«Πλαστοί», δοτοί και φυτευτοί
Του συνεργάτου μας, Θανάση Νικολαΐδη
ΑΥΤΗ η ανυπακοή θα μας φάει. Η «λευτεριά» που λέγαμε. Η απελευθέρωση απ’ τα δεσμά τα σιδερένια (που σκουριάζουν), για άλλα χρυσά που δεν σκουριάζουν (Άρης Βελουχιώτης για την εναλλαγή των αλυσίδων του Ναζισμού από εκείνες των Άγγλων).
ΤΕΛΟΣ η απόλαυση των δανεικών και η ευωχία της ανεμελιάς. Ήρθαν καιροί δύσκολοι, κι αν θέλουμε να καμαρώνουμε με το φωτοστέφανο του ατομικού φιλότιμου να διαμορφώνει το εθνικό, οφείλουμε να’ μαστε συνεπείς. Στους (άρπαγες και ανθέλληνες)
αλλά και στην ευρωπαϊκή πίστη, μιας και βρεθήκαμε στο ίδιο κλαμπ της (υποτιθεμένης) αλληλοϋποστήριξης και συμπόρευσης.
ΚΑΙ τι θα’ καναν οι «κουτόφραγκοι», αν τους ζητούσαν απογραφή των διοικητικών στα πανεπιστήμια τους; Θα έσπευδαν ως (καθ’ ημάς)…κορόιδα να απογραφούν. Με στοιχεία πραγματικά και υπογραφές υπευθύνων που δεν παίζουν με τα δημόσια και το κύρος της δημόσιας διοίκησης.
ΕΔΩ το πράμα αλλάζει. Με τους όψιμους «εν δημοκρατία» που διεκδικούν αντιστασιακές δάφνες. Δεν υπακούμε, δεν πειθαρχούμε και…«μολών λαβέ». Με το αζημίωτο και σε μιαν «αδρανειακή» συνέχιση της συνήθους αντίδρασης εκ του ασφαλούς, που αναδεικνύει «ήρωες» και καταξιώνει συνδικαλιστές.
ΕΥΤΥΧΩΣ που η ανάγκη μας χτυπάει την πόρτα και «ανάγκη εστί το μη ενδέχεσθαι άλλως». Τέλος τα παιχνίδια στη δεξαμενή της ασυδοσίας, οι ηρωισμοί με τζάμπα μάγκες σε καιρούς κρίσης. Δίνετε τα στοιχεία, «αυτοπαρουσιάζεστε», λέτε κι ένα τραγούδι. Όχι γιατί το γουστάρει η εξουσία και οι διεκπεραιωτές της διάσωσης(;) μιας Ελλάδας που ακροβατεί στο χείλος του γκρεμού. Γιατί…λοιπόν;
ΓΙΑ ‘μας τους τρίτους και άσχετους με τα διοικητικά των πανεπιστημίων, αλλά εξόχως ενδιαφερόμενους για τη φορολόγησή μας. Και για την «διατροφή» απατεώνων ανάμεσα σε αθώους και τίμιους εργαζόμενους-διοικητικούς στα Πανεπιστήμια. Και τι εννοούμε; Πως δεν ανεχόμαστε να (δια)τρέφουμε, να συντηρούμε και να μισθοδοτούμε διοικητικούς με πλαστά χαρτιά και τίτλους. Ούτε και ευνοούμενους της πολιτικής αλητείας που φρόντισε να τους εξασφαλίσει πόστο, μισθό και σιγουριά στα…παραπανεπιστημιακά του υδροκεφαλισμού και της αδικίας.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ τις λίστες. Τι άλλο; Να πάνε σπίτι τους οι υπεράριθμοι, οι «πλαστοί», δοτοί και φυτευτοί.
Του συνεργάτου μας, Θανάση Νικολαΐδη
ΑΥΤΗ η ανυπακοή θα μας φάει. Η «λευτεριά» που λέγαμε. Η απελευθέρωση απ’ τα δεσμά τα σιδερένια (που σκουριάζουν), για άλλα χρυσά που δεν σκουριάζουν (Άρης Βελουχιώτης για την εναλλαγή των αλυσίδων του Ναζισμού από εκείνες των Άγγλων).
ΤΕΛΟΣ η απόλαυση των δανεικών και η ευωχία της ανεμελιάς. Ήρθαν καιροί δύσκολοι, κι αν θέλουμε να καμαρώνουμε με το φωτοστέφανο του ατομικού φιλότιμου να διαμορφώνει το εθνικό, οφείλουμε να’ μαστε συνεπείς. Στους (άρπαγες και ανθέλληνες)
αλλά και στην ευρωπαϊκή πίστη, μιας και βρεθήκαμε στο ίδιο κλαμπ της (υποτιθεμένης) αλληλοϋποστήριξης και συμπόρευσης.
ΚΑΙ τι θα’ καναν οι «κουτόφραγκοι», αν τους ζητούσαν απογραφή των διοικητικών στα πανεπιστήμια τους; Θα έσπευδαν ως (καθ’ ημάς)…κορόιδα να απογραφούν. Με στοιχεία πραγματικά και υπογραφές υπευθύνων που δεν παίζουν με τα δημόσια και το κύρος της δημόσιας διοίκησης.
ΕΔΩ το πράμα αλλάζει. Με τους όψιμους «εν δημοκρατία» που διεκδικούν αντιστασιακές δάφνες. Δεν υπακούμε, δεν πειθαρχούμε και…«μολών λαβέ». Με το αζημίωτο και σε μιαν «αδρανειακή» συνέχιση της συνήθους αντίδρασης εκ του ασφαλούς, που αναδεικνύει «ήρωες» και καταξιώνει συνδικαλιστές.
ΕΥΤΥΧΩΣ που η ανάγκη μας χτυπάει την πόρτα και «ανάγκη εστί το μη ενδέχεσθαι άλλως». Τέλος τα παιχνίδια στη δεξαμενή της ασυδοσίας, οι ηρωισμοί με τζάμπα μάγκες σε καιρούς κρίσης. Δίνετε τα στοιχεία, «αυτοπαρουσιάζεστε», λέτε κι ένα τραγούδι. Όχι γιατί το γουστάρει η εξουσία και οι διεκπεραιωτές της διάσωσης(;) μιας Ελλάδας που ακροβατεί στο χείλος του γκρεμού. Γιατί…λοιπόν;
ΓΙΑ ‘μας τους τρίτους και άσχετους με τα διοικητικά των πανεπιστημίων, αλλά εξόχως ενδιαφερόμενους για τη φορολόγησή μας. Και για την «διατροφή» απατεώνων ανάμεσα σε αθώους και τίμιους εργαζόμενους-διοικητικούς στα Πανεπιστήμια. Και τι εννοούμε; Πως δεν ανεχόμαστε να (δια)τρέφουμε, να συντηρούμε και να μισθοδοτούμε διοικητικούς με πλαστά χαρτιά και τίτλους. Ούτε και ευνοούμενους της πολιτικής αλητείας που φρόντισε να τους εξασφαλίσει πόστο, μισθό και σιγουριά στα…παραπανεπιστημιακά του υδροκεφαλισμού και της αδικίας.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ τις λίστες. Τι άλλο; Να πάνε σπίτι τους οι υπεράριθμοι, οι «πλαστοί», δοτοί και φυτευτοί.
