Και πανούργος και δόλιος!
Του Θανάση Νικολαΐδη
Η φυλακή (φυλάκιση) συμμορφώνει. Η προοπτική της προλαμβάνει. Και δεν μιλάμε για γεννημένο εγκληματία, αδιόρθωτο και...ανεπίδεκτο. Οι άλλοι, οι συνήθεις που «αμάρτησαν για τα παιδιά τους", είτε οι πολιτικοί για τη μίζα τους, στο κελί «συνέρχονται» και ωριμάζουν για ομολογία. Και για κάρφωμα συνενόχων.
ΔΕΝ μπορούσες να «αγγίξεις» πολιτικό κι ήταν…ανίερο ακόμα και να το σκεφθείς. Με χειροπέδες μεγαλόσχημοι της πολιτικής; Ανήκουστο. Ωστόσο, κάτι είναι κι αυτό, όσο κι αν τεντώθηκε της σκοπιμότητας το σκοινί. Παραπέρα, είναι πρόοδος και επανάσταση για τα ελληνικά δεδομένα να σου περνούν τις χειροπέδες γιατί τσέπωνες το επίδομα της πεθαμένης μάνας σου.
ΔΕΝ το πίστευε ο κ. Άκης Τσοχατζόπουλος. Ούτε κι εμείς. Και, βέβαια, περιμέναμε χειροπέδες και σε άλλα χέρια π. χ. βατοπεδινών, αλλά μη τα βάζεις με την Εκκλησία, θα βγεις ζημιωμένος. Περιμέναμε να «μιλήσει» ο Άκης και σιωπά. Να κάνει προβληματικό τον ύπνο του κ. Σημίτη ή να καταθέσει στοιχεία πως τα…κονόμησαν μέλη του ΚΥΣΕΑ. Δεν το κάνει γιατί δεν τα διαθέτει και οι «απειλές» ανακλώνται, πλήττουν τον ίδιο και το κέντρο βάρους (των μιζών) δεν μετατοπίζεται.
ΣΤΗ φυλακή αγωνίζεσαι να μπλέξεις κι άλλους για να’ ναι μισή η μοιρασμένη λύπη, ωστόσο, η αλήθεια σου ανακατώνει το στομάχι, μέχρι που την…ξερνάς. Αλλιώτικά, θα την έκρυβες ως τη στερνή σου ώρα, για να χαρούν τα «κέρδη» σου οι κληρονόμοι.
ΤΟ «κέρδος» με τις χειροπέδες και τη φυλάκιση είναι κοινωνικό και
ΩΣΤΟΣΟ, οι παραπάνω σκέψεις δεν λύνουν το πρόβλημα. Στην Ελλάδα της ασυδοσίας, δεν μας φτάνουν οι…χωροφύλακες. Ούτε οι ελεγκτές. Κι όταν οι τελευταίοι ξεχύνονται στην αγορά για έλεγχο, το κάνουν με τον πιο…επιδεικτικό τρόπο. Με τη στολή τους φορεμένη, την ιδιότητα βοώσα και μόνο η…ντουντούκα δεν προαναγγέλλει τον ερχομό τους.
ΠΙΑΝΕΙ το μήνυμα ο «ελεγχόμενος», παίρνει τα μέτρα του, συμμορφώνεται στιγμιαία, και ξανά το βιολί στον ίδιο σκοπό της φοροαποφυγής. Για να κτίζονται σχολεία και γεφύρια μόνο απ’ τον υποχρεωτικό οβολό των μισθωτών και συνταξιούχων.
Η φυλακή συμμορφώνει και προλαμβάνει, αλλά ο ρωμιός είναι πανούργος. Ενίοτε και δόλιος.
Του Θανάση Νικολαΐδη
Η φυλακή (φυλάκιση) συμμορφώνει. Η προοπτική της προλαμβάνει. Και δεν μιλάμε για γεννημένο εγκληματία, αδιόρθωτο και...ανεπίδεκτο. Οι άλλοι, οι συνήθεις που «αμάρτησαν για τα παιδιά τους", είτε οι πολιτικοί για τη μίζα τους, στο κελί «συνέρχονται» και ωριμάζουν για ομολογία. Και για κάρφωμα συνενόχων.
ΔΕΝ μπορούσες να «αγγίξεις» πολιτικό κι ήταν…ανίερο ακόμα και να το σκεφθείς. Με χειροπέδες μεγαλόσχημοι της πολιτικής; Ανήκουστο. Ωστόσο, κάτι είναι κι αυτό, όσο κι αν τεντώθηκε της σκοπιμότητας το σκοινί. Παραπέρα, είναι πρόοδος και επανάσταση για τα ελληνικά δεδομένα να σου περνούν τις χειροπέδες γιατί τσέπωνες το επίδομα της πεθαμένης μάνας σου.
ΔΕΝ το πίστευε ο κ. Άκης Τσοχατζόπουλος. Ούτε κι εμείς. Και, βέβαια, περιμέναμε χειροπέδες και σε άλλα χέρια π. χ. βατοπεδινών, αλλά μη τα βάζεις με την Εκκλησία, θα βγεις ζημιωμένος. Περιμέναμε να «μιλήσει» ο Άκης και σιωπά. Να κάνει προβληματικό τον ύπνο του κ. Σημίτη ή να καταθέσει στοιχεία πως τα…κονόμησαν μέλη του ΚΥΣΕΑ. Δεν το κάνει γιατί δεν τα διαθέτει και οι «απειλές» ανακλώνται, πλήττουν τον ίδιο και το κέντρο βάρους (των μιζών) δεν μετατοπίζεται.
ΣΤΗ φυλακή αγωνίζεσαι να μπλέξεις κι άλλους για να’ ναι μισή η μοιρασμένη λύπη, ωστόσο, η αλήθεια σου ανακατώνει το στομάχι, μέχρι που την…ξερνάς. Αλλιώτικά, θα την έκρυβες ως τη στερνή σου ώρα, για να χαρούν τα «κέρδη» σου οι κληρονόμοι.
ΤΟ «κέρδος» με τις χειροπέδες και τη φυλάκιση είναι κοινωνικό και
ΩΣΤΟΣΟ, οι παραπάνω σκέψεις δεν λύνουν το πρόβλημα. Στην Ελλάδα της ασυδοσίας, δεν μας φτάνουν οι…χωροφύλακες. Ούτε οι ελεγκτές. Κι όταν οι τελευταίοι ξεχύνονται στην αγορά για έλεγχο, το κάνουν με τον πιο…επιδεικτικό τρόπο. Με τη στολή τους φορεμένη, την ιδιότητα βοώσα και μόνο η…ντουντούκα δεν προαναγγέλλει τον ερχομό τους.
ΠΙΑΝΕΙ το μήνυμα ο «ελεγχόμενος», παίρνει τα μέτρα του, συμμορφώνεται στιγμιαία, και ξανά το βιολί στον ίδιο σκοπό της φοροαποφυγής. Για να κτίζονται σχολεία και γεφύρια μόνο απ’ τον υποχρεωτικό οβολό των μισθωτών και συνταξιούχων.
Η φυλακή συμμορφώνει και προλαμβάνει, αλλά ο ρωμιός είναι πανούργος. Ενίοτε και δόλιος.
