Παπανδρέου για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, όταν, μετά την κατά κράτος ήττα του, δήλωσε υποταγή στον νικητή, πουλώντας τους πιο στενούς του συνεργάτες. Ρωτήστε επ' αυτού τον κ. Λοβέρδο. Ήμουν επιεικής. Με την εμφάνιση της Πέμπτης αναδεικνύεται σε τσαρλατάνο της πολιτικής.
Βρίσκετε ανάρμοστο αυτόν τον χαρακτηρισμό; Εγώ βρίσκω ότι τίποτε δεν είναι πιο ανάρμοστο, πιο προκλητικό, πιο προσβλητικό, από έναν πολιτικό που απευθύνεται στους πολίτες θεωρώντας τους ηλιθίους. Γιατί μόνο ηλιθίους θα μπορούσε να πείσει το επιχείρημα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι «αυτά που είπε ο κ. Τσίπρας είναι η υποστήριξη των παλιών αμαρτωλών συμβάσεων για τα υποβρύχια». Για τις οποίες αμαρτωλές συμβάσεις, όταν διαδέχθηκε τον κ. Τσοχατζόπουλο στο υπουργείο, όχι μόνο δεν είδε, δεν άκουσε, δεν έμαθε (όπως και με τη λίστα Λαγκάρντ), αλλά τις προέκτεινε «βελτιωμένες και επαυξημένες». Είπε και άλλα ευτράπελα ο κ. Βενιζέλος στην ίδια ομιλία, όπως ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ τρέμει την πρωτοβουλία της Σώτης και των λοιπών 57 και ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που αντιστέκεται στην Ευρώπη της Δεξιάς του συντηρητισμού και του νεοφιλελευθερισμού».
Η πολιτική είναι, λένε, ένα επάγγελμα για το οποίο η «παραπλάνηση του λαού» θεωρείται δεδομένη και μερικώς αποδεκτή. Αλλά τα όσα έχει πει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες ημέρες ήταν πέραν κάθε πολιτικής παραπλάνησης.
Παραπέμπει σε κατάσταση μιας βαθιάς νευρικής κρίσης. Ή σε ένα κόμμα από κλεφτρόνια που έχουν πανικοβληθεί επειδή πιάστηκαν επ' αυτοφώρω να βουτάνε το πορτοφόλι και προσπαθούν απελπισμένα να διασωθούν.»
defencenet.gr
