Και ενώ ο κόσμος πρειμένει τα γεγονότα που έρχονται στη Συρία, η Ρωσία αθόρυβα επεκτείνει την γεωπολιτική της επιρροή, αφού στην προσφάτως ανακηρυχθείσα Ευρασιατική Ένωση, οδεύουν προς ένταξη, και οι δύο ομόδοξες χώρες της Γεωργίας και της Αρμενίας.
Είναι εμφανές ότι ο Βλάντιμιρ Πούτιν με ταχύτατους ρυθμούς επιτυγχάνει την επανασύσταση της Σοβιετικής αυτοκρατορίας, που θα στηρίζεται πλέον σε τελείως διαφορετικές βάσεις και αρχές από αυτές του παρελθόντος. Θα στηρίζεται στο ελεύθερο εμπόριο, στην ελεύθερη διακίνηση προσώπων, και ιδεών, και μια σημαντική συνιστώσα της θα είναι η Ορθοδοξία (χωρίς να παραβλέπεται ότι κάποιες από τις χώρες που θα επιστρέψουν στην επιρροή της Μόσχας, είναι μουσουλμανικές).
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στον Κάυκασο είναι καταλυτικές.
Μια χώρα με δεδηλωμένη πρόθεση εισόδου στο ΝΑΤΟ όπως η Γεωργία πραγματοποεί στροφή 180 μοίρες, και η οποία πλέον κυβερνάται από τον ισχυρό πρωθυπουργό, Μπιτζίνα Ιβανισβίλι, ο οποίος αλλάζει τάχιστα όλα τα δεδομένα που ίσχυαν στην εξωτερική πολιτική της χώρας από την εποχή που κυριαρχούσε ο πρόεδρος Μιχαήλ Σαακασβίλι. Ο πόλεμος των "Πέντε Ημερών" που δυτικά κέντρα εξουσίας τον οδήγησαν να διεξάγει με τους Ρώσους, επέφερε στην Γεωργία μια συντριπτική ήττα., αποτέλεσμά της οποίας ήταν και το πολιτικό του τέλος. Ουδείς πλέον τον υπολογίζει, και το μόνο που θυμούνται είναι ότι τις ημέρες εκεινες "έτρωγε" την γραβάτα του από την αγωνία!
Πολλοί έχουν αμφιβολίες και για την κατάληξή του μόλις τελειώσει η προεδρική του θητεία, αφού θεωρείται ότι τον περιμένει η φυλακή, άλλωστε υπάρχει και το προηγούμενο της Γιούλια Τιμοσένκο στην Ουκρανία, που και αυτή "ερωτοτροπούσε" κάποτε με την Δύση.
Ο πρώην μεγαλοεπιχειρηματίας Ιβανισβίλι του οποίου τα συμφέροντα βρίσκονταν στη Ρωσική Ομοσπονδία, έχει επαναφέρει τη Γεωργία στη τροχιά της Μόσχας και δεν φαίνεται η Δύση να είναι ικανή να τον ανατρέψει. Άλλωστε η Γεωργία είναι πολύ κοντά στην Μόσχα, για να μπορέσει να στηρίξει τα συμφέροντά της.
Ερωτώμενος στα μέσα της εβδομάδας από τους δημοσιογράφους, ο πρωθυπουργός Ιβανισβίλι δήλωσε ότι μελετά ρωσική πρόταση για την ένταξη της Γεωργίας στην Ευρασιατική Ένωση που προωθεί το Κρεμλίνο (σε αυτό θα εξελιχθεί η σημερινή τελωνειακή ένωση το 2015) και ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Και μάλιστα, φέρεται να προτιμά την πρόταση αυτή έναντι της ευρωπαϊκής εναλλακτικής για υπογραφή συμφώνου σύνδεσης ελευθέρου εμπορίου με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Άλλος σημαντικός λόγος είναι ότι κανείς δεν θέλει τα μαθήματα περί δημοκρατίας και πολυπολιτισμού που παραδίδει η Ευρώπη, αλλά και την κατάργηση παραδόσεων και αξιών που επιζητά από τα μέλη της.
Η γεωπολιτική απαξίωση της Ευρώπης "γέρνει την ζυγαριά" προς την Ευρασιατική Ένωση. Ο φυσικός της προσανατολισμός είναι με τους ομόδοξους Ρώσους. Περιττό να εξηγήσουμε τον αρνητικό αντίκτυπο που θα έχει η προσχώρηση αυτή στις δύο Τουρκίες (Τουρκία και Αζερμπαιτζάν). Ειδικά στην περίπτωση του Αζερμπαιτζάν η μουσουλμανική χώρα θα απομείνει μόνη της επί "εχθρικού εδάφους" και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος στην Δύση ότι οι ηγεσίες της χώρας δεν θα αναγκαστούν στο άμεσο μέλλον να αλλάξουν γεωπολιτικό προσαντολισμό, προς Μόσχα που θα ήταν και το πιο λογικό. Οι ΗΠΑ είναι πολύ μακριά από την περιοχή.
Στην Ελλάδα έκαναν τα πάντα για να δοθεί ο ΔΕΣΦΑ στους τουρκόφωνους Αζέρους με την προοπτική της ενεργειακής ανεξαρτητοποίησης της χώρας από τους Ρώσους, ενώ η ίδια η ενεργειακή πηγή που επιλέχθηκε σε μια 10ετία μπορεί να ανήκει και αυτή στο ρωσικό μπλοκ. Σε λίγα χρόνια ο ΤΑΡ μπορεί να έχει αλλάξει "χέρια".
Το δεύτερο σοκ για την Δύση είναι η συμφωνία της Αρμενίας για ένταξη στην Ευρασιατική Ένωση. Το φλερτ της Μόσχας με το Μπακού (το Αζερμπαϊτζάν είναι ο μεγάλος αντίπαλος της Αρμενίας), καθώς επίσης και η αιφνιδιαστική αύξηση των τιμών εισαγωγής του φυσικού αερίου, χτύπησε τα «καμπανάκια» στο Ερεβάν, που κατανόησε ποια είναι τα πραγματικά περιθώρια κινήσεων στην εξωτερική του πολιτική. Οπότε, ο πρόεδρος Σερζ Σαρκισιάν, ανακοίνωσε ότι η χώρα του προτίθεται να ενταχθεί στην ρωσικής έμπνευσης Τελωνειακή Ένωση…
Ταυτόχρονα, το Κοινοβούλιο της Αρμενίας, ακύρωσε την ειδική συνεδρίαση στην οποία θα εξεταζόντουσαν οι διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την υπογραφή συμφωνίας σύνδεσης και ελευθέρου εμπορίου.
Είναι κατανοητό ότι το Αζερμπαιτζάν θα παίζει το ρόλο του "τελευταίου Μοϊκανού" στην περιοχή, αλλά για πόσο;
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
