Όσο περνάει ο καιρός τόσο δικαιώνονται όλοι όσοι έβλεπαν κατάργηση της ιδιοκτησίας μέσωσοβιετικών πρακτικών. Κάποιοι στην Ελλάδα έχουν βαλθεί να τα ξεπουλήσουν όλα και ασκούν πιέσεις σε λυτούς και δεμένους, προκειμένου να περάσουν τα, μεταξύ άλλων, οικονομικά μέτρα της παγκόσμια διαπλοκής, κυρίως αυτά που αφορούν ακίνητα.
Επανήλθε λοιπόν το θέμα των πλειστηριασμών, κάτι που σημαίνει έξωση για χιλιάδες πολίτες. Ευτυχώς υπήρξαν αντιδράσεις και ο Αντώνης Σαμαράς πάγωσε προσωρινά το θέμα. Βέβαια κυβερνητικές πηγές διαβεβαιώνουν πως δεν θα πληγούν οι οικονομικά αδύναμοι, αλλά ότι η άρση απαγόρευσης των πλειστηριασμών θα αφορά αρχικά τις κατοικίες που έχουν αγοραστεί προ του 2009 (προ κρίσης δηλαδή) και ήδη έχουν κατασχεθεί, ωστόσο δεν μπορούν λόγω της απαγόρευσης να βγουν σε πλειστηριασμό.
Μην ξεχνάμε όμως το Αγγλικό Δίκαιο και την δυνατότητα των δανειστών να κατάσχουν αδιάκριτα περιουσίες. Σ’ αυτό περιλαμβάνονται και αυτές των ιδιωτών, οι οποίες μέσω του κράτους μπορούν να περάσουν σε ξένα χέρια. Γι’ αυτό και οι πιέσεις για την άρση των πλειστηριασμών. Τα πράγματα είναι απλά για όσους μπορούν και βλέπουν.
Στα παράθυρα των καναλιών συνεχίζεται ο ξύλινος λόγος. Ελάχιστοι έχουν πιάσει δουλειά σοβαρά. Η μείωση του ΦΠΑ εστίασης δεν επέφερε ελαχιστοποίηση των τιμών, κάτι που ήταν πλήρως αναμενόμενο. Πραγματική αλλαγή θα μπορούσε να επέλθει -δεν κουραζόμαστε να το ξαναλέμε- μόνο με δραστική μείωση των φόρων και αναθεώρηση του φορολογικού συστήματος. Όλα τα άλλα γίνονται για να συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος συζητήσεων με ακραία επιχειρήματα ένθεν και ένθεν, ελλείψει επαφής με την πραγματικότητα από πολιτικούς και πολίτες.
Επαναλαμβάνουμε: Τα πτυχία, τα μάστερ και τα διδακτορικά δεν έχουν καμία αξία, άπαξ και ο καθένας από εμάς δεν έχει επαφή με την πιάτσα της αγοράς. Ο φανατισμός με την μία ή την άλλη οικονομολογική επιλογή δεν βοηθάει όπως δεν βοηθάει ο παπαγαλισμός οικονομικών θεωρημάτων. Η θεωρία είναι αναποτελεσματική, όταν δεν βρίσκει εφαρμογή στην πράξη.
Πίσω από τις οικονομικές διαβουλεύσεις κρύβεται παγκόσμιο σχέδιο συγκεντρωτισμού του πλούτου. Εντούτοις, υπάρχουν περιθώρια ελιγμών για όσους επιθυμούν να δουλέψουν σοβαρά, έτσι ώστε τα παγκοσμιοποιητικά μέτρα να μην μας έρθουν κατακέφαλα.
ΠΥΓΜΗ.gr
