«Αμύνονται του…κομματικού τους εδάφους»
Του συνργάτου μας, Θανάση Νικολαΐδη
«ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ» στο πόστο τους. Για δουλεία, «δουλειά» και…χειροκρότημα. Στις παρελάσεις κι ήταν ο καημός τους δυο τρεις φορές το χρόνο. Να στηθούν κορδωμένοι στη μόστρα (κατά το πρωτόκολλο και τον «βαθμό»). Να ηδονίζονται τ’ αυτιά από εμβατήρια κι η καρδούλα να πάλλεται «εθνικά». Ρίγος που τους κοιτούν τιμητικά με βλέμμα λοξό οι παρελαύνοντες κι αυτός/αυτή «ψήλωνε» 2-3 πόντους. Κι ύστερα; Μια δήλωση μπροστά στην κάμερα, κι όλα θα γίνουν…ψήφοι.
ΗΡΘΑΝ χρόνια δύσκολα κι έπεσε μελαγχολία και εθνική…αναπαραδιά. Οι πολιτικοί μας κρύφτηκαν, τα κόμματα δεν βάζουν το χέρι στη…τσέπη για μια (ελαφρότατα) «μηχανοκίνητη» παρέλαση και μας…σώζει ο λεφτάς. Και η αίγλη της παρέλασης; Πάει μ’ εκείνους που γουστάρουν την κατάργησή της. Και η παλικαριά των πολιτικών μας; Σώθηκε κάτω απ’ τα σκαλιά της εξέδρας. Με τους άτολμους δισταχτικούς απέναντι σε δυσαρεστημένους (μη χειροκροτητές) που το’ βαλαν…στα πόδια. Κι έπεσαν προφάσεις (εν αμαρτίαις) και εμετικές κομματικές ανακοινώσεις. Για την αποχή τους και τη ντροπή τους!
ΑΚΟΜΑ και σήμερα, ο λογισμός τους περί την ψήφο κι είναι το δράμα τους. Τα κόμματα αμύνονται σθεναρά «υπέρ του…κομματικού τους εδάφους» κι είναι η τραγωδία μας. Γιατί, όσο αυτοί κι αυτά θα τρώγονται μεταξύ τους, τόσο η εθνική ενότητα θα απομακρύνεται και τα προβλήματα θα απλώνονται.
ΑΓΩΝΑ κατά του φασισμού οι παππούδες κι οι πατεράδες μας, αγώνα κι αυτοί για τα «ιδανικά» τους. Χωρίς μια στάλα παραμένουσας ανδρείας από εκείνους που θυσιάστηκαν. Αν είχαν απέναντι χειροκροτητές θα έσπευδαν. Έχουν δυσαρεστημένους και λάκισαν.
ΝΑ ξαναπάμε στη βάση; Μερίδα ελλήνων ενοχλείται απ’ τις εθνικές παρελάσεις (όπως γίνονται κι όπως τις κατάντησαν) κι είναι δικαίωμά τους. Ωστόσο, είναι οι ίδιοι που δεν ενοχλούνται απ’ τα «παρελαύνοντα» ημίγυμνα κοριτσόπουλα για ποικιλώνυμους τίτλους (σταρ, μις…) σε δρόμους στρωμένους από κρυπτοπροαγωγούς και ενίοτε οδηγούν στο «πονηρό το μονοπάτι». Ούτε απ’ τους φανερούς και κρυπτογκέι καναλιών του αίσχους. Δεν είδαμε αντίδραση (καταγγελία, διαμαρτυρία) και…περιμένουμε. Στο μεταξύ, ας βγουν οι ψηφοθήρες απ’ την κρύπτη τους και τα (κάποια) κόμματα απ’ τη νάρκη τους περί τα (πραγματικώς) εθνικά με τις λιγοστές εκδηλώσεις που μας απόμειναν.
Του συνργάτου μας, Θανάση Νικολαΐδη
«ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ» στο πόστο τους. Για δουλεία, «δουλειά» και…χειροκρότημα. Στις παρελάσεις κι ήταν ο καημός τους δυο τρεις φορές το χρόνο. Να στηθούν κορδωμένοι στη μόστρα (κατά το πρωτόκολλο και τον «βαθμό»). Να ηδονίζονται τ’ αυτιά από εμβατήρια κι η καρδούλα να πάλλεται «εθνικά». Ρίγος που τους κοιτούν τιμητικά με βλέμμα λοξό οι παρελαύνοντες κι αυτός/αυτή «ψήλωνε» 2-3 πόντους. Κι ύστερα; Μια δήλωση μπροστά στην κάμερα, κι όλα θα γίνουν…ψήφοι.
ΗΡΘΑΝ χρόνια δύσκολα κι έπεσε μελαγχολία και εθνική…αναπαραδιά. Οι πολιτικοί μας κρύφτηκαν, τα κόμματα δεν βάζουν το χέρι στη…τσέπη για μια (ελαφρότατα) «μηχανοκίνητη» παρέλαση και μας…σώζει ο λεφτάς. Και η αίγλη της παρέλασης; Πάει μ’ εκείνους που γουστάρουν την κατάργησή της. Και η παλικαριά των πολιτικών μας; Σώθηκε κάτω απ’ τα σκαλιά της εξέδρας. Με τους άτολμους δισταχτικούς απέναντι σε δυσαρεστημένους (μη χειροκροτητές) που το’ βαλαν…στα πόδια. Κι έπεσαν προφάσεις (εν αμαρτίαις) και εμετικές κομματικές ανακοινώσεις. Για την αποχή τους και τη ντροπή τους!
ΑΚΟΜΑ και σήμερα, ο λογισμός τους περί την ψήφο κι είναι το δράμα τους. Τα κόμματα αμύνονται σθεναρά «υπέρ του…κομματικού τους εδάφους» κι είναι η τραγωδία μας. Γιατί, όσο αυτοί κι αυτά θα τρώγονται μεταξύ τους, τόσο η εθνική ενότητα θα απομακρύνεται και τα προβλήματα θα απλώνονται.
ΑΓΩΝΑ κατά του φασισμού οι παππούδες κι οι πατεράδες μας, αγώνα κι αυτοί για τα «ιδανικά» τους. Χωρίς μια στάλα παραμένουσας ανδρείας από εκείνους που θυσιάστηκαν. Αν είχαν απέναντι χειροκροτητές θα έσπευδαν. Έχουν δυσαρεστημένους και λάκισαν.
ΝΑ ξαναπάμε στη βάση; Μερίδα ελλήνων ενοχλείται απ’ τις εθνικές παρελάσεις (όπως γίνονται κι όπως τις κατάντησαν) κι είναι δικαίωμά τους. Ωστόσο, είναι οι ίδιοι που δεν ενοχλούνται απ’ τα «παρελαύνοντα» ημίγυμνα κοριτσόπουλα για ποικιλώνυμους τίτλους (σταρ, μις…) σε δρόμους στρωμένους από κρυπτοπροαγωγούς και ενίοτε οδηγούν στο «πονηρό το μονοπάτι». Ούτε απ’ τους φανερούς και κρυπτογκέι καναλιών του αίσχους. Δεν είδαμε αντίδραση (καταγγελία, διαμαρτυρία) και…περιμένουμε. Στο μεταξύ, ας βγουν οι ψηφοθήρες απ’ την κρύπτη τους και τα (κάποια) κόμματα απ’ τη νάρκη τους περί τα (πραγματικώς) εθνικά με τις λιγοστές εκδηλώσεις που μας απόμειναν.
